Εύα Κοτσίκου

Για δες που οι ρόλοι αντιστράφηκαν και η πορσελάνινη κούκλα έσπασε την καλογυαλισμένη βιτρίνα της.   Για δες πόσο λαχταρά να ζωντανέψει, να ανοιγοκλείσει τα...

Λέξεις. Κατακλύζομαι από λέξεις. Ταξιδεύω με λέξεις. Ονειρεύομαι μέσω των λέξεων, των δικών μου ή των άλλων. Φτιάχνω ιστορίες, γράφω ποιήματα, ψυχογραφήματα, ενίοτε παραμύθια. Καίω...

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αγάπη που χάσαμε. Εκείνη που αφήσαμε να μας γλιστρήσει μέσα από τα χέρια. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον έρωτα που...

Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί; Τότε που έχτιζες μια πολιτεία από τουβλάκια στο σχολείο; Θυμάσαι εκεί που είχες τελειώσει και καμάρωνες που ερχόταν ο νταής της...

Εκείνος σε κάποιον Βορρά. Εκείνη σε κάποιο Νότο. Ανάμεσά τους χιλιομετρικές αποστάσεις, επιθυμίες και λέξεις. Χιλιάδες, εκατομμύρια λέξεις, λέξεις σαν πεφταστέρια τις νύχτες, σαν ήλιοι...

Τα Σεπτεμβριάτικα δειλινά στο κέντρο της Αθήνας, τόσο υπόγεια όμορφα, τόσο γήινα… Άνθρωποι πάνε κι’έρχονται σε Ερμού και Αθηνάς με ηλιοκαμμένα δέρματα, κουβαλώντας ακόμη λίγο...

“Καληνύχτα”. Τι μου τη λες την καληνύχτα; Τι μου την εύχεσαι; Τι μου την λήγεις, έτσι απλά και τυπικά; Τι να τις κάνω εγώ τις...

– “Και για πείτε μου, λοιπόν, κύριε δικαστά. Υπάρχει κάτι πιο ανελέητο από τη μνήμη; Κάτι λιγότερο οδυνηρό; Κάτι λιγότερο βάρβαρο; Κάτι που να σε...

Αύγουστος μήνας, ο μήνας της Παναγιάς. Η αύρα της θάλασσας τύλιγε τα πάντα γύρω του. Οι φωνές των παιδιών στην παραλία, η πανσέληνος πιο όμορφη...

“Σήμερα έχουμε γιορτή!” Αναφώνησαν όλοι και τα πάντα άστραφταν τριγύρω από χρυσόσκονη. Οι αρλεκίνοι έκαναν τα νούμερά τους, οι ταχυδακτυλουργοί τα κόλπα τους, οι κλόουν...

Σε περιμένω στο ίδιο μέρος που είχαμε δώσει το πρώτο μας ραντεβού. Που δίναμε κάθε ραντεβού. Έχω αγωνία όπως την πρώτη φορά. Όπως κάθε φορά....

Πόσα λόγια κρύβονται σε μια σιωπή. Πόσες σκέψεις σε μια παύση. Πόσα συναισθήματα εγκλωβισμένα, άφησαν την τελευταία τους πνοή όταν ελευθερώθηκαν μα καταπονημένα πια έσβησαν...

Πολλές φορές συγχέουμε δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Την μόρφωση με την παιδεία. Λανθασμένα θεωρούμε κάθε άνθρωπο που έχει λάβει βραβεία ή επαίνους, πτυχία ή διακρίσεις...

Περί τέχνης ο λόγος σήμερα. Μια λέξη που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην καθημερινότητα και στις συζητήσεις μας. Ένας χαρακτηρισμός τον οποίο προσδίδουμε σε έργα και...

Περπατούσα στην Ερμού χαζεύοντας τις βιτρίνες. Με τσέπες άδειες και πορτοφόλι μόνο με λίγα ψιλά. Τίποτα δεν θα αγόραζα μόνο για βόλτα και χάζι θα...

Εγώ είμαι η Χιονάτη. Μα όχι αυτή που ξέρετε από τα παραμύθια τα παιδικά. Άλλαξα πια. Το αθώο μου χαμόγελο πάγωσε και στη θέση του...

Μου λείπω. Θέλω να τρέξω στις αλάνες. Θέλω πίσω το τρανταχτό μου γέλιο. Την αθωότητά μου σε βλέμμα, σώμα και ψυχή. Να ζω στα παραμύθια...

Η πρώτη Δημοτικού αποτελεί παρελθόν. Προαχθήκαμε στη δευτέρα. Ναι προαχθήκαμε. Πληθυντικός. Και ας λένε οι ψυχολόγοι στα άρθρα να μην τον χρησιμοποιούμε. Μάθαμε μαζί τόσα...

Σάββατο πρωί και ο Ανδρέας ήταν -ήδη- καθισμένος μπροστά από τη γραφομηχανή του την οποία, ευλαβικά, είχε βγάλει από την ντουλάπα που την είχε καταχωνιασμένη...

Επίπεδο. Ανωτερότητα. Αξιοπρέπεια. Λέξεις συνυφασμένες με το ήθος. Ακούμε συχνά ανθρώπους ύστερα από διαμάχες με συνανθρώπους τους να δηλώνουν με στόμφο πως έχουν επίπεδο και πως...

Είδα, που λες, χτές αργά το απόγευμα εκεί που περπατούσα μία κατακόκκινη παπαρούνα δίπλα στα σκουπίδια. Ύψωνε το μικροσκοπικό της ανάστημα περήφανη λες και ήταν...

Κάποτε  πριν πολύ πολύ καιρό ήταν ένας φοβισμένος άνθρωπος και ζούσε με τη μητέρα του σε ένα μικρό σπίτι κάπου σε ένα εξοχικό μέρος. Είχε...

Αν… Αν εσύ που στέκεσαι απέναντί μου με δικάζεις, είναι που κάποτε στεκόσουν εδώ που είμαι εγώ τώρα. Και ενώ τότε και σένα σε δίκασαν,...

Πριν λίγες ημέρες είχα την τύχη να σβήσω κεράκια που σχημάτισαν  τον αριθμό 39 στην τούρτα των γενεθλίων μου. Την τύχη ναι. Γιατί μόνο ευγνωμοσύνη...

Το ταβάνι έχει μια ρωγμή μήνες τώρα. Κάποτε θα πρέπει να διορθωθεί. Και αυτές οι σκιές τι είναι πάλι; Μήπως δεν έσβησα το φως του...