Μαρία Βουζουνεράκη

117 posts
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου. Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει. Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση. Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!