Στοχαστικό

Ι: Είχα πάρει την απόφαση να μην το αποχωριστώ ποτέ ξανά. Θα το κουβαλούσα πάντοτε μαζί μου. Στην τσέπη του παντελονιού μου ή σε μια...

Και όμως επέλεξες τελικά! Εσύ, όχι κάποιος άλλος για λογαριασμό σου. Είπες μια καληνύχτα μη θέλοντας να δώσεις εξηγήσεις για εκείνο το περίεργο συναίσθημα που...

Καθώς διάβαζα την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ και χανόμουν στις επιβλητικές σελίδες με τις ολοζώντανες περιγραφές, ξαφνικά συνάντησα την εξής φράση: «Κανένας δε θα είναι...

Είχες εσφαλμένα επιλέξει αυτήν την κατεύθυνση χωρίς να έχεις υπολογίσει καθόλου τον εαυτό σου και τις συνέπειες. Τη στιγμή που κατάλαβες το λάθος, ένιωσες σαν...

Αν οι άνθρωποι άνοιγαν λίγο περισσότερο το μυαλό και την καρδιά τους… αν πίσω απ’ τη φωνή σου και το βλέμμα σου προσπαθούσαν να διαβάσουν...

Μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγονται οι πιο μεγάλες αλήθειες.   «Σου έλειψα;» με ρώτησες χαριτολογώντας. «Ναι»! σου απάντησα: «Πολύ».   Μεταξύ αστείου και σοβαρού σου...

Μάτια που κοιτούν. Τι ψάχνουν να βρουν; Χέρια που χωρούν. Τι άραγε να καρτερούν; Έσπασε –στη διαστολή της- η προσμονή, κοιτώντας κατάματα τον ήλιο. Ράγισε...

Μπλοκαρισμένη σε μια καθημερινότητα που δε μου ταιριάζει. Και αν κάτι με κρατάει ακόμα, είναι ότι δεν άλλαξε ο τρόπος που με κοιτάει στα μάτια....

Χιονονιφάδες στόλισαν το έδαφος, όσο η βαρυχειμωνιά αγκάλιαζε τη φύση. Μια ψυχρή προσμονή και μια παγωμένη ελπίδα σχηματίστηκε στα σύννεφα. Το παραθύρι μου με χωρίζει...

Ζεις τόσο κοντά στη θάλασσα που σε μερικά λεπτά αν το θελήσεις βρίσκεσαι δίπλα της. Εκεί νιώθεις σαν να σε περιμένει μια αγκαλιά που θα...

Αγάπα τον εαυτό σου. Αποδέξου και αγκάλιασε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα και τη μοναδικότητά σου. Εξερεύνησε και εκτίμησε...

Εγώ παίρνω τη ζωή όπως έρχεται. Χωρίς μέτρα, χωρίς δεδομένα, χωρίς σταθμά, χωρίς αύριο και προχωράω. Απλές μαθηματικές πράξεις είναι όλα. Κι εγώ θέλω να...

Ι: Τώρα που μπήκε η νέα χρονιά, αποφασίσαμε με τον Λουκά να πάρουμε επιτέλους τα ποδήλατα. Αυτή τη βόλτα τη σχεδιάζαμε καιρό. Λίγο οι δουλειές...

Έτσι ήταν πάντα οι γιορτές των Χριστουγέννων. Αναμμένα λαμπιόνια, φωτισμένοι δρόμοι, μουσική να σκορπίζει παιδικότητα και ανεμελιά. Φωνές παιδιών να μπερδεύονται με τον εύθυμο μεταλλικό...

Καλωσορίζεις τη νέα χρονιά, αλλά σε μια άκρη του μυαλού σου παραμένουν στοιβαγμένες σκέψεις από το παρελθόν που περιμένουν να διερευνηθούν. Το ερώτημα που επιμένει...

Να φεύγεις από πρόσωπα και καταστάσεις που σε γεμίζουν δάκρυα. Να φεύγεις από μέρη που σε εγκλωβίζουν. Να φεύγεις από δεσμούς που σε πνίγουν. Να...

Πριν καιρό έφυγε από τη ζωή συγγενικό πρόσωπο αγαπημένης φίλης. Δεν το γνώριζα, ωστόσο με κατέβαλε συγκίνηση και θλίψη. Είναι λυπηρό όταν χάνεται ένας άνθρωπος,...

Να παρατηρείς χωρίς να κατακρίνεις. Να παρατηρείς με την καρδιά και όχι με το μυαλό σου. Να ψάχνεις να βρεις τους λόγους πίσω από την...

  Και τώρα οι δυο μας. Και να θες, είναι αδύνατον να κρυφτείς.  Δεν μπορείς – πια- και να ξεφύγεις.  Οι δικαιολογίες, άχρηστες στέκουν –...

Σκέφτομαι… οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν κόπο. Θέλουν δουλειά, αγάπη, κατανόηση, συναισθηματική νοημοσύνη και αμοιβαιότητα. Ό,τι μη αμοιβαίο είναι μη βιώσιμο. Δεν προχωράει, δεν πάει και...

Πώς μπορεί κανείς να αδειάσει την καρδιά του; Πώς να γλυκάνει τον πόνο του; Πώς να ηρεμήσει τις σκέψεις του; Ποιο κουμπί να πατήσει, για...

Πεπρωμένο, γραφτό, κισμέτ ή μοίρα; Πώς αποκαλούμε αυτά που, ενώ προσπαθούμε να αποφύγουμε, μας συμβαίνουν, είτε είναι πρόσωπα που συναντάμε, ή καταστάσεις που ζούμε; Πράγματα...

Μας έμαθαν πως όλα είναι όμορφα. Μεγαλώσαμε δίχως να μας δώσουν συμβουλές για το πώς θα επιβιώσουμε μέσα στη σύγχρονη “ζούγκλα”. Μας είχαν στα ώπα...

  Αλλάζουν οι άνθρωποι, ξεκινάς δειλά θέλοντας να πιστέψεις, αφήνεσαι σε λόγια όμορφα, σε αυτά που για χρόνια ήλπιζες πως κάπου, κάποιος υπάρχει και για...

Έμαθα να λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Δεν ονομάζω αλήθεια το ψέμα, δεν ονομάζω μπέσα τη δειλία, ούτε πεπρωμένο το προσωρινό. Τα πράγματα...