Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη στη μήτρα και μετα… με το πρώτο φως, πριν καλά καλά μάθει να περπατά, άρχισε το κακό. Θα ήταν – δε θα ήταν χειμωνας; Γενάρης, […]
Daily Archives: 2 Οκτωβρίου 2022
8 posts
Μ’ αρέσουν αυτά τα ανεπαίσθητα χάδια στην ψυχή που μπορεί να μην έχουν καν πρόσωπο (μπορεί και να έχουν. Μπορεί σταδιακά συνειδητά, ή και υποσυνείδητα να μορφοποιούνται). Μ’ αρέσουν αυτά τα απρόσμενα, τα ουρανοκατέβατα, που σε αφηνουν κόκκαλο να διερωτάσαι από πού σου ήρθε. Μ’ αρέσουν τα λοξά, […]
Νιώθεις πολλές φορές να ενεργοποιείται μέσα σου ο μηχανισμός της ετοιμότητας και όλο σου το είναι να βρίσκεται σε εγρήγορση; Πιθανά να αρχίζει η καρδιά σου να χτυπά πολύ γρήγορα, να ιδρώνεις, η αναπνοή σου να γίνεται κοφτή και να έχεις τάση για εμετό η και λιποθυμία. Για πολλούς ανθρώπους […]
Φτάνοντας εδώ που είμαστε πια, γνωρίζουμε πως είμαστε… η κάποτε επιλογή μας. Πίσω κάποια χρόνια, αποφασίσαμε ποιο δρόμο θα διαβούμε. Είχαμε στα χέρια μας τη ζωή όλη, στα μάτια μας τον ορίζοντα του μέλλοντος, στα χείλη μας τα λόγια που ήθελαν να ακουστούν, στα πόδια μας την αρχή να ξεκινήσουμε. […]
Να μάθεις να μη λες μεγάλες κουβέντες. Μετατρέπονται σε μικρές πράξεις, άτιμες, αμελητέες, θλιβερά αδιάφορες. Και παραμένουν σταθερά αμετάβλητα εκείνα τα υπερβολικά λόγια. Χρεώνουν υπέρογκα τους αναλώσιμους πόθους τους. Κοστίζουν ακριβά τα αλόγιστα όνειρά τους. Υπερεκτιμούν σκανδαλωδώς τις φευγαλέες επιθυμίες τους. Εσύ, να υποτιμάς το ανεκτίμητο της σπανιότητας που δεν […]
Ας μη μας ξεγελούν οι τίτλοι του τάχα πολιτισμένου κόσμου με την υπερσύγχρονη τεχνολογία και τα απίστευτα επιτεύγματα. Ο εσωτερικός πολιτισμός έχει μείνει πίσω και όλη αυτή η πρόοδος φαίνεται αμφίβολη. Η πλειοψηφία των ανθρώπων προσπερνά οποιονδήποτε προβληματισμό γιατί βαριέται αφόρητα και δε θέλει ούτε να αγγίξει. Οι άλλοι άνθρωποι, […]
Αγάπα τον εαυτό σου δυνατά. Είναι ο μόνος που θα έχεις πάντα δίπλα σου. Ο μόνος πάντα κοντά σου. Στις χαρές, στις λύπες, στα αδιέξοδα, στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία. Τόσο απλά. Ο εαυτός σου: η παρηγοριά και η συντροφιά σου. Η φωνή που πάντα θα σου φωνάζει “προχώρα” […]
Φύγε μακριά μου γρήγορα, ο χρόνος σου εξαντλήθηκε, οι ευκαιρίες σου τελείωσαν, και εγώ αρχίζω να γίνομαι αιχμηρή και επικίνδυνη. Από καιρό τώρα σε παρακολουθώ να κάνεις προσπάθειες για να με καταστρέψεις. Φύγε μακριά μου σου λέω, όσο έχεις καιρό. Στάζει αιμάτινα όνειρα η ψυχή μου, κατεστραμμένες ελπίδες με κυριεύουν […]