Από τα τόσα στερεότυπα που ανακυκλώνονται σε συζητήσεις μέσα από δογματικά διαγγέλματα· από τις εξυπνάδες αυτές που αναπαράγονται σωρηδόν γεμίζοντας στήθη με έπαρση κι αλαζονεία· από τους άγραφους εκείνους κανόνες που αφιλτράριστα ενστερνίστηκαν κάποιοι και τους έκαναν μανιέρα, εμένα με εύρισκε πάντα αντίθετο η θεωρία που καθιστούσε την ευαισθησία μια […]
Daily Archives: 20 Ιανουαρίου 2019
9 posts
Μα γιατί μου φαίνεται σα να ήταν μόλις χθες! Πέρασε λέει ένας χρόνος. Ένας χρόνος, που μόλις είχε ξεκινήσει βρίσκοντάς με χαμένη, να ψάχνω κάπου την ελπίδα, καθώς ο αμέσως προηγούμενος, δεν έφυγε με τις καλύτερες διαθέσεις. Οι δικοί μου δαίμονες, ακόμα δεν έχουν καταλαγιάσει και όσο τους κοντράρω εγώ, […]
Ξεκινήσαμε μόνοι, δειλά δειλά αραδιάζοντας τις κουβέντες μας σε ένα χαρτί ή έναν υπολογιστή για να ικανοποιηθεί η συνείδησή μας και να γαληνέψει η ψυχή μας. Βρεθήκαμε, συνεχίσαμε αυτή τη φορά μαζί. Ξέρεις πόσο σπουδαία λέξη είναι το μαζί; Εκθέσαμε τους εαυτούς μας στις οθόνες, γιατί αυτό γουστάραμε να κάνουμε. […]
Γκρεμίστηκε όλη η ζωή σου.Το ξέρω. Σε νιώθω. Θαρρείς πως είναι εύκολο για ενα κορμί να ξαπλώνει πια στη πλευρά που κάποτε κοιμόταν η αγάπη του; Νομίζεις οτι θα σε κορόιδεψω που πια τα πρωινά ξυπνάς και ντύνεσαι όπως-οπως για να φύγεις βιαστικά γιατί δεν αντέχεις να φτιαχνεις πια ούτε […]
Παρασκευή απόγευμα. Πίνω τον καφέ μου μπροστά από την Καπνικαρέα, στο Μοναστηράκι, στο γνωστό εκείνο πεζούλι που με έχει φιλοξενήσει άπειρες φορές στα ζόρια μου και στις χαρές μου. Που έχει γίνει μάρτυρας των ενίοτε γέλιων και των ενίοτε δακρύων μου. Εκεί, στο Κέντρο. Στο αγαπημένο μου μέρος όλων. Εκεί […]
Φοβάμαι… Φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα είσαι εκεί Θα ξυπνήσω, Θα κοιτάξω γύρω μου Και το μόνο που θα αντικρίσω Θα είναι η απουσία σου. Μόνο στη σκέψη, παραλύω ολόκληρη Λες και βελόνες μου τρυπάνε το δέρμα προσπαθώντας να με ακινητοποιήσουν. Αυτή είναι η επίδραση της έλλειψης […]
Αρθογραφώ σε ένα πι-σι (pc) που είναι έτοιμο να σπάσει… τώρα αν σπάσει γιατί γράφω γράφω και σταματημό δεν έχω ή θα το σπάσω εγώ επειδή τρώει κολλήματα και κλείνει μόνο του θα φανεί. Και να ήταν το μόνο που τρώει κολλήματα αλλά τουλάχιστον κλείνει το άτιμο ενώ ο […]
Ήθελα βαθιά να σας ευχαριστήσω για κάθε φορά που με σώζατε από εκείνα που εσείς νομίζατε πως κινδυνεύω, όμως ήρθε η ώρα να χωρίσουμε τους δρόμους μας! Ήρθε η ώρα να σώσετε εσείς τον εαυτό σας αφού ξέρετε να το κάνετε και τόσο καλά, κι εγώ, να γίνω η ηρωίδα […]
Στης αμφιλύκης την αιώρα θα ξαπλώσω τα χάδια της ανάγκης σου. Εκείνα που ξοδεύονται σε υποσχέσεις κι ενθουσιασμούς τυχάρπαστους και συγκυριακούς. Είναι στιγμές που βουλιάζω στο απροσδιόριστο της μοίρας κι άλλες που εκτοξεύομαι στο γκρίζο της φυγής. Με πόσες σκέψεις θεριεύει το ανομολόγητο; Κι αν το αβάσταχτο ζωντανεύει τα βράδια […]