Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το ταβάνι. Τα χέρια ακουμπημένα στα πλαϊνά. Εκεί που έπρεπε το καθένα. Τα πόδια ευθεία και κολλητά. Τα σεντόνια τεντωμένα. Καμία ζάρα. Ούτε πιέτα, ούτε σούρα. […]
Μικρές ιστορίες
356 posts
Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του αποσημεριού, γυαλίζει σαν θεριό που ξεπήδησε από τα κύματα. Πόρτα τον λένε οι ντόπιοι γιατί στην ανατολική μεριά του, υψώνεται πόρτα λίθινη από Θεό φτιαγμένη, […]
Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κλαίει. Τα δάκρυά της μια μικρή βροχή. Κάποια διάφανα, κάποια άλλα πάλι κόκκινα. Μάλλον θα είναι αυτά της καρδιάς. Βαμμένα με το αίμα της. Δεν ξέρει αν πρέπει να ρίξει στον εαυτό της μια μούντζα ή να τον πάρει μια αγκαλιά. Τα χέρια της […]
Εκείνος. Κάθεται στην αίθουσα αναμονής. Έχει τα μάτια κλειστά. Το αριστερό του χέρι ακουμπάει στη δεξιά μεριά του στήθους του. Από τους μορφασμούς του προσώπου του μπορεί κανείς να καταλάβει πως υποφέρει. Θα είναι τριάντα χρόνων, ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Εκείνη. Ίσως λίγο μικρότερη, κάθεται στο πλευρό του. Έχει πλούσια […]
Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη στη μήτρα και μετα… με το πρώτο φως, πριν καλά καλά μάθει να περπατά, άρχισε το κακό. Θα ήταν – δε θα ήταν χειμωνας; Γενάρης, […]
Όλα ξεκίνησαν ένα συνηθισμένο πρωινό. Συναρπαστικά βαρετό, διότι η κούραση των ημερών που είχαν προηγηθεί με είχε εξαντλήσει ψυχικά και σωματικά. Το μυαλό μου ήταν αδιανόητα δύσκολο να συντονιστεί με το σώμα μου και να εκτελέσει τις εντολές που του έδινε. Ψυχρός αυτός ο μήνας, γεμάτος ενστάσεις, στεναχώριες και μαυρίλες […]
Ένα παγωμένο πρωινό του Γενάρη, καθισμένη ανέμελα στο τραπεζάκι της κουζίνας δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και απολαμβάνοντας τον πρωινό μου καφέ, έλαχε να γίνει η μέρα που θα ένιωθα συνάμα να παγώνει και να καίει το αίμα μου. Η μέρα που θα ένιωθα τη ροή του οξυγόνου να αυξομειώνεται, να […]
Η αρχή του κακού ήταν η αγκαλιά που δεν έλαβε από τη μέρα που γεννήθηκε. Γι’ αυτό έγινε θεριό σε κλειδωμένο κλουβί. Δεν αγαπήθηκε καν από τους ίδιους του τους γονείς. Πώς να μεγαλώσει ετούτος ο άνθρωπος λοιπόν; Ποιος να του διδάξει μέσα από τα παραδείγματα πώς είναι η αγάπη; […]
Ήταν μια νύχτα αλλόκοτη απ’ την αρχή. Μια νύχτα που είχα κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς με μένα και βάλθηκα να κάνω κάτι με δαύτους, μα δεν ήξερα τι. Να τους κλείσω; Ή να τους σκίσω να ξεμπερδεύω; Είχα χαθεί για μια ακόμη φορά σε δρόμους άγνωστους. Παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθα […]
Δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ή δυο νομίσματα με την ίδια πλευρά; Ποιος ξέρει… Το μόνο σίγουρο ήταν πως κάποτε μοιράστηκαν τα πάντα τους και τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι στην ίδια αρένα, εχθροί μέχρι θανάτου. Κάποτε με μπλεγμένα χέρια βάδιζαν στον ίδιο δρόμο, τώρα γίνανε δυο ξένοι, δυο θανάσιμοι εχθροί. Τι […]
Την ερωτεύτηκα ακαριαία. Ναι ίσως αυτή να είναι η σωστή λέξη, ακαριαία. Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο, κανένας δρόμος διαφυγής. Προσπάθησα πολλές φορές να τραβήξω το βλέμμα της, να κλέψω για λίγο το ενδιαφέρον της. Μάλλον δεν ήξερα τον τρόπο. Όλες οι προσπάθειες που έκανα, έπεφταν μια μια στο κενό. Σαν […]
Σε θυμάμαι, μικρή μου μετανάστρια… Όσο και να σου μοιάζει περίεργο, ακόμη σε θυμάμαι, μετανάστρια της καρδιάς μου. Σε θυμάμαι εκεί στην άκρη, στην άκρη του σταθμού των τρένων να περιμένεις να με δεις για πρώτη σου φορά. Να κρατάς το κινητό σου στα χέρια και να φωτογραφίζεις κάθε τρένο […]
Φυσάει πολύ απόψε. Φυσάει ένας κρύος αέρας. “Πανάθεμά τον”, σκέφτηκε και προσπάθησε να κρύψει όσο γινόταν τα γυμνά χέρια της μέσα στις τσέπες του παλτού. Δίπλα της κουλουριασμένη η μόνη συντροφιά και αυτό το κρύο βράδυ. “Πόσα στενά περπάτησε και αυτή η άμοιρη μαζί μου;”, σκέφτηκε. “Συγγνώμη κύριε, ένα τσιγάρο […]
