Στοχαστικό

Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η μεγαλύτερη αρχή σου; Πόσα γραμμάρια ψυχής έχει η αντοχή και πόσα η τόλμη ώστε “οι πρώτοι να γίνουν τελευταίοι”; Πόσο γρήγορα μπορεί να κρυώσει ο […]

Το ηλιοβασίλεμα ενέχει τη θλίψη του τέλους… Σβήνει το φως κι ανάβει το σκοτάδι. Πάντα. Είναι το τίμημα που πληρώνει για την απαράμιλλη ομορφιά του, για τη μαγεία με την οποία ντύνει την πλάση και κάνει τον άνθρωπο να σιωπά στη θέασή του και να χάνεται στο δέος που του […]

Κάποια στιγμή, τη ζωή μας πρέπει να μάθουμε να τη ζούμε λίγο πιο ανάλαφρα. Πετώντας από πάνω μας τα βαρίδια, τις κακές σκέψεις και το μόνιμο άγχος που μας καταβάλλει. Είναι απαραίτητο πού και πού να υψώνουμε το βλέμμα μας στον ουρανό, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα κοιτάμε μόνιμα […]

Συγχώρα με, Θεέ μου, που δεν αφέθηκα να γίνω βορράς για τα θηρία που ολημερίς τριγύρναγαν ζητώντας ακόρεστα να χορτάσουν την πείνα τους με μένα. Που δεν παρέδωσα τη σάρκα μου προς ακόνισμα των οδόντων τους. Που δεν παρέδωσα το αίμα μου προς ανακούφιση των διψώντων. Συγχώρα με, Θεέ μου. […]

Γλυκέ μου, Οδυσσέα, σου γράφω από τη μακρινή χώρα που επέλεξα να ζήσω. Μακριά από όλους αυτούς που σκοτώνονταν στο όνομά μου. Αυτός ο πόλεμος είπανε πως έγινε για ‘μένα. Για την ομορφιά μου που ξελόγιασε τον Πάρη, του πήρε τα μυαλά και με έκλεψε. Κι ύστερα όλοι αυτοί ξεκίνησαν […]

Να φεύγεις. Κάθε φορά που ο κλοιός στενεύει και τα περιθώρια εξαντλούνται να φεύγεις. Κάθε φορά που ξεμένεις από επιλογές· που τα κίνητρα εκλείπουν και οι δυνάμεις σου στερεύουν, να φεύγεις. Να διεκδικείς το χαμόγελο που σού πρέπει και τη σκέψη εκείνη που θα κάνει κάθε νέα χαραυγή να μοιάζει […]

Μιλώ σε σένα που ανεβάζεις τον πήχη ολοένα και ψηλότερα και αντιμετωπίζεις σε κάθε σου βήμα την επίκριση από τον εσωτερικό σου κριτή. Σε σένα που απαιτείς και μοχθείς για την τελειότητα και δε συμβιβάζεται με το μέτριο. Εσύ που γαλουχήθηκες από ανθρώπους ολότελα απροσαρμόστους στις κοινωνικές αλλαγές, τόσο της […]

Να είσαι χαρούμενος που ξύπνησες σήμερα. Να είσαι χαρούμενος που δουλεύεις και ας κουράζεσαι. Άλλοι δεν έχουν αυτό το προνόμιο. Να είσαι χαρούμενος που έχεις να συμμαζέψει το χαμό του σπιτιού σου. Άλλοι θα έδιναν τα πάντα για να έχουν οικογένεια. Να είσαι χαρούμενος ακόμη και όταν έχεις δυσκολίες. Είσαι […]

Είναι προφανές ότι ταλαντευόμαστε μεταξύ των δυο κόσμων, της λογικής και των συναισθημάτων. Ο νους παλινδρομεί μπρος πίσω σαν ένα εκκρεμές χωρίς να μπορεί να εστιάσει απολυτά σε έναν κόσμο. Μέχρι σε ένα βαθμό είναι σε θέση να ενεργεί κατά βούληση προς τη λογική σκέψη, όταν όμως βρεθεί αντιμέτωπος με […]

Μη γεμίζεις τη ματιά σου με αυτά τα ανάμεικτα άτομα που σκέφτονταν πάντα την πάρτη τους. Τη βόλεψή τους. Τη βολή τους. Την άνεσή τους. Ν’ αφήνεις χώρο στην καρδιά σου ατόφιο, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι που γίνονται το δεύτερο δέρμα σου όταν εσύ πονάς, όταν κρυώνεις, λυγίζεις, ματώνεις. Μεσολαβεί […]

Στιγμές που αντήχησαν στο χρόνο, μέσα από ένα κοίταγμα, μια κίνηση! Κι εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί ενώθηκαν οι άνθρωποι. Εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί ενώθηκαν οι άνθρωποι. Με μιας λάμψης βλέμμα, με νου να μάχεται στο “όχι” και στο “πρέπει”. Ποιος λυγίζει την καρδιά που πάλλεται, μέσα […]

Αν εσύ δε σε πάρεις από το χέρι, τότε ποιος;  Αν εσύ δε σε σηκώσεις όταν έχεις πέσει, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε αγκαλιάζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε προσέχεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε φροντίζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε ερωτευτείς, τότε ποιος;  Αν εσύ […]

Ά-λφα. Πρώτο γράμμα της αλφαβήτου, κυρίαρχο σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δυνατό, εύηχο, γεμάτο πολλά νοήματα αλλά και ανομήματα. Γεμίζει τις λέξεις με “χωρίς”, αφού άνευ αλλά με πρώτο, εκείνο το πολύτιμο γράμμα, κοσμεί τις ελλείψεις πραγμάτων, συνθηκών και καταστάσεων. Α – κ ρ ό τ η τ […]

