Ποιήμα

Κύπρο μου σ’ ερωτεύθηκε, του Αττίλα η κατοχή κι εφιάλτη κίνησε να έρθει να σε βρει Μαντάτα μαύρα έφερε μέσα στο καλοκαίρι το όνειρο πυρπόλησε...

  Κι έπειτα το ξημέρωμα δεν έφερε τη μέρα. Πάλι η νύχτα σε ξυπνάει βαρβαρα και σε τρομάζει. Τραντάζει με τα δυο της χέρια το...

  Ψυχή είμαι εγώ Η ύπαρξη Αθάνατη Χρόνος απόμακρος Αυτή η στιγμή Αυτό που θα ‘ρθεί Ψυχή είμαι εγώ Η ενέργεια Πηγή ζωής άυλη Της...

Πήρε ο γιός της λησμονιάς στα ψυχρά χέρια του, την σκοτωμένη αγάπη και πήγε να την θάψει στον κήπο των αγγέλων! Μαύρισε η λίστα των...

Κοίταξέ με. Νιώσε το βύθισμά μου στα μάτια σου. Μια βουτιά σε κενό που κάνει την καρδιά μου να θέλει να βγει από το σώμα,...

  Ένας ψίθυρος στο σκοτάδι Ο απόηχος μιας μελωδίας Κατάλευκο χάδι θεϊκό Της γένεσης το άγγιγμα Η πρώτη λάμψη συνείδησης Η αίσθηση της ύπαρξης Άυλος...

Δε σε μισώ γιατί με πρόδωσες. σε μισώ γιατί έχεις σκοτώσει καθετί όμορφο μέσα μου. Τίποτα δε με χαροποιεί πια. Μόνη, έρημη. Τα πάντα γύρω...

Γνώρισα την γειτονιά των αγγέλων! εκεί στα κάστρα τους όταν ο έρωτας με χαμογέλασε μέσα απ’ τα μάτια σου. εκεί που τους αποκεφάλιζα σαν Ηρώδης...

Γαία του Γαλαξία η νιότη Έτη δεκάδες μακριά απ’ την σοφία Σκόρπιες αναμνήσεις είναι οι γνώσεις της, φθαρμένα μνημεία Και το Μέλλον να γεννάται από...

Σκέψεις… στοιχειώνουν το μυαλό! Η ψυχή έρμαιο τους! Η καρδιά ασφυκτιά…. Σκέψεις… που ρουφάνε και κατευθύνουν! Κυριεύουν το υποσυνείδητο και τσακίζουν! Ερείπιο στοιχειωμένο αλλά ακόμα...

Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ! Μου λές παράδεισο να αρνηθώ και στο Ναδίρ εγώ να ζήσω. Παραδομένες οι αισθήσεις σαν καθρεφτίζονται...

Κι όσα μας έμαθε η αγάπη τους. Εκείνη του Καρυωτάκη και της Πολυδούρη. Πρέπει να είσαι λίγο τρελός και ονειροπόλος για να γράψεις ποίηση λέει....

Μάρτυρες τα αστέρια Άκουσαν τις λέξεις μαινόμενες στο σκοτάδι Να σβήνουν με πάθος πάνω στα χείλη Να εξατμίζονται σε πύρινες ανάσες Μέσα στο κόκκινο της...

Χαίρετε.  «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,   σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι» Πήρε να σουρουπώνει. Έφτασε η ώρα που σκεφτόσουν...

Θάνατε μην περηφανεύεσαι τον δυνατό.  Τα αγρίμια  φοβήθηκαν και σώπασαν. Ο ήλιος κατάπιε την περηφάνια του.   Η γη βούλιαξε και μαράθηκαν τα λουλούδια της.  Οι...