Όταν το δεδομένο γίνεται ζητούμενο
Και τώρα οι δυο μας.
Και να θες, είναι αδύνατον να κρυφτείς.
Δεν μπορείς – πια- και να ξεφύγεις.
Οι δικαιολογίες, άχρηστες στέκουν – γι’ ακόμη μια φορά – πίσω από την πόρτα, σκονισμένες.
Πάνε μέρες που έμειναν στην άκρη.
Δεν χρειάζεται να κάτσεις μπροστά σ’ έναν καθρέφτη.
Μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου έτσι κι αλλιώς· κατάματα.
Είναι μαζί σου, ακούς την ανάσα του.
Περιφέρεται στον ίδιο χώρο.
Δε θα τρέξεις για να τον προφτάσεις, δεν μπορεί, εξάλλου, να πάει πουθενά.
Αρκετά τον παραγκώνισες, αρκετά τον αγνόησες.
Πρέπει να γίνει αυτή η εκκαθάριση.
Να παρθεί αυτή η εσωτερική σύγκρουση χρόνων και χρόνιων αναβολών.
Να φορέσεις τα μαύρα της λύπης, για την περίσσια άμμο που γλύστρησε απ’ το χέρι σου άδικα.
Να μοιρολογήσεις, για το ατόφιο νερό που κύλησε από τη στάμνα σου χαράμι.
Να πενθήσεις, για τη νιότη που σπατάλησες αξόδευτα σε επενδύσεις ζώντων απραγματοποίητων ονείρων.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο δάκρυ και στη σιωπή, θα έρθει και η ώρα του φωτός.
Να φορέσεις τα χρώματα της χαράς, για την απέραντη αμμουδιά που περιμένει να σε σεργιανίσει.
Να τραγουδήσεις, για την άφθονη θάλασσα που προσμένει να σε αγκαλιάσει.
Να γελάσεις, για τη σοφία που κατέκτησες αμαχητί σε πολέμους ειρηνικών θυσιών.
Εαυτός κερδισμένος στο μέλλον θα είναι πάντα ο χαμένος από το παρελθόν.
Τώρα που εκτίμησες την κάθε μικρή ανάσα, το κάθε δευτερόλεπτο, την κάθε αχτίδα ηλίου, θα πάψει το ζητούμενο να γίνεται δεδομένο.
Γιατί πολύ απλά, θα λέγεται “Ζωή”.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
