Δεν ήρθα σε αυτή τη ζωή
για να την ξοδέψω
χωμένος, λουφαγμένος
σε χαρακώματα που έσκαψαν άλλοι.
Δεν ήρθα σε αυτή τη ζωή
για να περπατώ
με σκυμμένο το κεφάλι
σε δρόμους που χάραξαν άλλοι.
Δεν ήρθα σε αυτή τη ζωή
για ν’ αγαπήσω
το ανήλιαγο κελί μου
σε φυλακή που έχτισαν άλλοι.
Ήρθα για ν΄ αντικρύσω
τον ήλιο κατάματα
και ας μου κάψει τα μάτια
το φως της αλήθειας.
Ήρθα ν΄ αναπνεύσω
τον παγωμένο αέρα
της πολύτιμης λευτεριάς
και ας μείνω χωρίς πνευμόνια.
Ήρθα για ν’ αγκαλιάσω
τη θέρμη του γυναικείου κορμιού
και να γευτώ κάθε σπιθαμή του
και ας λιώσω στο καμίνι του.
Δεν ήρθα σε αυτή τη ζωή
για να σωθώ κρυπτόμενος.
Ήρθα για να δεχτώ τα βόλια
και να ζήσω άνθρωπος λεύτερος.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
