Daily Archives: 14 Αυγούστου 2019

– “Και για πείτε μου, λοιπόν, κύριε δικαστά. Υπάρχει κάτι πιο ανελέητο από τη μνήμη; Κάτι λιγότερο οδυνηρό; Κάτι λιγότερο βάρβαρο; Κάτι που να σε μαστιγώνει τα βράδια με λιγότερη δύναμη; Να σας πω εγώ. Όχι. Αυτή. Αυτή είναι ο μεγαλύτερος τύραννος από όλους τους τυράννους. Ο ισχυρότερος βασανιστής από […]

  Η δύναμή μου όλη τα δώρα από το χθες της ζωής μου. Ταξίδι μεγάλο με πολλές στάσεις και η κάθε μία με την δική της ιστορία. Η χαρά αντάμωσε την λύπη και το γέλιο συναντήθηκε με το κλάμα. Έρωτες που σκόρπισαν, πάθη που πνίγηκαν και αγάπες που ντύθηκαν στα […]

Δύσκολοι καιροί για ανθρωπιά. Όλα μετριούνται με αριθμούς που είναι τυπωμένοι πάνω σε χαρτιά. Για αυτά πουλήθηκαν η αξία, η αξιοπρέπεια, η ηθική, η ψυχή, το συναίσθημα. Το εγώ ξεγελιέται με την αδύναμη δύναμη που έχουν αυτά τα χαρτιά. Νομίζει πως με αυτά μπορεί να κάνει τα πάντα. Χαμογελάω. Τίποτα […]

Εσύ που εύκολα με κρίνεις και μου φοράς ταμπέλα με τη λέξη δυστυχισμένη, να σου πω πως καμία συνειδητή επιλογή δεν επιδέχεται κριτικής και σχολιασμού. Ίσως, αν με ενδιέφερε η γνώμη σου να είχα ακολουθήσει και εγώ την γνωστή πεπατημένη.   Ξέρεις, αυτή που λέει πως είμαι για να είμαι, […]

Άφησα στα χείλη μου να κρέμεται ένα τσιγάρο και σε κοίταξα μαγεμένη. Με τύφλωσες και έχεις μουδιάσει τις επιθυμίες μου. Χορεύεις και στάζεις μέλι. Θέλω να κολλήσω  επάνω σου να σε γευτώ. Πόσα λάθη έκανες απόψε με αυτό το χρώμα που πήρες κόβοντας μου την ανάσα; Πόσες πόρτες έκλεισες από […]

Τι ωραίο που είναι το χαμόγελο! Και πιο πολύ όταν φοράς και το παίρνεις μαζί σου. Δεν έχει σημασία που πηγαίνεις αλλά πόσο διαρκεί η στιγμή που το δείχνεις στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Διότι, ένα χαμόγελο ποτέ δεν είναι λάθος, μήτε βάρος. Είναι λάθος δηλαδή, όταν είσαι […]

Από μικρό κοριτσάκι ήμουν το «καλό» το «βολικό» παιδί. Φρόνιμο, σε όλα έλεγα «ναι», ακόμη κι όταν δεν ήθελα να κάνω κάτι και μου το επέβαλαν, έκλαιγα κρυφά, σκούπιζα τα δάκρυα μου και έπειτα υποτασσόμουν πλήρως. Έτσι κέρδιζα την αποδοχή. Έτσι είχα μάθει να αντιμετωπίζω την τρομοκρατία και τον φόβο. […]

Ξύπνησα και πάλι απόψε. Ο ιδρώτας μου έχει καλύψει όλο το κορμί μου. Οι ανάσες μου μικρές και κοφτές. Προσπαθώ να θυμηθώ τι όνειρο είδα, τι με έκανε να ξυπνήσω έτσι απότομα, όμως καμία τύχη. Τώρα τελευταία οι εφιάλτες έχουν γίνει μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου, εγκληματίες που επιτίθενται στις […]