Τρυφερές αποχρώσεις
Η Νύχτα αποφάσισε να φύγει, να με αφήσει στις πρωινές αποχρώσεις της αυγής, παρέα με τις σκέψεις μου, με αυτά που έχω στην ψυχή μου....
Η Νύχτα αποφάσισε να φύγει, να με αφήσει στις πρωινές αποχρώσεις της αυγής, παρέα με τις σκέψεις μου, με αυτά που έχω στην ψυχή μου....
Κάθισα στο ίδιο παγκάκι μαζί του. Το μοναδικό που είχε χώρο διαθέσιμο να σταθώ για λίγο, στην άλλη άκρη βέβαια, έτσι, για τις αποστάσεις, όπως...
Επιτέλους διακοπές! Σε ένα παραδεισένιο μέρος μακριά από την Αθήνα. Δηλαδή μακριά από το σπίτι μου. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες είχα τάσεις...
Είχαν πάντα τόσο πολλά να πουν… Γιατί σταμάτησαν οι άντρες να φέρνουν λουλούδια, ή μήπως πρώτα σταμάτησαν οι γυναίκες να φοράνε σέξυ εσώρουχα; Είναι λίγο...
Μια φορά – δεν θυμάμαι να υπήρξε δεύτερη φορά – και έναν καιρό… άκου: «έναν καιρό;». Υπήρχε δηλαδή καμιά περίπτωση οι καιροί να είναι ταυτόχρονα...
Αποζητούσε την ανέμελη ελευθερία του… την περασμένη του νιότη αναπολούσε…! Πολύ σύντομα, άχρωμα ένιωσε και πάλι τα φιλιά που τον πολιορκούσαν, τα χείλη του παρέμειναν...
Ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Να γελάσουν. Με ποιον; Μ’ εμένα. Τον πιο εύθραυστο του σχολείου. Τον πιο ευαίσθητο. Τον πιο αδύναμο. Τόσο άντρες ήταν. Και...
Παρασκευή. Ημέρα λαϊκής στη γειτονιά. Πηγαίνω για τα ψώνια της εβδομάδας. Χαζεύω τους πάγκους. Παρατηρώ τα προϊόντα. Ερευνώ τις τιμές. Επιλέγω πότε από γνώριμους και...
… το κόκκινο κρασί κυλούσε και έβρεχε το βελούδο που έντυνε τη λευκή της σάρκα… Καθώς πλησίαζαν, ο ένας ρουφούσε, εξ’ αποστάσεως ελάχιστων εκατοστών, τις...
Τον προίκισε η ζωή με τις χάρες όλες! Και νέος ήταν, και ωραίος και γοητευτικός! Του κληροδότησε όμως ένα ελάττωμα, τον προίκισε με περισσότερο συναίσθημα,...
Εκείνος είχε αγγίξει πολλά σώματα γυμνά. Εκείνη τον προκάλεσε… Έλα όμως που εκείνος ήθελε να κάνει έρωτα μέσα στην ψυχή της. Εκείνη έμεινε να κοιτάει...
Βρίσκομαι μόνη στο σπίτι μαζί με τα σκυλιά μου. Χαζεύω από το μπαλκόνι μου τη βροχή. Ο Όλιβερ κάθεται ήσυχος δίπλα μου ενώ η Λιλή...
“Θα πάρει… Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πάρει!” Η ίδια σκέψη κάθε μέρα. Η ίδια ψυχοφθόρα προσμονή. Το ίδιο βλέμμα, φορτωμένο κενό και αγωνία, κάθε...
Σθένος και παραδοχή, αλληλένδετες έννοιες για μιας ευτυχίας διαδρομή… Ένα βράδυ κάποιου Απρίλη άνοιξα την πόρτα σε έναν κόσμο άγνωστο. Σε έναν...
Βασίλισσα. Άρχει του βασιλείου της. Με δόλια μέσα η κατάκτηση της κορώνας της. Η αναλλοίωτη εικόνα της˙ διακαής πόθος επικράτησής της. Υπό την κυριαρχία και...
– Ένα ποτηράκι ακόμα και θα φύγω, υπόσχομαι! Είχε αφυδατωθεί η διάθεσή του για ζωή, περισσότερο απ’ το κορμί του. Φιλικός του χώρος, περιβάλλον αποδοχής,...
– “Θέλετε καστανή ή λευκή ζάχαρη στον καφέ σας κυρία;”, ρώτησε με στωϊκή ευγένεια την πελάτισσα, ο Κοσμάς. Από το πρωί, ούτε και ξέρει πόσους...
Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το...
Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του...
Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κλαίει. Τα δάκρυά της μια μικρή βροχή. Κάποια διάφανα, κάποια άλλα πάλι κόκκινα. Μάλλον θα είναι αυτά της καρδιάς....
Εκείνος. Κάθεται στην αίθουσα αναμονής. Έχει τα μάτια κλειστά. Το αριστερό του χέρι ακουμπάει στη δεξιά μεριά του στήθους του. Από τους μορφασμούς του προσώπου...
Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη...
Όλα ξεκίνησαν ένα συνηθισμένο πρωινό. Συναρπαστικά βαρετό, διότι η κούραση των ημερών που είχαν προηγηθεί με είχε εξαντλήσει ψυχικά και σωματικά. Το μυαλό μου ήταν...
Ένα παγωμένο πρωινό του Γενάρη, καθισμένη ανέμελα στο τραπεζάκι της κουζίνας δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και απολαμβάνοντας τον πρωινό μου καφέ, έλαχε να γίνει η...
Η αρχή του κακού ήταν η αγκαλιά που δεν έλαβε από τη μέρα που γεννήθηκε. Γι’ αυτό έγινε θεριό σε κλειδωμένο κλουβί. Δεν αγαπήθηκε καν...