Μικρές ιστορίες

Εκείνος είχε αγγίξει πολλά σώματα γυμνά. Εκείνη τον προκάλεσε… Έλα όμως που εκείνος ήθελε να κάνει έρωτα μέσα στην ψυχή της. Εκείνη έμεινε να κοιτάει το γυμνό κορμί της στον καθρέφτη. Εκείνος έσβησε το τσιγάρο του. Δε μιλούσε. Την κοιτούσε. Δε θα μπορούσε να τον καταλάβει ποτέ, σκέφτηκε. Την είχε […]

Βρίσκομαι μόνη στο σπίτι μαζί με τα σκυλιά μου. Χαζεύω από το μπαλκόνι μου τη βροχή. Ο Όλιβερ κάθεται ήσυχος δίπλα μου ενώ η Λιλή έχει τρομοκρατηθεί με τις βροντές. Σαν τρελή τρέχει να κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι. Αυτό κάνει κάθε που ένας δυνατός θόρυβος ακούγεται ξαφνικά. Ξέρω πως […]

“Θα πάρει… Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πάρει!” Η ίδια σκέψη κάθε μέρα. Η ίδια ψυχοφθόρα προσμονή. Το ίδιο βλέμμα, φορτωμένο κενό και αγωνία, κάθε φορά που κοίταζε το κινητό της. Ήταν ένα βράδυ που μύριζε ακακία, ανάμεικτη με τελειωμό. Το βράδυ εκείνο που χωρίσανε. Χωρίσανε, αλήθεια; Μα πώς έγινε […]

      Σθένος και παραδοχή, αλληλένδετες έννοιες για μιας ευτυχίας διαδρομή… Ένα βράδυ κάποιου Απρίλη άνοιξα την πόρτα σε έναν κόσμο άγνωστο. Σε έναν κόσμο πολλά υποσχόμενο, όμως και άκρος επικίνδυνο κι άλλο τόσο ιδιαιτέρως γοητευτικός. Δεν ξέρω αν όλα αυτά πηγαίνουν μαζί, αυτό που γνωρίζω είναι ότι άνοιξα […]

Βασίλισσα. Άρχει του βασιλείου της. Με δόλια μέσα η κατάκτηση της κορώνας της. Η αναλλοίωτη εικόνα της˙ διακαής πόθος επικράτησής της. Υπό την κυριαρχία και την παγωμένη της επίταξη, όλη η επικράτεια. Χιονάτη. Αποτελεί το μοναδικό εμπόδιο της πραγματοποίησης των σχεδίων της πρώτης. Σιχαίνεται οτιδήποτε την αφορά και τη θυμίζει […]

– Ένα ποτηράκι ακόμα και θα φύγω, υπόσχομαι! Είχε αφυδατωθεί η διάθεσή του για ζωή, περισσότερο απ’ το κορμί του. Φιλικός του χώρος, περιβάλλον αποδοχής, που να χωράει και το μέγεθος της απογοήτευσης, της θλίψης του, είχε γίνει το καπηλειό. Μόνιμο στέκι του αποτελούσε. Στην πιο απόμερη γωνιά, στο ίδιο […]

– “Θέλετε καστανή ή λευκή ζάχαρη στον καφέ σας κυρία;”, ρώτησε με στωϊκή ευγένεια την πελάτισσα, ο Κοσμάς. Από το πρωί, ούτε και ξέρει πόσους καφέδες έδωσε πακέτο. Μετά από έναν χρόνο που έπιασε δουλειά σε γνωστή αλυσίδα καφέ, τα ετοίμαζε όλα μηχανικά. Ευτυχώς, το πόστο του ήταν μόνο η […]

Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το ταβάνι. Τα χέρια ακουμπημένα στα πλαϊνά. Εκεί που έπρεπε το καθένα. Τα πόδια ευθεία και κολλητά. Τα σεντόνια τεντωμένα. Καμία ζάρα. Ούτε πιέτα, ούτε σούρα. […]

Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του αποσημεριού, γυαλίζει σαν θεριό που ξεπήδησε από τα κύματα. Πόρτα τον λένε οι ντόπιοι γιατί στην ανατολική μεριά του, υψώνεται πόρτα λίθινη από Θεό φτιαγμένη, […]

Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κλαίει. Τα δάκρυά της μια μικρή βροχή. Κάποια διάφανα, κάποια άλλα πάλι κόκκινα. Μάλλον θα είναι αυτά της καρδιάς. Βαμμένα με το αίμα της. Δεν ξέρει αν πρέπει να ρίξει στον εαυτό της μια μούντζα ή να τον πάρει μια αγκαλιά. Τα χέρια της […]

Εκείνος. Κάθεται στην αίθουσα αναμονής. Έχει τα μάτια κλειστά. Το αριστερό του χέρι ακουμπάει στη δεξιά μεριά του στήθους του. Από τους μορφασμούς του προσώπου του μπορεί κανείς να καταλάβει πως υποφέρει.  Θα είναι τριάντα χρόνων, ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Εκείνη. Ίσως λίγο μικρότερη, κάθεται στο πλευρό του. Έχει πλούσια […]

  Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη στη μήτρα και μετα… με το πρώτο φως, πριν καλά καλά μάθει να περπατά, άρχισε το κακό. Θα ήταν – δε θα ήταν χειμωνας; Γενάρης, […]

Ένα παγωμένο πρωινό του Γενάρη, καθισμένη ανέμελα στο τραπεζάκι της κουζίνας δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και απολαμβάνοντας τον πρωινό μου καφέ, έλαχε να γίνει η μέρα που θα ένιωθα συνάμα να παγώνει και να καίει το αίμα μου. Η μέρα που θα ένιωθα τη ροή του οξυγόνου να αυξομειώνεται, να […]

Η αρχή του κακού ήταν η αγκαλιά που δεν έλαβε από τη μέρα που γεννήθηκε. Γι’ αυτό έγινε θεριό σε κλειδωμένο κλουβί. Δεν αγαπήθηκε καν από τους ίδιους του τους γονείς. Πώς να μεγαλώσει ετούτος ο άνθρωπος λοιπόν; Ποιος να του διδάξει μέσα από τα παραδείγματα πώς είναι η αγάπη; […]

Ήταν μια νύχτα αλλόκοτη απ’ την αρχή. Μια νύχτα που είχα κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς με μένα και βάλθηκα να κάνω κάτι με δαύτους, μα δεν ήξερα τι. Να τους κλείσω; Ή να τους σκίσω να ξεμπερδεύω; Είχα χαθεί για μια ακόμη φορά σε δρόμους άγνωστους. Παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθα […]

Δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ή δυο νομίσματα με την ίδια πλευρά; Ποιος ξέρει… Το μόνο σίγουρο ήταν πως κάποτε μοιράστηκαν τα πάντα τους και τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι στην ίδια αρένα, εχθροί μέχρι θανάτου. Κάποτε με μπλεγμένα χέρια βάδιζαν στον ίδιο δρόμο, τώρα γίνανε δυο ξένοι, δυο θανάσιμοι εχθροί. Τι […]

Την ερωτεύτηκα ακαριαία. Ναι ίσως αυτή να είναι η σωστή λέξη, ακαριαία.  Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο, κανένας δρόμος διαφυγής. Προσπάθησα πολλές φορές να τραβήξω το βλέμμα της, να κλέψω για λίγο το ενδιαφέρον της. Μάλλον δεν ήξερα τον τρόπο. Όλες οι προσπάθειες που έκανα, έπεφταν μια μια στο κενό. Σαν […]

Σε θυμάμαι, μικρή μου μετανάστρια… Όσο και να σου μοιάζει περίεργο, ακόμη σε θυμάμαι, μετανάστρια της καρδιάς μου. Σε θυμάμαι εκεί στην άκρη, στην άκρη του σταθμού των τρένων να περιμένεις να με δεις για πρώτη σου φορά. Να κρατάς το κινητό σου στα χέρια και να φωτογραφίζεις κάθε τρένο […]

Φυσάει πολύ απόψε. Φυσάει ένας κρύος αέρας. “Πανάθεμά τον”, σκέφτηκε και προσπάθησε να κρύψει όσο γινόταν τα γυμνά χέρια της μέσα στις τσέπες του παλτού. Δίπλα της κουλουριασμένη η μόνη συντροφιά και αυτό το κρύο βράδυ. “Πόσα στενά περπάτησε και αυτή η άμοιρη μαζί μου;”, σκέφτηκε. “Συγγνώμη κύριε, ένα τσιγάρο […]

Της το είχε πει. Έτσι πεθαίνουν οι νύμφες. Με τη φωτιά το καλοκαίρι, την έραναν με πύρα. Καύτρες και ολοκαύτωμα είχε στη μοίρα της γραμμένο. Με τον πάγο τον χειμώνα, την κάλυψαν με ψύχος. Χιονονιφάδες και παγετώνα είχε στο κάρμα της γραφτό. Να καίει από πυρετό και να παγώνει από […]

Τακ, τακ, τακ. Τα βήματα της Ελευθερίας αντηχούσαν σαν κρότοι χαλασμένου όπλου καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της σοφίτας του αρχοντικού των κάστρων. Βάζοντας δύναμη στον ώμο της έσπρωξε τη ξύλινη πόρτα κι αυτή από τη φθορά της στρίγγλιξε υστερικά. “Ήρθες Ελευθερία μου;”, αναρωτήθηκε η Κάρμεν ρίχνοντας φως με το μικροσκοπικό […]

Είχα καθίσει στο κρεβάτι μου. Το πιστό και ταλαιπωρημένο μου λάπτοπ, ακουμπούσε πάνω στα πόδια μου. Δούλευε σκληρά γιατί δεν ήθελε να με απογοητεύσει. Κάθε νέα ιδέα για βελτίωση του κώδικα αποτυπωνόταν σε εντολές. Μόλις ένιωθα έτοιμος, με το πάτημα ενός κουμπιού έδινα σήμα στον υπολογιστή μου ότι ήρθε η […]