Μεταξύ μας

Κράτησα το κεφάλι μου ψηλά, περνούσα δύσκολες στιγμές, προσπαθώντας εδώ και καιρό να πάρω τη σωστή απόφαση. Και η απόφαση ελήφθη μετά από πολλά εσωτερικά...

Αναπνέω μια ησυχία  γεμάτη θόρυβο εκπλήξεων  και μια κραυγή στολισμένη ευαισθησία.   Αναπνέω δακρυγόνα παρηγοριάς    και μια ελπίδα καλοντυμένη    σε μέγεθος έξτρα large. ...

– “Θέλετε καστανή ή λευκή ζάχαρη στον καφέ σας κυρία;”, ρώτησε με στωϊκή ευγένεια την πελάτισσα, ο Κοσμάς. Από το πρωί, ούτε και ξέρει πόσους...

Για τους ανθρώπους γύρω σου κάνεις ό,τι μπορείς. Για τους ανθρώπους που αγαπάς κάνεις κι αυτά που νόμιζες ότι δεν μπορούσες. Άραγε, όταν δεν κάνεις...

Θα ήθελα ένα βράδυ να τα ξεχάσουμε όλα και να αγκαλιαστούμε σφιχτά μέχρι να σπάσουμε τρυφερά μέσα στην αγάπη μας. Να κουμπώσουμε ξανά τις ψυχές...

Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι εκείνοι οι απλοί άνθρωποι, που είναι κι οι πιο ουσιαστικοί στη ζωή μου. Που είναι σαν τα μωρά, αγνοί κι...

Επέλεξα να είμαι αυτή που θα θέτω τους όρους. Θέλω να λαμβάνω μόνο θετικά πράγματα και κάθε φορά θα γίνομαι όλο και πιο απαιτητική γιατί...

Άφησα τα παπούτσια που μου χάρισες  δίπλα στο κρεβάτι.  Για να θυμάμαι κάποιες φορές  πως η ζωή μου, φορούσε τα βήματά σου. Για να θυμάμαι...

Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το...

Πόσο άσχημος και δυσάρεστος γίνεται συνεχώς αυτός ο μικρόκοσμος που ζούμε… Απάνθρωπα που εξελίσσεται η ανθρωπότητα με ένα “εγώ” γιγαντωμένο και ένα “εμείς” ανύπαρκτο. Κουράστηκα....

Μη σκέφτεσαι τη ζωή σου σαν μια μακρινή και ατελείωτη διαδρομή.  Είναι φθαρτή και πεπερασμένη. Για αυτό να ζεις την κάθε σου μέρα δυνατά και...

Οι άνθρωποι, έτσι, χωρίς να ξέρει κανείς τον πραγματικό λόγο, θα συνεχίσουν να μας απογοητεύουν. Και εμείς θα συνεχίσουμε να τους υπερεκτιμούμε. Και η κατάθλιψη...

Και πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά. Οριστικά και αμετάκλητα. Αν ρωτήσεις τι θυμάμαι από εσένα, θα σου πω ένα ατέρμονο...

Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων οι οποίοι έχουν μεγαλώσει (από μικρά παιδιά ακόμη) φροντίζοντας τους άλλους. Μπορεί δηλαδή από πολύ μικρή ηλικία να είχαν την ευθύνη...

Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του...

Είναι προφανές ότι ταλαντευόμαστε μεταξύ των δυο κόσμων, της λογικής και των συναισθημάτων. Ο νους παλινδρομεί μπρος πίσω σαν ένα εκκρεμές χωρίς να μπορεί να...

Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κλαίει. Τα δάκρυά της μια μικρή βροχή. Κάποια διάφανα, κάποια άλλα πάλι κόκκινα. Μάλλον θα είναι αυτά της καρδιάς....

Αν την αγάπη τη φοβάσαι, μην μπεις στον κόπο και με πλησιάσεις, θα χάσουμε και οι δυο το χρόνο μας. Δε θα σου ζητήσω ποτέ...

Είμαι εσύ.  Είμαι μια σταγόνα σιωπής που κυλάει στις φλέβες σου.  Είμαι ένα χαμόγελο που χορεύει στο βλέμμα σου. Είμαι η παύση και το κόμμα...

Είμαι σίγουρη πλέον ότι στη ζωή δεν έχει αξία κανένας περισσότερο από εσένα. Εννοείται πως όλα αυτά είναι φιλοσοφίες όταν έχεις φάει τα χαστούκια σου....

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πολλοί ασχολούμαστε με απολογισμούς, ισολογισμούς, οριστικοποιούμε τον προϋπολογισμό μας για την επόμενη χρονιά και πολλά άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα!   Κάποιοι μένουν...