Guest Μεταξύ μας

Μου λείπεις και δεν μπορώ να ξεχάσω… Μου λείπουν οι στιγμές εκείνες που μου δίνεις την ελπίδα και μου κλέβεις τη λύπη. Θυμάμαι τα συναισθήματα...

Μπήκα τελευταία στην εκκλησία. Όταν άρχισαν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες. Ένιωθα ότι κάθε χτύπος τράνταζε όλο το σώμα μου. Είχαν περάσει σχεδόν τρία εικοσιτετράωρα...

  Κανείς δεν είπε πως κάθε δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πληγωθήκαμε στο παρελθόν και πολύ πιθανόν να το πάθουμε και μελλοντικά. Είμαστε όμως δυνατοί...

Στοιβαγμένα, σκόρπια, κρεμασμένα, κάποια διπλωμένα κι άλλα ασιδέρωτα,   τα ρούχα σου γεμίζουν το γκρίζο δωμάτιο με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τους αδειανούς τοίχους.  ...

Έρχονται στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε ότι έχουμε πάρα πολύ ανάγκη να μας ακούσει κάποιος. Κάποιος σημαντικός για εμάς, από τον οποίο κατά βάθος...

Μια υπέροχη μέρα ανέτειλε, πίσω από αυτόν τον γλυκό ρυθμό της βροχής, που τόσο γαλήνια ταράζει την μονοτονία της πρωινής σιωπής, σαν ένα τρυφερό χάδι...

 Πηγή: http://enallaktikidrasi.com/2018/02/den-einai-pliges-anthropon-harakies-kadimata-einai/ Δεν είναι οι πληγές των ανθρώπων, χαρακιές. Κεντήματα είναι, που ‘χουν υφανθεί με περίσσιο κοκκινόχρωμα, κίτρινο των ηλιοτροπιών και μπόλικο πράσινο της προσμονής. Κι...