Το βλέμμα σου το είχες πάντα χαμηλά,
μα τα όνειρά σου σημάδευαν στ’ αστέρια μια ζωή.
Εκείνο το ιδανικό, το άπιαστο ονειρευόσουν από πάντα.
Το διαφορετικό για την αλήθεια του. Εκείνο που δεν συμβάδιζε ποτέ με την κάλπικη εποχή του.
Εκείνο που θα το ένιωθες τόσο κοντά κι ας ήταν μακριά σου.
Το παραμύθι σου.
Ξημερώνουν Χριστούγεννα.
Άλλη μία χρονιά σε βρίσκουν διαφορετικά.
Γυρίζεις το κλειδί και ανοίγεις την πόρτα της πραγματικότητάς σου.
Έγειρες στο κρεβάτι και κουλουριάστηκες.
Τι έχεις κάνει λάθος;
Πέρασες όλη τη νύχτα γυρνώντας στους δρόμους, για να κάνεις αυτές σου τις σκέψεις να σωπάσουν μα δεν τα κατάφερες.
Ούτε και ο παγωμένος αέρας κατάφερε να μουδιάσει το μυαλό σου.
Ήξερες πολύ καλά, πως εκείνο το τροφοδοτούσε νυχθημερόν η καρδιά σου.
Εκείνη πάλευε μέσα σου, για να κρατήσει τη ζεστασιά και το παραμύθι σου ζωντανό.
Αυτό σου το βύθισμα, δεν το αντέχεις άλλο!
Όχι, δεν έχεις κάνει κάτι λάθος.
Δεν μπορείς να συνεχίσεις να επωμίζεσαι όμως, ότι δεν ήταν σε θέση να νιώσουν οι άλλοτε άνθρωποί σου.
Θυμήσου κορίτσι μου, γιατί σε εκείνη την ηλικία παρέμεινε η καρδιά σου,
πως τα παραμύθια τα δικά σου, τα φτιάχνεις εσύ.
Όχι οι άλλοι για σένα!
Δικοί σου λοιπόν οι ήρωες, δικιά σου και η πλοκή πια.
Εσύ θα τα γράψεις, με ανθρώπους που σε νιώθουν, πλάι σου.
Έμαθες να εξαντλείς την υπομονή και την επιμονή σου για τους άλλους
και σε αντάλλαγμα εξαντλήθηκες.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πεις αρκετά!
Στάθηκαν άνθρωποι πλάι σου και έχουν παραμείνει.
Και σου το αποδεικνύουν καθημερινά.
Άνθρωποι που ένιωσαν τον παλμό της καρδιάς σου, από την πρώτη στιγμή.
Πού νιώθουν όπως εσύ.
Πού αγκάλιασαν τους φόβους σου, τις ανασφάλειές σου, τις χαρές και τις λύπες σου.
Που σε άκουσαν και στο κλάμα και στο γέλιο σου.
Εκείνοι που σου είπαν “Είμαι εδώ”
και δεν ζήτησαν ποτέ αντάλλαγμα γι’ αυτό.
Αυτοί είναι οι ήρωες του παραμυθιού σου πια. Μαζί το γράφετε μέρα τη μέρα.
Είναι η ανταμοιβή σου.
Γιατί τελικά, το παραμύθι το δικό σου
θα το ζήσεις.
Όχι με πρίγκιπες, ούτε και με παλάτια.
Μόνο με ανθρώπους της Καρδιάς πλάι σου.
Γιατί σε εκείνη πίστευες πάντα και επένδυες τα όνειρά σου κι αν την πλήγωσες δεν σε εγκατέλειψε ποτέ.
Είναι Χριστούγεννα.
Και αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Θα τα κάνεις εσύ να είναι.
Όπως τότε, που ακόμα αυτή την μέρα του χρόνου την ένιωθες να σε γεμίζει
ελπίδα πως μόνο όμορφα πράγματα θα συμβούν στην ζωή σου.
Μαρία Μαραγκού
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω “επαγγελματική” σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
