Ποίηση

Κι όταν σου άπλωνα στράτα σου τη ζωή μου, γη και ουρανός με έραιναν με θάματα. Στέρφα πια η γη. Άνυδρα τα ουράνια. Μαυροφορούσες θύμησες...

Σιωπή στα χείλη σου. Πονώ. Δακρύζω  και τα δάκρυα  βαφτίζονται με το όνομά σου.   Ξέρω τι θα ακολουθήσει. Ο κόσμος γύρω μου θα σβήσει....

Απόψε λέω να με διαλύσεις ολοκληρωτικά να με καταλύσεις.  Αφού δεν είσαι εδώ ποιο μονοπάτι να διαβώ; Τη θεϊκή μου έκπτωση να ολοκληρώσεις.   Μια...

  Έγινες εμμονή, μάτια μου. Από εκείνες που ταλανίζουν το αίμα και το νου. Από εκείνες τις αξεπέραστες, τις άπειρες.  Υπάρχεις μόνιμα κι ολοκληρωτικά.  Σαν...

Με χρυσόσκονη απ’ τα χρόνια θα ντύσω τη νοσταλγία ψελλίζοντας ονόματα. Και σε δοχεία σκαλιστά θα ζωντανέψω τη μορφή σου ανασαίνοντας… Έτσι θα αναδύεται στο...

Νωχελική αγάπη δάκρυ στη νιοστή. Πόνος στη νιοστή.   Αγάπη αντικριστά με μη αγάπη. Ναι, αυτό το αρνητικό σύμβολο των Μαθηματικών, καταλήγει σε άρνηση. Αρνητικότητα....

Θα γεύομαι τη νύχτα μέσα από τα ποιήματά σου… θα ξενυχτάω μαζί σου και θα επιτρέπω στα βράδια να πολιορκούν τη σκιά μου να εισχωρούν...

Σφίγγεται η καρδιά στο πρώτο μη δοθέν φιλί. Σφίγγεται και καρτερεί.   Και η αγκαλιά, άδεια τα βράδια στα μεταμεσονύχτια σκοτάδια.   Πώς θα ειπωθεί...

Έγινε κρύσταλλο η παρηγοριά. Για να την ακουμπάω και να κόβομαι σε αναρίθμητα κομμάτια. Έτσι το θέλησε η νύχτα.  Να με κλείνει μέσα της και...

Μια ιδιωτική σιωπή σε ένα κρεβάτι επάνω. Μυστικά πολλά και κρατημένα για μια άλλη ζωή.   Κάποτε μαζί ίσως υπάρξουμε και κάθε σύμβαση ταράξουμε.  ...

    Έστω ότι οι μαθηματικοί’ κάναν λάθος. Έστω ότι ένα και ένα μας έκανε ένα… Έστω ότι και όλοι οι φυσικοί κάναν λάθος. Έστω...

Και θα φεύγουμε απ’το λιμάνι με ένα βάρος στην καρδιά. Αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ θα κουβαλάμε, μονάχα λόγια που μας πλήγωναν πολύ.   Εσύ...

Μία μάσκα μου κρύβει τον ήλιο. Το βλέμμα μου θολό ατενίζει έναν μισό ορίζοντα. Από τα σύννεφα και κάτω, φόβος κι ένας ενοχλητικός συριγμός. Από...

Κι η ελπίδα φόρεσε την πίστη με θάρρος σε τιμή ευκαιρίας. Για ένα πάθος που έψαχνε τη λύτρωση μέσα στα συντρίμμια. Για μια σωτηρία που...

Στη Θεσσαλονίκη θα σε ψάχνω, σε στενά μας γνώριμα τα φιλιά μας θα αναβιώνω.   Και θα χάνομαι σε αγκαλιές σκοτεινές, εφήμερες. Με μια ανάγκη...

Θα συντελείται ο έρωτάς μας σε χρόνο πια παροδικό μονομερώς και αδιαλείπτως νοσηρός.   Φιλί απλό και ένα, ψυχρό και υποκριτικό.   Θα κρύβω μέσα...

Μέσα στο χιόνι, τρεμοπαίζει μια φλόγα. Πες με τρελό, μα σου λέω πως το ‘δα! Μέσα στο κρύο, μια φωτιά συντηρείται. Μια τόση φλογίτσα που...

Η νύχτα ύφαινε με τις κλωστές που μια νέα ζωή ξέραβε από τις μνήμες του παρελθόντος. Τα σωθικά μου ξερνούσαν το μελανό τους χρώμα. Για...

Ήμουν τόσο αφελής που δεν κατάλαβα ότι η “αγάπη” σου κούρνιαζε μέσα σε θέατρα και παραστάσεις.  Ήμουν τόσο τυφλή από έρωτα, που δεν κατάλαβα ότι...

Είναι περίεργα τα όνειρα. Εκπληρώνονται όταν δεν το περιμένεις. Σωρηδόν εμφανίζονται οι ευχές όταν δεν είναι πια το ίδιο σημαντικές.   Ό,τι καρτέρησες ποτέ κατασκοπεύει...

Κι αν σου γράφω πια από συνήθεια προσπαθώ συνέχεια μες στη μνήμη να σε νιώσω, δε θα ήθελα να σε ξεχάσω, δε θα ήθελα να...

Μη ρίχνεις το αδηφάγο βλέμμα σου στο εξωτερικό μου περίβλημα. Δεν ακούς τη φωνή μου που πάλλεται; Ριγά; Ανταριάζει από συναίσθημα; Τα χρώματα που βλέπεις...

Και πάλι κάτι λείπει κι η λύπη αγριεύει τα μεσάνυχτα… σαν κάτι λέξεις που σκορπίζουν το φθινόπωρο με θρυμματίζει το ολόγιομο φεγγάρι… πες μου… σε...