Να μάθεις να μη λες μεγάλες κουβέντες. Μετατρέπονται σε μικρές πράξεις, άτιμες, αμελητέες, θλιβερά αδιάφορες. Και παραμένουν σταθερά αμετάβλητα εκείνα τα υπερβολικά λόγια. Χρεώνουν υπέρογκα τους αναλώσιμους πόθους τους. Κοστίζουν ακριβά τα αλόγιστα όνειρά τους. Υπερεκτιμούν σκανδαλωδώς τις φευγαλέες επιθυμίες τους. Εσύ, να υποτιμάς το ανεκτίμητο της σπανιότητας που δεν […]

Αγάπα τον εαυτό σου δυνατά. Είναι ο μόνος που θα έχεις πάντα δίπλα σου. Ο μόνος πάντα κοντά σου.  Στις χαρές, στις λύπες, στα αδιέξοδα, στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία.  Τόσο απλά.  Ο εαυτός σου: η παρηγοριά και η συντροφιά σου.  Η φωνή που πάντα θα σου φωνάζει “προχώρα” […]

Και τι είναι τελικά ο χρόνος; Θαρρώ, μια αόριστη στιγμή, αόρατη στο πέρασμά της. Σε ταυτόχρονη και παράλληλη τροχιά η συμπόρευση μαζί του. Ευλογημένοι, όσοι την έζησαν ατόφια και τη ρούφηξαν μέχρι το μεδούλι της. Πόσο τυχεροί, όσοι αντιλήφθηκαν τον αέναο και ασίγαστο κρυφό ενιαυτό στην πλήρη του διάσταση. Πόσο […]

‘’Αν διαφεύγεις την επίκριση των άλλων, μην ελπίζεις να διαφύγεις τη δίκη σου”. (Βολταίρος) Μένοντας με τον εαυτό σου συλλογίζεσαι πως αυτός ο εσωτερικός κριτής κουρνιάζει σε μια άκρη του μυαλού σου ή άλλοτε καταλαμβάνει και ολόκληρη τη σκέψη σου. Αυτεξούσιος και παντοδύναμος, δρα αιφνίδια και σημαδεύει το στόχο. Δεν […]

Δε μου αρέσει να περιμένω. Η αναμονή είναι ένα ατέρμονο ξεγέλασμα. Είναι σαν κουβέντες που έμειναν στο “διαβάστηκε”. Είναι ψεύτρα και πλανεύτρα η αναμονή. Να σε κάνει να περιμένεις και να ονειρεύεσαι. Να ονειρεύεσαι, δίχως να ξέρεις τι κι αν πρέπει να περιμένεις, στ’ αλήθεια. Σαν τη θάλασσα, είναι κάπως, […]

Ο άντρας, θεωρεί ότι η ιδανική γυναίκα είναι ο σταθμός. Η γυναίκα, νομίζει ότι ο ιδανικός άντρας είναι το τραίνο. Ένας σταθμός κομβικός, μοιραίος και καταλυτικός χαράσσεται μέσα στο ξέφρενο σεργιάνι της ζωής του. Ένα τραίνο ξεχωριστό, ιδιαίτερο και πολλά υποσχόμενο καταγράφεται μέσα στον αδιευκρίνιστο σωρό της ματιάς της. Πόσο […]

Οι καταστάσεις που κατά τύχη συμβαίνουν, χωρίς να είναι προγραματισμένες, είναι πάντα οι ομορφότερες. Οι ομορφότερες, όμως και οι πιο απαιτητικές ενίοτε. Θέλουν θράσος και θάρρος για να τις τολμήσεις, και τη στιγμή που πρέπει να φανούμε δυνατοί, να μη λυγίσουμε. Θέλουν δυνατό “εγώ”, με πίστη ο καθένας στον εαυτό […]

Έρχονται στιγμές και είναι πολλές και πυκνές, που με ανημποριά προσπαθείς να δραπετεύεις από την πεζότητα της καθημερινότητας. Αφουγκράζεσαι με ευαισθησία ό,τι έχει πνοή και δύναμη μεταποιητική, όπως τους ήχους, τα χρώματα, τα τοπία, τα συναισθήματα. Όντας δέκτης θετικός, έλκεις τις δονήσεις που εκπίπτονται και τις μετουσιώνεις σε μαγική ουσία. […]

Μέσα στα σημάδια του χρόνου, η συνταγή για να φαίνεσαι πάντα νέα είναι να έχεις ένα μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη, διαρκείας, σαν εισιτήριο λεωφορείου απεριορίστων διαδρομών. Μπορεί οι ρυτίδες να αυλακώνουν το πρόσωπό σου, μα μέσα σου εσύ θα αισθάνεσαι παιδί. Ένα παιδί που ψάχνει να βρει τρόπους να […]

Το να είσαι ευτυχισμένος δε σημαίνει ότι είναι όλα τέλεια. Σημαίνει ότι αποφάσισες να δεις πέρα από τις ατέλειες (άγνωστου). Τι ορίζει την ευτυχία; Πόσο μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτό που λέγεται ευτυχία; Τι σημαίνει για τον καθέναν από εμάς αυτή η λέξη; Γιατί όταν στρέφουμε το κεφάλι στο παρελθόν σχεδόν […]

Σταύρωση! Σήμερα… Έστω σήμερα… Ας αποποιηθούμε όλοι το ρόλο του θύματος και ας μη μιλήσουμε για το βάρος του σταυρού μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο πια. Όλοι με την θέλησή μας ανεβαίνουμε τον όποιο Γολγοθά μας, αλλιώς θα παρατούσαμε κάτω το σταυρό και θα το βάζαμε στα πόδια. Ούτε τα […]