Κατερίνα Πανταλέων

Εσύ, φιλαράκι μου, έκανες την αυτοκριτική σου σήμερα; Την έκανες χτες; Θα την κάνεις αύριο;  Είσαι σίγουρος ότι ανέλαβες το μερίδιο της ευθύνης που σου...

Είπα να σου επιτρέψω να περάσεις.  Να σ’ αφήσω εύκολα να διαρρήξεις  την πόρτα που κουρασμένη χιλιοκλείδωσα,  αγανακτισμένη από τους ανθρώπους τυφώνες, από τους επισκέπτες...

Κι αποφασίζουνε ερήμην μας οι μοίρες.. Αρπάζουνε το μαγικό ραβδί τους και στέλνουν στα ουράνια προσευχές. Και τις ζωές μας πλέκουν με χαρές ή σταυροβελονιά...

Οι ευκαιρίες στη ζωή μας είναι σαν τα τρένα στους σταθμούς.   Αν δεν επιβιβαστείς την ώρα που πρέπει, έστω και ως λαθρεπιβάτης, το έχασες...

  Να αγαπάς τον εαυτό σου άνθρωπε! Δεν ξέρω πώς. Γίνε θηρίο, γίνε αστραπή, γίνε χώμα. Μα βρες έναν τρόπο να αγαπάς και να προστατεύεις...

Πώς μπορείς άνθρωπε να μιλάς  για Θεό;  Όταν δεν μπορείς να απλώσεις το χέρι για να βοηθήσεις κάποιον να σηκωθεί. Όταν κοιτάς στον ουρανό και δε...

Σαν η δεκαετία του ’60 έπνεε τα λοίσθια, μου έμελλε να πάρω την πρώτη μου ανάσα, να ξεκινήσω κι εγώ το ταξίδι μου σε τούτο...

“Έκλεισα το στόμα σου, για να μη χαλάσεις τη στιγμή μας, το φιλί μας. Το τράβηξες σιγά σιγά προς τα κάτω κι άρχισες να μου...

Ξέρεις κάτι; Η φιλία είναι ευλογία. Όμως, όπως καθετί που αξίζει, χρειάζεται να ματώσεις για να το κατακτήσεις. Πρέπει να εμπιστευτείς, να προδωθείς και να...

Έφτανε πάντα ένα τζάμι, μια μουσική κι ένας δρόμος να χάνεται πίσω, για να δραπετεύω σε δικούς μου ονειροσμιλευμένους κόσμους.   Έφτανε και μόνο η...

Μη ζητάς να καταλάβεις. Η καρδιά δεν ξέρει από λέξεις. Μη με ρωτάς να απαντήσω σ’ αυτά που δεν μπορώ.   Θες να σου πω...

Γιατί δεν έρχεσαι;   Ποιός άνεμος κόντρα σε φυσά και δεν μπορείς  να φτάσεις ως εμένα;    Ποιά καταιγίδα σου πετάει αστραπές και τρομαγμένος τις...

Κάπου εκεί καταμεσής, στου δρόμου σου τη ρότα,  το μονοπάτι σου άρχισε να γίνεται στενό.   Το έδαφος αγρίευε, γεμάτο πέτρες κοφτερές,  αγκάθια και ραγισματιές....

Σαν σήμερα..   Θεσσαλονίκη – 41 χρόνια πριν. Τρίτη 20 Ιουνίου 1978 Ώρα: 23:04  Σεισμός: 6,5 Ρίχτερ Επίκεντρο: Μεταξύ των λιμνών του Αγίου Βασιλείου και...

Τι λόγια να σου γράψω;   Απόψε,  που σα ζύγωσε η νυχτιά  και στα αχόρταγα σκοτάδια της με βούτηξε ξανά,  τι τάχα άλλο να σου...

Γουστάρω τους ανθρώπους που θα πουν ένα πράγμα μα θα κάνουν πέντε, γιατί ο λόγος τους είναι παραπάνω από υπόσχεση. Τους ανθρώπους που σε κοιτάνε...

  Αφήνεις να περνάνε..  Οι ώρες, οι μέρες..  Αφήνεις να περνάνε έτσι. Δίχως χρώμα, χωρίς φωνή, χωρίς ανάσα.   Μα να ξέρεις..  Κάθε ώρα που...

Η ζωή μας όλη είναι άνθρωποι.  Από ανθρώπους ξεκινάει αυτό το άγνωστο και συναρπαστικό ταξίδι μας και σε όλη τη διάρκειά του άνθρωποι συνταξιδιώτες μας...

Δεν πειράζει. Δεν πειράζει κι αν δε μ’ αγάπησες. Αγάπησα εγώ και για τους δυο μας και είναι αρκετό.   Και μοναχή μου, γέμισα μια...

Μ’ αρέσει πολύ η ώρα που ξημερώνει.. Δεν ξέρω γιατί, μα έχει θαρρείς μια γεύση από χρόνια παιδικά.. Αναδύει κάτι από λιβάνι σε εκκλησάκι ενός...

19 Μαΐου 2019 σήμερα. Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων Δεν είμαι Πόντια. Έχω όμως κατά το ήμισυ αίμα Μικρασιάτικο κι αυτό λέει πολλά. Αφιερωμένο...

Να ‘σαι βροχή θέλω..   Να βρεις ρωγμές και να περάσεις.                    Κι ως το μεδούλι του κορμιού,...

Πάνε 25 χρόνια τώρα, που ξεκίνησα ένα Καλοκαίρι με την παρέα μου για διακοπές στο Πήλιο. Δεν ήταν επιλογή μου, απλά ακολούθησα.  Κι ήταν τότε,...

Μου λείπεις ρε! Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω!  Να το φωνάξω τόσο δυνατά, που να τρομάξει κι η ίδια η μοίρα ακόμη...

  Κανένας δε σώζεται αν δε θέλει να σωθεί, λένε. Κι αυτό είναι μια τεράστια αλήθεια και σε κυριολεκτική, αλλά και σε μεταφορική βάση.  ...