Μεταξύ μας

Περπατώ για ώρες πάνω στα κύματα πέρα δώθε. Δε νοσταλγώ τίποτα, δεν περιμένω κανέναν να περπατήσει μαζί μου. Νιώθω ελεύθερη. Αποσύνδεση απ’ όλα σε τούτη...

Για εκείνον τον κόμπο στο λαιμό… Για εκείνον θέλω να γράψω σήμερα. Εκείνον που σου σφίγγει την ανάσα. Που δεν μπορείς να κάνεις βήμα. Εκείνος...

Αυτό που με πειράζει πιο πολύ δεν είναι ότι μεγαλώνω. Είναι που πάντα είχα να κάνω κάτι ή έπρεπε να κάνω κάτι. Είναι ότι δεν...

Ξέρεις, είμαι από αυτούς τους δύσκολους ανθρώπους που όσο τους πλησιάζεις, τόσο απομακρύνονται. Αμυντική στάση του οργανισμού, για να με προστατέψει από την μετωπική σύγκρουση....

Όταν σε άκουσα για πρώτη φορά, ένιωσα να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα! Το ηχόχρωμα της φωνής σου ήρθε και αναστάτωσε τη ζωή μου. Εγώ που...

Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η...

Βλέπεις οι άνθρωποι παρ’ ότι έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι εύκαιρου έρωτα…. διψάνε για αγάπη! Διψάνε, σου λέω, και ας μην το λένε. Το κορμί...

Να ξεσκαρτάρεις τη ζωή σου, λένε, να ξαλαφρώσεις, να κάνεις χώρο να χωρέσουν νέες συνθήκες, νιόφερτες καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που καθυστερημένα ήχησαν και πολιορκούν...

Αγαπώ τις μαυρόασπρες φωτογραφίες. Τις βραχνές φωνές. Τους ώμους. Τα θλιμμένα μάτια. Τη φθινοπωρινή βροχή. Τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθούν. Τους...

Ολοένα ακούς δικαιολογίες πως ο φίλος ή συγγενής έχει δουλειά και γι’ αυτό ξέχασε τα γενέθλια, τη γιορτή, ή μια σημαντική ημέρα της ζωής σου....

Κάπου εκεί λοιπόν, λίγο μετά τα σαράντα μου χρόνια, άρχισαν τα πράγματα μόνα τους να μου φανερώνονται χωρίς να κάνω καμία κίνηση. Το καθετί, έπαιρνε...

Το ηλιοβασίλεμα ενέχει τη θλίψη του τέλους… Σβήνει το φως κι ανάβει το σκοτάδι. Πάντα. Είναι το τίμημα που πληρώνει για την απαράμιλλη ομορφιά του,...

Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε,...

Περίεργο και δυσεύρετο το ρήμα “αγαπάω” στις μέρες μας. Και κυρίως όταν είναι ασυναίρετο ακούγεται και είναι διαφορετικό, πιο ώριμο, πιο σίγουρο, πιο αληθινό. Συνθήκες...

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του μυαλού κοντοστάθηκα σε μια καλά κρυμμένη. Σε ποια; Στη λίστα των ηλιθίων. Ξέρετε, αυτοί οι κατά τ’ αλλά ξεχωριστοί και μοναδικοί...

Μεγαλώνω και εκεί έξω η κοινωνία «βρωμάει» επικίνδυνα. Μυρίζει βόλεψη, εκμετάλλευση, επικινδυνότητα, νταβατζιλίκι και εσωτερική πουστιά. Γουστάρει ο σημερινός άνθρωπος να αποποιείται των ευθυνών του,...

Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά...

Εκείνος είχε αγγίξει πολλά σώματα γυμνά. Εκείνη τον προκάλεσε… Έλα όμως που εκείνος ήθελε να κάνει έρωτα μέσα στην ψυχή της. Εκείνη έμεινε να κοιτάει...

18.7.23. 00:04 Κάθε βράδυ στάζουν τα δάκρυα του άστρου σου στης κεφαλάς μου το μαύρο. Έτσι κι εγώ απόψε είπα να μείνω ξάγρυπνη να τ’...

Ξεκινώ με μια μεγάλη αλήθεια. «Δεν πρόκειται ποτέ να πας εκεί που επιθυμείς αν είσαι επικεντρωμένος-η στο τι κάνουν οι άλλοι.» Ισχύει βεβαίως το γεγονός...

Δε θα γενώ ξανά παιχνίδι κανενός. Ούτε και μαριονέτα, να κινούν κατά πώς θέλουν τα σχοινιά και να χορεύω! Έχω εμένα κι είναι εντάξει. Δεν...

Αγαπημένη μου Αλίκη, Σου γράφω απο τη χώρα που κάποτε κατοίκησες. Πάει καιρός από τότε. Ξέχασες εδώ κάτι δάκρυα, το μαύρο καπέλο του τρελολαγού και...

Πόσα χωρούν τα μάτια; Βλέπω το θάνατό σου, τον αφανισμό σου. Η κεφαλή σου επί πίνακι μέσα σ’ έναν πόλεμο ακήρυχτο, ύπουλο, ξαφνικό και τελεσίδικο....

Το βράδυ το κλειδί πίσω από την πόρτα. Μην πληγώσω και μην πληγωθώ. Μη μάθω πώς είναι εγωισμό να χάνεις. Ασφάλεια σε τοίχους τέσσερις. Δωμάτιο...