Μεταξύ μας

Πόση θλίψη προκαλεί η συναναστροφή με τον άνθρωπο που πασκίζει να συντρίψει την προσωπικότητά μας. Εκείνον που διαθέτει αυτόν τον μοναδικό μηχανισμό δράσης και χωρίς...

Υπεκφεύγω. Φυγοπονώ. Επιδερμώ. Γυρίζω περιμετρικά έξω από τις παγίδες. “Έχω το νου μου”, λέω συνεχώς. Πώς έγιναν τότε, τέτοιες ανοιχτές πληγές; Είναι οι νύχτες βαθιές...

  Εαρινή μου κάθαρση, φιλί στο μάγουλο και μάγουλο στο στήθος.   Θερμοκρασία δωματίου πιάνω, τα χείλη σου δε φτάνω.   Για λίγο ήρθες να...

Στιγμές που αντήχησαν στο χρόνο, μέσα από ένα κοίταγμα, μια κίνηση! Κι εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί ενώθηκαν οι άνθρωποι. Εκεί που σταμάτησε ο...

Εκείνος. Κάθεται στην αίθουσα αναμονής. Έχει τα μάτια κλειστά. Το αριστερό του χέρι ακουμπάει στη δεξιά μεριά του στήθους του. Από τους μορφασμούς του προσώπου...

Αν εσύ δε σε πάρεις από το χέρι, τότε ποιος;  Αν εσύ δε σε σηκώσεις όταν έχεις πέσει, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε αγκαλιάζεις,...

Πάντα κάποιος φταίει… Πάντα κάποιος άλλος και όχι εσύ. Και έχεις πολλούς στους οποίους μπορείς να ανατρέξεις. Αρχικά στη μάνα σου. Μπορεί να σε έφερε...

Ά-λφα. Πρώτο γράμμα της αλφαβήτου, κυρίαρχο σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δυνατό, εύηχο, γεμάτο πολλά νοήματα αλλά και ανομήματα. Γεμίζει τις λέξεις με...

Δύο βήματα μπρος, δύο βήματα πίσω, προσποίηση, ξεφεύγω, στάζει ένα δάκρυ, το σκουπίζω με μια κίνηση να μην το δει κανείς, γυρίζω το βλέμμα μου,...

Καθημερινά η ενημέρωση των μέσων τράβα το διακριτό κάλλυμα της άγνοιας και αποκαλύπτει τη δύσοσμη όψη της ανηθικότητας. Μέρος της κοινωνίας μας φαίνεται να περιρρέει...

Μάλλον δεν έχεις καταλάβει. Ξεχνάς. Ίσως επειδή περνούν τα χρόνια. Ίσως επειδή επιλεκτικά θες να θυμάσαι. Οι πληγές σου είναι ταυτότητες και προδομένες στιγμές. Άδειασμα...

Ήταν πια ορατός ο κίνδυνος μπροστά μας. Κοιτούσαμε γύρω μας και συνειδητοποιούσαμε ότι περιβαλλόμασταν από ανθρώπους που ακόνιζαν τα σπαθιά τους για να μας μαχαιρώσουν...

Καλύτερα έτσι. Πού να διαλέγεις μονή πλευρά τώρα… Άσε που δε ζεις μέσα στη δίνη της μονοτονίας. Τώρα που στέγνωσε η πηγή της αγάπης και...

Έκανα πάντα ό,τι μπορούσα για να τους έχω όλους ικανοποιημένους. Κάποιες στιγμές ρίσκαρα τον εσωτερικό μου κόσμο. Προσπαθούσα να μην τους χαλάω σχεδόν ποτέ τα...

Στο δρόμο της ζωής σου, μην ξεχάσεις τις ρίζες σου. Να μαθαίνεις γεγονότα και συμβάντα. Δε φανερώνει ο ουρανός τον πόνο των έγκατων της γης....

Πόσο πολύ σε αγάπησα άραγε; Με ποια δύναμη έκλεινα επιδεικτικά τα μάτια μου σε όλα σου τα λάθη, σε όλες σου τις αδυναμίες… έλεγα στον...

Στην άλλη άκρη της εικονικής, θα περιμένω. Να δω για λίγο τη μορφή σου, θ’ ανασαίνω. Κι όταν μου πεις, “πρέπει να κλείσω”, ν’ αναμένω....

Κάποια μέρα με τη σιγουριά που μου προσφέρει η τρέλα και η εμπειρία της ηλικίας μου, και έχοντας σχεδιάσει μέσα στο μυαλό μου μια διαφορετική...

Η λογοτεχνία είναι πολύπλευρη, ο συγγραφέας με το έργο του δε μιμείται την πραγματικότητα, αλλά δημιουργεί μια δική του πραγματικότητα που την κάνει μοναδική. Είναι...

Πόσο σχετική είναι η αίσθηση του χρόνου; Άλλοτε μοιάζει να κουρνιάζει ολόκληρες δεκαετίες χωρίς τίποτα να αλλάζει και άλλοτε μια στιγμή μπορεί να χωρέσει μια...

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ». Τρεις λέξεις, μια φράση, όλη η ουσία της αγάπης σε μερικά γράμματα.    «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ». Λόγια που αν συνοδεύονται από πράξεις,...

Ναι, είναι αλήθεια. Πολλές φορές, τα τέρατα φοράνε ανθρώπινη μάσκα. Κρύβονται από τον κόσμο και αποκρύπτουν επιτυχώς τις εμετικές πομπές τους που δεν χωράει και...

Γερνάω στης νιότης σου το φίλημα και με σταγόνες δροσιάς σου με ραντίζεις. Ν’ αδημονώ για ν’ αναπνεύσω μια ανάσα σου ακόμη. Στη δύση μου...