Της το είχε πει. Έτσι πεθαίνουν οι νύμφες. Με τη φωτιά το καλοκαίρι, την έραναν με πύρα. Καύτρες και ολοκαύτωμα είχε στη μοίρα της γραμμένο. Με τον πάγο τον χειμώνα, την κάλυψαν με ψύχος. Χιονονιφάδες και παγετώνα είχε στο κάρμα της γραφτό. Να καίει από πυρετό και να παγώνει από […]
Η χρονιά έφτανε στο τέλος και μαζί και η φοιτητική ζωή. Το αποχαιρετιστήριο πάρτι είχε τεράστια επιτυχία, απόψε ήταν όλοι εκεί. Η φαρμακευτική με τόσα κορίτσια ήταν πόλος έλξης για αγόρια από όλες τις σχολές. Το πάρτι είχε αρχίσει να ασφυκτιά από τον κόσμο, οι δυο φίλες κατέφθασαν μετά από […]
Τακ, τακ, τακ. Τα βήματα της Ελευθερίας αντηχούσαν σαν κρότοι χαλασμένου όπλου καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της σοφίτας του αρχοντικού των κάστρων. Βάζοντας δύναμη στον ώμο της έσπρωξε τη ξύλινη πόρτα κι αυτή από τη φθορά της στρίγγλιξε υστερικά. “Ήρθες Ελευθερία μου;”, αναρωτήθηκε η Κάρμεν ρίχνοντας φως με το μικροσκοπικό […]
Είχα καθίσει στο κρεβάτι μου. Το πιστό και ταλαιπωρημένο μου λάπτοπ, ακουμπούσε πάνω στα πόδια μου. Δούλευε σκληρά γιατί δεν ήθελε να με απογοητεύσει. Κάθε νέα ιδέα για βελτίωση του κώδικα αποτυπωνόταν σε εντολές. Μόλις ένιωθα έτοιμος, με το πάτημα ενός κουμπιού έδινα σήμα στον υπολογιστή μου ότι ήρθε η […]
Η επιστροφή στην πατρίδα ήταν σύντομη όπως όλες οι επιστροφές. Στο αεροδρόμιο μετά από συνεννόηση με τον Ιάσωνα περίμενε ο δικηγόρος για να πάρει την Abeni σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο. Η νεαρή μιγάδα φαινόταν ενοχλημένη που έπρεπε να ακολουθήσει τον άγνωστο άντρα, αλλά το έκανε αδιαμαρτύρητα. Ο Ιάσωνας, […]
«Τι πρέπει να κάνω;» Ο Άγης επανέλαβε την ερώτηση, αυτή τη φορά λίγο πιο δυνατά, λες και έφταιγαν τα χαμηλά ντεσιμπέλ της φωνής του που εγώ δεν άνοιξα το στόμα μου να του δώσω μια απάντηση. Ήθελε σαν τρελός να μπει στην παρέα μας. Δεν ξέρω πώς στο καλό φαντάζαμε […]
Έφτασε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι εξαιρετικά ευχαριστημένος αφού ολοκλήρωσε το ταξίδι του στην Κένυα. Είχε καταφέρει μέσα σε εκείνη την εβδομάδα να κάνει τις συναντήσεις και τις συμφωνίες που χρειαζόταν και να υπογράψει και τα συμβόλαια. Δούλεψε με πάθος και με πυρετώδεις ρυθμούς για να εξασφαλίσει τις ποσότητες που χρειαζόταν. […]
Τελειώσαμε το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και πήγα λίγα μέτρα πιο πίσω να το θαυμάσω. Τι όμορφο που ήταν. Το πρώτο μας δέντρο! Πόσο χαρούμενη ήμουν. Την ώρα που το κοιτούσα, ένα στολίδι τόσο λαμπερό κέντρισε το βλέμμα μου κι οι αναμνήσεις με κατέκλυσαν. Στη μνήμη μου ήρθαν εικόνες από […]
Είναι φορές που η ψυχή μιλάει και ο νους της κάνει τη χάρη να ακούσει. Στήνουν διάλογο και έρχονται σε κόντρα. Λογική και θέλω λογομαχούν για τα πρέπει και τα δεν πρέπει. Ποτέ δεν μπόρεσαν να χαράξουν κοινή πορεία, πάντοτε η λογική επικρατούσε με επιχειρήματα ισχυρά. Η λαχτάρα μεγάλη […]
Οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς είχαν επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη ζωή της Έλλης, το σημαντικότερο εκ των οποίων ήταν η επίτευξη οικονομικής άνεσης. Στον αντίποδα υπήρχαν πολλά αρνητικά και ένα από αυτά ήταν η παντελής έλλειψη ελεύθερου χρόνου, φυσικά και με ανάλογες συνέπειες. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που […]
Έκτη Δημοτικού, μάθημα τέχνης. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και το κλίμα είναι εορταστικό. Αγιοβασίληδες, αγγελάκια και χιονάνθρωποι. Χαρτόνια, μπογιές, πινέλα, ψαλίδια και όλα τα σχετικά. Δεν είμαι καλή στη ζωγραφική, το χέρι μου δεν πιάνει γενικότερα και ο δάσκαλος μου ζητά γίνω η βοηθός του. Η ώρα περνάει ευχάριστα και λίγο πριν […]
I: Συνήθως απαντάει στο τρίτο χτύπημα. «Είσαι σπίτι;» «Ναι» «Βολτίτσα;» «Σε πόση ώρα;» «Σε πέντε» «Σας περιμένω» Και αυτό κάνει. Στέκεται στην πιλοτή της πολυκατοικίας και μας περιμένει. Της δίνω το λουρί του Όλιβερ την ώρα που η Λιλή πηδάει πάνω της ζητώντας χάδια. Μιλάμε λίγο με τον Μανώλη, τον […]