Εγώ;
Ένα πάθος να ζητάω να ζήσω, να πιστέψω και να αλλάξω την άχρωμη ζωή που ντύθηκα σαν δανεικό ρούχο που δεν μου ταιριάζει.
Εσύ;
Με μια σβησμένη φωτιά στα μάτια και μια άρνηση. Ρακένδυτος, σε μια ζωή που δεν την αλλάζεις.
Δεν ξεγυμνώνεις την ψυχή σου από όσα σε πληγώνουν. Προτιμάς μια ζωή σίγουρη που βρωμάει φορμόλη.
Κι όμως δεν είσαι αυτός. Δεν είσαι εκεί. Χρόνια τώρα, δίπλα σου στέκω.
Παράλληλα περπατάμε. Κι όμως με κοιτάς τώρα, αλλά και πάλι δεν με βλέπεις.
Δυο κόσμοι που συναντήθηκαν τυχαία.
Παλεύω κάθε μέρα, να σε κάνω να δεις. Δεν είναι εύκολο.
Παρά τις δυσκολίες που έχω περάσει, δεν ξέχασα ποτέ να χαμογελάω. Δεν σε φοβάμαι ζωή, φωνάζω και το άχρωμο ρούχο της ψυχής μου το αλλάζω με το κόκκινο χρώμα του πάθους.
Του πάθους μου για σένα.
Όταν σε είδα, ήξερα πως πια είναι αργά. Δεν υπάρχει γυρισμός, δεν θέλω σχέδιο διαφυγής.
Μα πως άλλωστε.
Τα μάτια σου κάρφωσαν την ψυχή μου στο πάτωμα. Κι όμως ακόμα και έτσι.
Μάτια μαύρα σαν τη νύχτα, κάρβουνα αναμμένα.
Άλλοτε βροχές που κρύβεις, άλλοτε δάκρυα που δεν αφήνεις να κυλήσουν.
Σε κοιτώ.
Ξέρω ναι, αυτός ο άντρας θα είναι η καταστροφή μου είπα και θα είσαι.
Κι όμως, θέλω να γυρίσεις και να με δεις. Δεν με νοιάζει. Για μια σταγόνα πιθανότητας να σε σώσω, θα βουτήξω στα βαθιά, σκοτεινά νερά σου, χωρίς σωσίβιο.
Θα βάλω την ψυχή μου ασπίδα, να εμποδίσω τα μαχαίρια που θέλουν να σε χτυπήσουν.
Κανένας δεν θα σε πληγώσει. Κρατάω και εγώ μαχαίρι. Στον ίδιο μου τον εαυτό θα το στρέψω, το ξέρω.
Κάποια στιγμή το ξέρω.
Θα αγαπήσω πολύ, μα δεν θα αγαπηθώ.
Το σαράκι της ψυχής μου θα μείνει αυτό..
Κοίτα λίγο δίπλα σου, εδώ είμαι και σκέφτομαι, σε πόσα λάθος πράγματα, ψάχνεις την ευτυχία.
Χρόνια κρατάω μέσα μου αγάπη να την χαρίσω εκεί που θα επιλέξω. Για σένα αξίζουν αυτά τα δώρα.
Μια γωνίτσα μόνο στη ζωή σου. Να κουρνιάσω. Δεν έχω τα κλειδιά του παραδείσου. Δεν έχω πολλά.
Το πάθος και την αλήθεια των συναισθημάτων και μια απέραντη αγάπη να σου προσφέρω που θα χτίζει γέφυρα στα ποτάμια της λύπης σου.
Θέλω να σε βλέπω γελαστό.
Αν κοίταζες λίγο δίπλα σου, μια ψυχή που λιώνει θα αντίκριζες.
Πες μου θα άντεχες; Γιατί ψάχνεις σε λάθος μέρη την ευτυχία;
Κουβαλάμε και οι δυο μοναξιά και λάθη άλλον να χρεωμένα σε εμάς. Αν μπορούσες μόνο να το δεις.Κοίτα λίγο δίπλα σου. Εδώ είμαι.
