17 Οκτωβρίου 2020
Share

Οι πόλεις

Πόσοι μόνοι υπάρχουν σε μια πόλη;
Πόσοι κλαίνε τώρα;
Πόσοι γελάνε τώρα;
Πόσοι αγωνιούν τώρα;
Πόσοι ερωτεύονται;
Πόσοι ονειρεύονται;
Πόσοι απελπίζονται;
Πόσοι κοιμούνται; 
Πόσοι θυμούνται;
Πόσοι λυπούνται;
Πόσοι αγκαλιάζουν το μαξιλάρι τους και πόσοι κουλουριάζονται σε στάση εμβρυακή;
Πόσοι νιώθουν κενό ατελείωτο και πόσοι θα ήθελαν να είναι αλλού και παραμένουν εκεί;
Πόσοι οι έρωτες, πόσες οι λύπες, πόσες οι πίκρες και οι χαρές;
Πόσα τα χέρια που αγκαλιάζουνε και πόσες οι άδειες οι αγκαλιές;
Είναι οι πόλεις θεριά ανήμερα, τις μέρες ουρλιάζουνε, αφήνουν ουλές. 
Όμως τα βράδια μας κανακεύουνε, μας συντροφεύουνε, γλείφουν πληγές.                           
 
            Εύα Κοτσίκου

About Εύα Κοτσίκου

Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...

Μπορεί επίσης να σας αρέσει