Αναμνήσεις


Απόψε θέλω να σε θυμηθώ. Θα επιτρέψω στη σκέψη μου έπειτα από πολύ καιρό να σχηματίσει τη μορφή σου. Ίσως η ώρα, περασμένα μεσάνυχτα, ίσως η αίσθηση της μοναξιάς, βασανιστική από τότε που χάθηκες, πάνω από τις δυνάμεις μου, με καταβάλλει, εξασθενώντας τις άμυνές μου για το αντίθετο.

Να σου λοιπόν μπροστά μου. Όμορφος, γελαστός, με δυο μάτια να με κοιτάζουν και να χάνομαι. Τα χείλη σου, γλυκόπιοτο κρασί, ακόμα με μεθάνε, κάμπτοντας κάθε μου αντίσταση να σταθώ μακριά σου. Αφήνομαι στην παραζάλη της παραίσθησης.

Νιώθω να βυθίζομαι. Μοιάζει με λήθαργο. Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι να χωθώ στην αγκαλιά σου. «Λύτρωση και θάνατος» συνάμα. Να όμως που σε λίγο χάνεται η μορφή σου, χάνομαι κι εγώ στα μονοπάτια του μυαλού μου αναζητώντας σε.

Λίνα Κατσίκα

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *