Μικρές ιστορίες

Ι: Η κυρία Αδαμαντίνη είναι η γιαγιά της διπλανής πόρτας. Λάθος. Είναι η σούπερ γιαγιά που θα ήθελες να μένει δίπλα από την πόρτα σου...

Ήταν καθισμένη στο παγκάκι του πάρκου. Είχε τα μάτια της κλειστά, σκυφτό το κεφάλι. Σιγοτραγουδούσε τους στίχους της αγαπημένης της μελωδίας. Τα παιδιά έτρεχαν ανέμελα...

Έσπασα κάποτε, όπως σπάει ένας παλιός καθρέφτης.  Σε έναν κόσμο που ψάχνει τα πολλά, δίνοντας σημασία στη χλιδή, ο παλιός μου καθρέφτης, ράγισε, πάλιωσε. Κι...

Η Υβόννη ήξερε να κρύβεται καλά. Πίσω απ’ το ψιλόλιγνό της σώμα, τα καλογραμμένα χείλη, κρυβόταν ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ένα χαμόγελο, απ’ αυτά που είναι...

Μια μπαλαρίνα με φθαρμένες πουέντ, λερωμένη στολή και ματωμένα πόδια από την προσπάθεια. Μια μπαλαρίνα με μαύρα ρυάκια από τα μάτια ως τα μάγουλα. Μια...

I: Μια πρόσκληση για τσάι, μου ήρθε από εκεί που δεν το περίμενα. Από τότε που μετακομίσαμε με τον Τάκη στο δυάρι δεν υπήρχε μέρα...

Περίμενε ακόμα. Όπως περίμενε και τότε. Όπως όταν το “πάντα”, φαινόταν μια στιγμή κι οι στιγμές τα πάντα. Χωρίς περίσσειες ελπίδες, ήταν εκεί και περίμενε,...

Ι: Ήταν η πρώτη μου μέρα στη δουλειά. Ξύπνησα νωρίς και ενώ μέσα μου υπήρχε μια σχετική αναστάτωση, εντούτοις ήμουνα χαρούμενη που κατάφερα να μπω...

Είχαν έρθει τα χελιδόνια, η Άνοιξη ήταν στην αρχή της και αν και νωρίς για την εποχή, το κρύο είχε μαλακώσει. Τα παιδιά δεν τα...

Ώρα: 22.27μμ. Μια κουβέρτα τυλιγμένη γύρω μου. Λίγη ζεστασιά θαρρείς πως θα τ’ αλλάξει όλα. Παραδίπλα μια ξεχαρβαλωμένη σόμπα. Δανεική και αγύριστη, μου είπαν. Λες...

Μα πόσο άσχημο μωρό! Φοβάμαι να το αγγίξω, πως θέλετε να το πάρω αγκαλιά! Θα μπορούσε να είναι ομορφότερη, θα μπορούσε να χαμογελάει συχνότερα, θα...

Είναι μια γυναίκα που κατάγεται από την Μασσαλία, ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Είναι παντρεμένη με ένα γιατρό Ιρλανδό και έχουν δυο κορίτσια. Είναι ο...

Βάδιζα πάνω σε ένα ξύλινο γεφύρι, μύριζε εκπληκτικά τριγύρω, ζούσα στο κάθε βήμα. Κελαηδίσματα, νερά που έτρεχαν, μία μουσική ροή δημιουργούσαν του Απόλλωνα τα χρυσά...

Ζούσε στην ίδια μικρή πόλη από τότε που γεννήθηκε. Έφευγε περιστασιακά για λίγο και ίσως κάποιες φορές για διακοπές. Το τελευταίο διάστημα σκεφτόταν πως είχε...

I: Ποτέ δε μου άρεσαν τα Χριστούγεννα. Δεν έβρισκα νόημα σε όλη αυτή τη γιορτινή ατμόσφαιρα, τα λαμπιόνια και τις γιρλάντες, από τη στιγμή που...

Ο Μάριος είναι ένας εργένης σαράντα πέντε ετών, ευγενικός και ξεκάθαρος. Δε δίνει ποτέ υποσχέσεις που γνωρίζει εκ των πρότερων ότι δε θα τις τηρήσει....

Ήταν παράξενη η πόλη. Μία ανηφόρα γκρι. Μία απάτητη ανηφόρα, μοκέτα έδειχνε σαν να γεννιόταν εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά. Ούτε ένα χνάρι δεν έμενε...

Ι: Τη θυμάμαι από τον καιρό που ήμουνα μικρό παιδί. Στη γειτονιά συνήθιζαν να την αποκαλούν κλέφτρα. Αργότερα, όταν μεγάλωσα, κατάλαβα ότι δεν ήταν κλέφτρα...

Ι: H κολλητή μου η Ελπινίκη, μου ζητάει σαν χάρη να κρατήσω λίγο τον Φαίδωνα. Δεν μπορώ να αρνηθώ επειδή έχω αδυναμία στο Φαίδωνα αφενός,...

Η Ελευθερία και ο Κώστας γνώριζαν τα κοινά τους σημεία αλλά και εκείνα στα οποία διέφεραν. Αποφάσισαν και παντρεύτηκαν με την πρόθεση να παραχωρήσουν μέρος...

Ανοίγει την τηλεόραση κάθε μέρα την ίδια ώρα, εκεί, γύρω στις πεντέμιση το απόγευμα. Έχει τελειώσει το πρόγραμμα της μέρας του. Μη φανταστείς, την πρωινή...

Βλέμμα σιγουριάς, χαμόγελο πλαγιαστό, ύφος αυτοπεποίθησης. Διόρθωνε το ρολόι του στο δεξί του χέρι ελέγχοντας την ώρα. Με το αριστερό την κράταγε, την έκλεινε στην...

Από το πρωί εμφανίστηκαν στο μπαλκόνι μου. Έφτιαξα καφέ και κάθισα στη ροζ καρέκλα μου. Η γιαγιά επέμενε πως πρέπει επιτέλους να πάρω ένα κανονικό...

Ανήκει σε αυτούς που εργάζονται στο κομμάτι της εκπαίδευσης και εξαιτίας των μέτρων δουλεύει από το σπίτι. Προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερη δουλειά,...

Είναι Τετάρτη βράδυ, τα αστέρια και το φεγγάρι καθρεφτίζονται στη θάλασσα, ενώ φωτίζουν μέχρι και τις πιο απόμερες γωνιές του πλανήτη. Σε μια τέτοια γωνία,...