Εύη Μαυρογιάννη

Σε μια ψυχή – καμένο δάσος, φύσα καθαρό αεράκι μου! Ψάξε επίμονα, για τον αφημένο σπόρο. Μην την εγκαταλείπεις, κάπου, κάπως, υπάρχει κάτι βαθιά κρυμμένο...

Η μέρα εκείνη είχε φθάσει. Τα χιλιόμετρα των συζητήσεων έκοβαν το νήμα του φίνις. Με γρήγορες κινήσεις, κοίταξε επίμονα τον εαυτό της στον καθρέφτη, καθώς...

Υπάρχουν κάτι καρδιές ραγισμένες που δεν καταφέρνουν να ξανακολλήσουν. Ο ήχος του σπασίματός τους κάνει το σώμα να μην ησυχάζει ποτέ. Πίσω από κάθε τρίξιμο,...

Ένα βράδυ του Ιούλη, θυμήθηκα κάτι λόγια μεθυσμένα. Εκείνα, που μια αόρατη δύναμη τα έσπρωξε στη ζωή. Εκείνα που απρόβλεπτα έγιναν χαρά, θλίψη, δημιουργία, αποτυχία...

Πάντα αρεσκόταν στα απλά. Μια ήσυχη παρέα, μια ήρεμη και βαθιά κουβέντα και μια συνεννόηση που γινόταν χωρίς πολλά – πολλά. Και κάπως έτσι, παρέμεινε!...

Τα λάθη, είναι και θα είναι πάντα λάθη. Όσες χρυσόσκονες να βάλεις πάνω τους, όση αγάπη για δικαιολογία των αδικαιολόγητων, τα λάθη θα παραμένουν λάθη....

Πέρασες χρόνια και χρόνια με άνθρωπο που θεωρούσες “δέρμα” σου, για να φας όλη τη μαζεμένη απαξίωση, στο τέλος. Για να σε θεωρήσουν ανάξιο, που...

Οι άνθρωποι που σε άφησαν να φύγεις αμαχητί, είναι στείροι, σκοτεινοί και στεγνοί. Η καρδιά τους, χωρίς αίμα και παλμό, δε χωρά συναισθήματα, παρά μόνο...

Άνθρωπος τίμιος ή με κύρος. Όλα να φαίνονται καλά. Όσο βάρος και να δίνεις σε αυτά, δε σε κάνει απαραίτητα άνθρωπο, με τη βαθιά κι ουσιαστική έννοια...

Καθισμένη στην αυλή της, κοιτώντας το γυμνό δέντρο, παρακαλούσε μαζί του. Όπως κι εκείνο! Ξερά κλαδιά σε ανάταση, ψάχνοντας μια στάλα βροχής, λαχταρώντας το μπλε...

Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο ετούτο που να μην έχει πονέσει. Να μην έχει νιώσει μοναξιά και λαχτάρα για επικοινωνία. Λένε πως οι άνθρωποι που...

Κάθε μέρα, ίδια μέρα. Πληκτική, άχρωμη, άγευστη και ιδιαιτέρως εκκωφαντική, σε εκείνο το κουρασμένο μυαλό. Στο πρόσωπο, ριγμένο πάνω ένα πέπλο αδιευκρίνιστων συναισθημάτων. Με μια...

Μπαίνει πάλι η άνοιξη.  Η εποχή, που η μοίρα το έφερε, να σε συναντήσω, να σε ερωτευτώ αλλά και να σε χάσω. Ένας χειμώνας, που...

Διαβάζοντας πολλά και διάφορα σχετικά με τα δικαιώματα της γυναίκας αλλά και τη βία που ασκείται γενικότερα στο οικογενειακό περιβάλλον ή μη, οι ειδικοί χωρίζουν...

Έσπασα κάποτε, όπως σπάει ένας παλιός καθρέφτης.  Σε έναν κόσμο που ψάχνει τα πολλά, δίνοντας σημασία στη χλιδή, ο παλιός μου καθρέφτης, ράγισε, πάλιωσε. Κι...

Η Υβόννη ήξερε να κρύβεται καλά. Πίσω απ’ το ψιλόλιγνό της σώμα, τα καλογραμμένα χείλη, κρυβόταν ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ένα χαμόγελο, απ’ αυτά που είναι...

Τούτες οι “μικρές ώρες” γίνονται τεράστιες, καθώς λέξεις, σκέψεις, ερωτηματικά, πλανώνται απελπιστικά μονότονα μέσα στο κεφάλι μου. Χορεύουν με ζήλο δίπλα μου, υπενθυμίζοντας τις αδυναμίες...

Περίμενε ακόμα. Όπως περίμενε και τότε. Όπως όταν το “πάντα”, φαινόταν μια στιγμή κι οι στιγμές τα πάντα. Χωρίς περίσσειες ελπίδες, ήταν εκεί και περίμενε,...

Με ατολμία, εγώ δε μίλησα ποτέ. Κι απόρησα όταν μου ζήτησες να βάλω ανάμεσά μας λίγη διπλωματία. Αν με ήξερες πραγματικά, ούτε που θα τολμούσες...

Η ανάγκη σκοτώνει. Μπαίνει στην καρδιά σου και την πυροβολεί χωρίς να ακουστεί τίποτα. Με σιγαστήρα σκοτώνει, αγάπη μου. Πέφτεις καταγής, αιμόφυρτος, ανήμπορος στα χέρια...

Όταν σε προσγείωσαν ανώμαλα σ’αυτή τη ζωή, δεν πρόλαβες να μεγαλώσεις. Άγγελος γεννήθηκες, με φτερά σπασμένα και τρύπα στην καρδιά. Πόνεσες απ’ την πρώτη ανάσα,...

Λένε πως οτιδήποτε είναι προδιαγεγραμμένο σ’ αυτόν τον κόσμο, θα το συναντήσεις, θες δε θες. Φίλους περαστικούς, ανθρώπους ακραίους, ανθρώπους που παίρνουν κομμάτια από σένα...

Μην τους λυπάσαι τους ανθρώπους που λέμε “ήρεμη δύναμη”. Νομίζεις ότι δε λεν’ πολλά, μα τα λένε όλα. Δεν υπόσχονται, αλλά εκεί που χρειάζεται, επεμβαίνουν...