Σαν χαμένη Αλίκη
Τι είναι ρομαντισμός τελικά; Υπάρχει στις μέρες μας; Μιλάω για εκείνο το βαθύ ρομαντισμό. Όχι για εκείνον που τα κοριτσάκια ονειρεύονται να ντυθούν στα άσπρα...
Τι είναι ρομαντισμός τελικά; Υπάρχει στις μέρες μας; Μιλάω για εκείνο το βαθύ ρομαντισμό. Όχι για εκείνον που τα κοριτσάκια ονειρεύονται να ντυθούν στα άσπρα...
Ήταν παράξενη η πόλη. Μία ανηφόρα γκρι. Μία απάτητη ανηφόρα, μοκέτα έδειχνε σαν να γεννιόταν εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά. Ούτε ένα χνάρι δεν έμενε...
Πιάσε εσύ την κρύα μπύρα, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι κρασί κι έλα να κάτσουμε στο μπαλκόνι. Ν’ αράξουμε και να τα πούμε. Δεν...
Σκέφτομαι… οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν κόπο. Θέλουν δουλειά, αγάπη, κατανόηση, συναισθηματική νοημοσύνη και αμοιβαιότητα. Ό,τι μη αμοιβαίο είναι μη βιώσιμο. Δεν προχωράει, δεν πάει και...
Κράταγα αγκαλιά όλα τα όμορφα λόγια σου, το βράδυ τα σκέπαζα και κοιμόμουν μαζί τους. Χρωμάτιζαν τα όνειρά μου με τα δικά σου χρώματα. Άλλαζαν,...
Απαγορεύεται, λέει, το φιλί. Μα πάντα το φιλί ήταν απαγορευμένο. Οι πόρνες αποφεύγουν το φιλί. Προσφέρουν το κορμί τους με τιμοκατάλογο προς πάσα χρήση ηδονής...
Έμαθα να λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Δεν ονομάζω αλήθεια το ψέμα, δεν ονομάζω μπέσα τη δειλία, ούτε πεπρωμένο το προσωρινό. Τα πράγματα...
Άσε με να μπω σε αυτό το συνωστισμένο λεωφορείο, που έχει προορισμό τη Σελήνη σου. Αν με αφήσεις να μπω, υπόσχομαι να μη σε ξανά...
Τσέκαρα τους ανθρώπους… Ειδικά αν ήταν να τους δώσω την καρδιά μου. Ήμουν πρώτα σίγουρη ότι τη θέλουνε και δε θα την πετάξουν στα σκουπίδια....
Από μικρή ζωγράφιζα το πέταγμα του γλάρου και τον αθώο ύπνο του στην άκρη κάποιου φάρου. Ποτέ μου δεν πεθύμησα των κοριτσιών παιχνίδι. Μόνο του...
Μια ολοζώντανη μνήμη έμπηξε το κεντρί της στο σώμα μου στην προσπάθειά της να υπερνικήσει την απουσία. Με το τσίμπημα αναβλήθηκε ξεραμένο αίμα στιγμών λησμονημένων....
Κάθε νύχτα επιστρέφω για να ρίξω τα κάστρα μου στα μάτια σου μπροστά. Αυτά που έχτιζα στην άμμο. με τα σπαρμένα κοχύλια που κατάπιαν τα...
Απ’ την υπόσχεση έως την πράξη ένα «φοβάμαι» δρόμος. Απ’ το «σε θέλω» ως το «είμαι εδώ», μια ωριμότητα δρόμος. Από τη σταθερά ως τη...
Πώς μπορώ; Ώρες-ώρες απορώ. Πώς μπορώ ν’ ακροβατώ; Μια στον ουρανό, μια στο βυθό. Τη μια να παλεύω με τα κύματα και να χαμογελάω στο...
– Πού πήγαν τα φιλιά; – Απαγορεύονται λόγω μετάδοσης νοσήματος. – Και οι αγκαλιές; – Νικήθηκαν από τις απαραιτήτως τηρούμενες αποστάσεις. – Πού πήγε η...
Με βλέπεις να γελάω, να κάνω αστεία. Να ξεκαρδίζομαι και λες “αυτή δεν έχει προβλήματα”. Με βάζεις στην κατηγορία εκείνων που τα έχουν όλα λυμένα...
Το καλύτερο μάθημα ζωής που θα μπορούσα να πάρω από το σπίτι, το οικογενειακό μας απόφθεγμα, μπορεί να ακούγεται σκληρό σε κάποιους από εσάς εκεί...
Είναι φορές που στέκεσαι ασάλευτος και αιφνιδιασμένος μπροστά σε συμπεριφορές που δύσκολα μπορείς να αποκωδικοποιήσεις. Προσπαθείς να καταλάβεις γιατί ξαφνικά είσαι ο μεγάλος φταίχτης μιας...
Το κείμενό μου μπορεί να είναι κάπως θλιμμένο, όπως τα μάτια μου, που παρ’ όλο που χαμογελάω συνέχεια, πάντα έβγαζαν μια λύπη μια μελαγχολία. Μια...
Της Ράνιας Σιαμορέλη – Πού είσαι; – Έρχομαι. Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί. Σταμάτησα για καφέ. Θέλεις να σου πάρω κάτι; – Όχι, ευχαριστώ....
Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν στο σχολείο μας ήρθε η καλύτερη καθηγήτρια του κόσμου όλου. Από το πρώτο κιόλας λεπτό που την αντίκρισα, κατάλαβα πως...
Καθώς τα χέρια μου αγκαλιάζουν απόψε όλα όσα έχω αγαπήσει, εκείνο το παλιό ρολόι στον τοίχο στρέφει τους δείκτες του μονάχα στ’ όνειρο. Περασμένα λεπτά,...
Η ακεραιότητα ήταν ένα στοιχείο του χαρακτήρα της που δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει. Την έβγαζε εκτός ορίων η αγένεια και ο εγωκεντρισμός του κόσμου....
Και να που ζήσαμε και τα χρόνια του κορωναϊού, μιας νέας πνευμονίας, αρκετά θανατηφόρας για τους έχοντες υποκείμενα νοσήματα και τους ηλικιωμένους. Ο πλανήτης γη...
Δημοκρατία: o μεγαλύτερος πόθος όλων των ανθρώπων. Εκατομμύρια χείλη και φωνές την έχουν ζητήσει την έχουν απαιτήσει. Κάποτε και το να την προφέρει κάποιος αντιστοιχούσε...