Εύα Κοτσίκου

Η αυτοφροντίδα δεν είναι κάτι περιττό αλλά μια μέγιστη ανάγκη. Ο εαυτός μας είναι ένα πρόσωπο εκλεκτό, ακριβό και το μόνο που έχουμε στην πραγματικότητα...

Πόσο χρειάζεται να εμβαθύνουμε στον ανώτερο εαυτό μας στ’ αλήθεια ώστε να νιώσουμε κάποιον που δεν αγαπάμε; Που δεν είναι δικός μας άνθρωπος όμως να...

Ναι, είναι και αυτοί. Οι άνθρωποι με τις – μόνιμα – ανοιγμένες αγκαλιές. Τους βρίσκεις συνήθως τυλιγμένους γύρω από ψυχές να τις κρατούν να μην...

– Τι με θες; Αφού είμαι όλο πληγές. – Θα στις γιατρέψω τις πληγές. – Έχω πολλά σημάδια. – Θα στα φιλήσω τα σημάδια. –...

Το αρσενικό και το θηλυκό. Εκείνος κι εκείνη. Μια σχέση με τα πάθη της, τα αισθήματά της, τις ζήλιες, τις κτητικότητές της, τις πλάκες, το χιούμορ της,...

Αν σε ερωτευτώ, να ξέρεις, θα πρέπει να συνηθίσεις πως θα ακροβατείς ανάμεσα στις λέξεις μου. Πως θα περνάς, σαν να ήταν σύνορα, τις γραμμές...

Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην πέφτω πάνω στο Μωυσή από τον πρώτο. Την τελευταία φορά η συνάντησή μας στον ακάλυπτο...

Σαν δεν του έφτανε του ακροβάτη το σκοινί, πήρε να βαδίσει πάνω σε μια κλωστή. Κι όταν είδε πως και σ’αυτήν μπορεί να ισορροπήσει τότε...

Είναι πολύ βασικό και βοηθητικό όποια κατάσταση και αν βιώνουμε να την εξετάζουμε, να την αναγνωρίζουμε, να υπολογίζουμε δεδομένα και να την αποδεχόμαστε πράττοντας κάθε...

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από κάποιους τη φράση: «Α, εγώ τα λέω έξω από τα δόντια» ή ακόμα πόσες φορές δεν έχουμε...

Σε έναν κόσμο κατά κύριο λόγο σκληρό, που η ταχύτητα έχει την τιμητική της, που η ευγένεια θεωρείται είδος πολυτελείας πολλές φορές, και που ο...

Είμαι ερωτευμένη. Στο στομάχι μου κάνουν παρέλαση πεταλούδες. Χαμογελώ στα καλά καθούμενα, κάποιες φορές κοκκινίζουν πολύ τα μάγουλά μου. Είμαι ερωτευμένη και δεν ντρέπομαι να...

Μια ξεθωριασμένη εικόνα ενός αγίου που κάποιος την πέταξε στη θάλασσα και έχασε το χρώμα της ακόμα πιο πολύ. Που την έφθειρε η αλμύρα, οι...

Η κυρία Ερμιόνη είχε μία πανέμορφη βιτρίνα – αντίκα από ξύλο καρυδιάς στο χωλ της. Έπιπλο βαρύ και δεσποτικό! Εκεί μέσα φύλαγε τα «προικιά» της....

Ας φανταστούμε τη ζωή μας ως ένα δρόμο και εμάς ως διαβάτες. Ας παρομοιάσουμε τους συνανθρώπους μας με συνοδοιπόρους. Με κάποιους από τους συνοδοιπόρους μας...

Ετοιμάζεται το γεύμα, Κυριακή το μεσημέρι. Μοσχοβολάει το σπίτι από το ψητό, τα γέλια, τις αγκαλιές και τη διάσπαρτη αγάπη στο χώρο. Από το ράδιο...

Όταν η Σοφία με κάλεσε στην πρόβα για την καινούργια της παράσταση «Ανδρικά», ήταν σαν να βρισκόμουν -ήδη- εκεί. Εννοείται πως δέχτηκα με χαρά. Και...

Ο δρόμος σήμερα με έβγαλε στα Πετράλωνα, στην παλιά μου γειτονιά και βρέθηκα να πίνω το καφεδάκι μου σε μια αυλή. Τα Πετράλωνα είναι γεμάτα...

-“Είσαι η μούσα μου”, της είπε. “Η πηγή της έμπνευσής μου, η απόλυτη κρυφή μου πτυχή, η γεννήτρια των λέξεών μου.” – “Με ποια απ’...

Τι με κοιτάς μ’ αυτά τα μάτια τα τεράστια; Τα γεμάτα απορίες και ερωτηματικά; Με τρομάζει το μασκαρεμένο σου πρόσωπο. Και τούτα τα τεράστια παπούτσια...

Δεν θυμάμαι πώς τη λέγανε, θυμάμαι ότι δεν την έπαιζε κανένας. Ήταν ένα μαυροτσούκαλο κορίτσι, πολύ ανεπτυγμένο και κακοκουρεμένο. Είχε μια ξαδέρφη – δε θυμάμαι...

Σαν Οδυσσέας να έρθεις πλάι μου και μη γυρίσεις πια στη θάλασσα.    Χρόνια σε περίμενα, μα άξιζε η αναμονή.    Σε μια Ιθάκη αφιλόξενη,...

Ύστερα από κάθε μου επιστροφή, από κάποιο ταξίδι συνηθίζω να μονολογώ το εξής: “Καλά τα ταξίδια αλλά σαν τις επιστροφές δεν έχει”. Είναι πια μότο...

Μην το κουνήσεις. Μην παραπονεθείς. Συνέχισε να κάνεις κύκλους στο καρουζέλ σου ξύλινο αλογάκι. Είσαι ασφαλές εδώ. Γύρω-γύρω, με μικρές ταχύτητες, με τη γνώριμη μουσικούλα...