Θάρρος ή αλήθεια
Όταν ήμουνα μικρή, λάτρευα το «Θάρρος ή αλήθεια». Ένα αθώο παιχνίδι ήταν που μου έδινε τη δυνατότητα να ξεμπροστιάσω τους φίλους μου, να ανακαλύψω μύχια...
Όταν ήμουνα μικρή, λάτρευα το «Θάρρος ή αλήθεια». Ένα αθώο παιχνίδι ήταν που μου έδινε τη δυνατότητα να ξεμπροστιάσω τους φίλους μου, να ανακαλύψω μύχια...
Κι έρχεται μια στιγμή που όλα αλλάζουν… Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Ούτε οι σκέψεις, ούτε οι λέξεις που σε συντρόφευαν τόσο καιρό δε...
Λατρεύω να ξενυχτάω τα βράδια. Όχι σε μπαρ, σε συναθροίσεις και ανούσιες συναντήσεις. Μ’ αρέσει να μένω ξύπνια μέχρι αργά συντροφιά με το φεγγάρι. Εκείνη...
Όταν ο κόσμος γύρω μου φαντάζει σκοτεινός. Όταν οι σκέψεις μου γίνονται κόμπος στο λαιμό μου και μου κλέβουν την ανάσα. Όταν οι ανθρώπινες σχέσεις...
Θάνατος. Μια συνεχόμενη ήττα του ανθρώπου. Μια μάχη με προκαθορισμένο τέλος. Ένας μόνιμος φόβος. Γιατί να πεθαίνουμε; Άπειρες φορές αναρωτήθηκα μα καμία ικανοποιητική απάντηση δεν...
Και ποια είμαι εγώ για να μιλήσω για τον έρωτα; Γι’ αυτό το αγνό, αληθινό, πηγαίο συναίσθημα που όλοι αισθανθήκαμε, έστω και μια φορά. Τι...
Η μοναξιά είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Μπορεί να είσαι περιτριγυρισμένος από κόσμο, στο κέντρο μιας πολύβουης πλατείας, πρωταγωνιστής μιας επιτυχημένης παράστασης μα να αισθάνεσαι ολομόναχος....
Τα κατάμαυρα μαλλάκια της έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το ολόλευκο νοσοκομειακό μαξιλάρι. Τα ταλαιπωρημένα της βλέφαρα, έκρυβαν τα ζωηρά καστανά της μάτια που τώρα...
Υπάρχουν λέξεις που λατρεύω κι άλλες που λαξεύω στη λήθη. Υπάρχουν λέξεις που πληγώνουν κι άλλες που λυτρώνουν. Υπάρχουν λέξεις που δε τολμώ να...
Κατά βάθος είμαστε ακόμη παιδιά. Παιδιά που ποτέ δεν βρήκαν το θάρρος να παραδεχτούν τα πραγματικά τους αισθήματα. Παιδιά που το σώμα τους μεγάλωσε απότομα...
Η αλήθεια πληγώνει. Όσο πληγώνει, τόσο λυτρώνει. Έτσι λειτουργούσε πάντοτε. Η ψυχή για να εξαγνιστεί περνά μέσα από μια πύρινη λαίλαπα που την κατακαίει, υπόκειται...
Ήταν Σάββατο βράδυ. Έξω ο αέρας λυσσομανούσε και η καταιγίδα θέριευε. Ο ήχος της βροχής που έπεφτε με μανία πάνω στην ξύλινη στέγη του παραδοσιακού...
Και τώρα τι; Τώρα που έπεσαν οι μάσκες, πρέπει να φτιάξουμε καινούργιες, να διαλέξουμε νέα υπόθεση! Να ράψουμε καινούργια, εντυπωσιακά κοστούμια. Να ξεριζώσουμε ξεπερασμένες συνήθειες....
Τα λέμε… Ίσως, η χειρότερη φράση που δημιουργήθηκε ποτέ. Δύο λέξεις, που γεννούν προσδοκίες, πλάθουν όνειρα, επιτάσσουν παρουσίες. ...
Άναρχες σκέψεις περιπλανώνται στους δρόμους του μυαλού μου. Ασυμμάζευτες, ατημέλητες ψάχνουν αδιάκοπα τρόπο να δραπετεύσουν απ’ τα στενά του νου μου. Όταν αφήνομαι έρμαιο...
Δύσκολη νύχτα η αποψινή… Γεμάτη ανασφάλειες και πικραμένες σκέψεις. Οι τολύπες καπνού από το μισαναμμένο τσιγάρο σχηματίζουν στον ουρανό σύννεφα ανεκπλήρωτων ονείρων. Η κασέτα των...
Η ευτυχία είναι εύθραυστη, ενώ η θλίψη άθραυστη Η πρώτη χάνεται εύκολα, συγκρατείται από ένα νήμα έτοιμο να σπάσει Η τελευταία μιας και σε...
Φοβάμαι… Φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα είσαι εκεί Θα ξυπνήσω, Θα κοιτάξω γύρω μου Και το μόνο που θα αντικρίσω Θα είναι η απουσία...
Σε σκέφτομαι συχνά… Άραγε κάνεις το ίδιο ή πνίγηκες μέσα στο ανυπέρβλητο “εγώ” σου; Νομίζεις πως σε ξέχασα, πως σ’ έσβησα, έτσι απλά απ΄τη...
Σ’έχω βρει και σε χάνω… Δεν νομίζω να υπάρχουν πιο αληθινοί στίχοι Σε βρήκα Το θυμάμαι ότι σε βρήκα… Μήπως… Το θυμάσαι και εσύ; Γιατί...
Ένα ακόμα έτος φτάνει στο τέλος του. Σε λίγες μέρες θα υποδεχθούμε το 2019, όμως οι αναμνήσεις και οι στιγμές του 2018 έχουν χαραχθεί βαθιά...
Περνάνε οι μέρες… Η απουσία σου αυξάνεται ολοένα Ακόμη και αν δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν να νοιώσει κάποιος τέτοια στέρηση, εγώ την αισθάνομαι Νιώθω σαν...