Εγκλεισμός

Ξεκινάω να γράψω, μια λέξη, μια πρόταση, ενδεχομένως μια παράγραφο. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα προλάβω να γράψω ολόκληρη παράγραφο πριν κλείσω το τετράδιο, πριν σκίσω ακόμα μια σελίδα με ματωμένες λέξεις. Με αντιπροσωπεύει περισσότερο η επόμενη σελίδα, είναι λευκή βλέπεις. Το λευκό που όμως δεν αντικατοπτρίζει τίποτα σχετικό με […]

Το καρναβάλι αυτό, φτάνει στην κορύφωσή του. Οξύνονται οι αύξουσες προσμονές. Αμβλύνονται οι πεινασμένες υπομονές και αιχμηρές στέκουν, έτοιμες να ορμήσουν στο θελκτικό κάλεσμα της παράδοσης του νου. Ξεχύνονται οι άκρατες καρτερικότητες. Παραληρούν οι ξέφρενες αναστολές, επιζητώντας την πολυπόθητη αναγνώριση της υπέρβασης. Ευθαρσώς στέκονται τα παράλογα μπρος στα γνωστικά, αναβάλλοντας […]

Καθώς διάβαζα την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ και χανόμουν στις επιβλητικές σελίδες με τις ολοζώντανες περιγραφές, ξαφνικά συνάντησα την εξής φράση: «Κανένας δε θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες». Ξαφνικά το μυαλό μου κόλλησε σε αυτήν την τόσο απλή μα συνάμα και τόσο απόλυτη πρόταση. Δεν κατάφερα να συνεχίσω […]

Επειδή μας ξέρω, δεν ανησυχώ. Θα μιλάμε για τους θανάτους των συνανθρώπων μας και την ίδια ώρα θα αναθεματίζουμε τα μαγαζιά που είναι κλειστά και δεν μπορούμε να ψωνίσουμε. Θα λυπούμαστε για δέκα λεπτά για τη μοναξιά και τον άδικο θάνατο, το ξεκλήρισμα μιας γενιάς που θα έπρεπε να φύγει […]

Τις τελευταίες μέρες του χρόνου είθισται να γίνεται ο απολογισμός της χρονιάς. Η χρονιά αυτή, φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ένα έτος κομβικό το 2020 που άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας, τις συνήθειες και τη ζωή που ξέραμε μέχρι σήμερα. Καραντίνα, εγκλεισμός, ατομική ευθύνη, τρεις λέξεις-φράσεις που φορέθηκαν […]

Έρχεται η στιγμή που βρίσκεις τον απαραίτητο χρόνο, ανοίγεις τον υπολογιστή και αποφασίζεις να γράψεις. Στο μυαλό σου αναβοσβήνει μία ταμπέλα: «καραντίνα», ξανά και ξανά. Αχ, όχι, δε θέλω να γράψω γι’ αυτό! Ας κάνω για λίγο πως δεν υπάρχει! Είναι η στιγμή που χάνομαι στο μικρόκοσμό μου και δικαιούμαι […]

Νέο κλείσιμο των πάντων αλλά πώς ξεχνάς το προηγούμενο; Το μυαλό θυμάται λεπτό προς λεπτό κάθε ημέρα, συναίσθημα και αποτέλεσμα. Όμως αυτή τη φορά, τα πράγματα δυσκόλεψαν κατά πολύ. Μάσκες παντού. Πρόσωπα καλυμμένα, μάτια όμως φανερά, γεμάτα δυσφορία, θλίψη, πανικό και παράδοση… Μοναξιά και μοναχικότητα έγιναν –αναγκαστικά- έννοιες ταυτόσημες. Με […]

Ήταν παραμονές του 2020, όταν άρχισε να ακούγεται πως εμφανίστηκε ένας μεγάλος ιός στην Κίνα, ενώ αρχικά ούτε το όνομα του δεν μπορούσαμε να πούμε σωστά. Ο Κορωνοϊός λοιπόν, είχε έρθει για να μείνει για αρκετό καιρό και ας μας φαινόταν τότε τόσο μακρινός. «Έλα μωρέ, στην άλλη πλευρά της […]

Εγώ πάντα απέφευγα να βρίσκομαι ανάμεσα στο μπούγιο. Προσπαθούσα να μην μπαίνω μέσα στο κοπάδι. Το να αισθάνομαι σαν πρόβατο ήταν για μένα, απαγορευτικό. Δεν είχα δουλειά εκεί, με τους πολλούς. Δεν είχα σκοπό να χτυπάω προσοχή σαν φαντάρος σε κάθε αναφορά, ούτε βέβαια να στέκομαι στην ουρά ώσπου να […]

– Πού πήγαν τα φιλιά; – Απαγορεύονται λόγω μετάδοσης νοσήματος. – Και οι αγκαλιές; – Νικήθηκαν από τις απαραιτήτως τηρούμενες αποστάσεις. – Πού πήγε η ειλικρίνεια; – Χάθηκε, ως ισχυρό αλλεργιογόνο που πειράζει. – Και το συναίσθημα; – Θαμμένο, κάτω από το τσιμέντο των καιρών γλυκιά μου. – Δεν κάνει […]

Την ονόμασαν καραντίνα. Στην αρχή έκλεισαν τα σχολεία… Έπειτα έκλεισαν οι καφετέριες, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κομμωτήρια και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά… Ο κόσμος τριγυρνούσε άσκοπα στους δρόμους γεμάτος απελπισία και οργή. Μέχρι που έκλεισαν και οι δρόμοι… Και τότε έκλεισαν με έναν δυνατό κρότο οι πόρτες των σπιτιών και […]

Εγκλεισμός ημέρα 45; Σαρανταπέντε ολόκληρες μέρες με τον άνθρωπό μου! Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, εφτά ημέρες την εβδομάδα! Μα πού είναι το κακό που όλοι γκρινιάζετε; Για εμένα είναι η καλύτερη φάση που θα μπορούσα να περάσω. Τι με νοιάζει να βγω έξω, τι με νοιάζει που δε δουλεύω όταν […]

Τον τελευταίο καιρό οι άνθρωποι που ξέρω έχουν συντονιστεί αποκλειστικά σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος που μοιάζει ίδιο αλλά στην ουσία διαφοροποιείται στον καθένα. Ξέρω ότι όσοι μπουν στον κόπο να με διαβάσουν, κάπου βαθιά μέσα τους νιώθουν ακριβώς αυτό που περιγράφω, χωρίς να περιγράφονται λεπτομέρειες, προς το παρόν. Έτσι […]

Είναι απόγευμα Κυριακής και εγώ κάθομαι στο μπαλκόνι μου παρέα με μια κούπα ζεστό καφέ και ένα τσιγάρο. Γύρω μου υπάρχουν απλωμένες σε μπαλκόνια και ταράτσες πολύχρωμες μπουγάδες. Τα γατιά κόβουν βόλτες στα κεραμίδια των σπιτιών. Κάποια άλλα προσπαθούν να λύσουν τις διαφορές μεταξύ τους με όχι και τόσο ευγενικό […]