Φεβρουάριος 2018

Αγαπημένο μου ημερολόγιο..  Μισώ..    Μισώ να ζώ και να υπάρχω μακριά του.  Μισώ κάθε μου κύτταρο που αναπαράγεται μέσα μου, δίχως εκείνον πλάι μου. ...

Εύκολο πολύ να το πεις! Όταν έρθεις αντιμέτωπος με άσχημες βαθιά καταστάσεις, την στιγμή εκείνη που θα αντικρίσεις τον πόνο που θα υπερέχει του δικού...

Αναδρομή στα «αγνά» χρόνια… Καθαρά Δευτέρα. Δεν με θυμάμαι να πετάω χαρταετό στην παιδική μου ηλικία. Την γιόρταζα κατά πως πρόσταζαν τα έθιμα της εποχής,...

Χαίρετε. Το 713 μ.Χ οι άραβες καταλαμβάνουν την Ισπανία. Θα μείνουν στην  ευρωπαϊκή ήπειρο έως το 1492 μ.Χ με την πτώση της Γρανάδας. Όλες οι...

Αμέτρητες στιγμές να γνέθουν το παρόν μια αίσθηση, μια εικόνα και μια αστραπή να αναμειγνύει πνεύμα και ύλη ως μια ανάμνηση στο παρελθόν, μια αφήγηση...

Αγάπη μου, κρατήσου. Γιατί έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε, τόσα που δε φανταζόμαστε. Πες λοιπόν, ότι το «ως εδώ» σου, ήταν ένα παραπλανητικό τρέιλερ μίας...

Ζηλεύω τους περαστικούς… Όχι εκείνους που περνούν το δρόμο,  αλλά όλους εκείνους που πέρασαν  από τη ζωή μου. Άλλος αποφασιστικά, άλλος διστακτικά, άλλος χωρίς εξήγηση...

Και να ‘μαστε πάλι εδώ, στο ίδιο σαλόνι, στους ίδιους καναπέδες με ανοιχτά μπουκάλια από κρασιά, μισογεμισμένα τασάκια, τηλεόραση ανοιχτή να μη χάνουμε την επαφή...

Είναι μια ξεχωριστή ταινία, που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Η ζωή σε δυο πράξεις». Δημιούργημα μοναδικό που σε συνδυασμό με ένα ιδιαίτερο τρίπτυχο...

Στις στιγμές ηρεμίας, δώσε προσοχή στις σκέψεις σου. Επειδή ίσως, απλά ίσως, το μόνο πράγμα που πρέπει να αλλάξεις για να μπορέσεις να βιώσεις περισσότερη...

Μου λείπεις και δεν μπορώ να ξεχάσω… Μου λείπουν οι στιγμές εκείνες που μου δίνεις την ελπίδα και μου κλέβεις τη λύπη. Θυμάμαι τα συναισθήματα...

  Νιώθω να έχει γίνει ένα έγκλημα, στο σημείο που με αγγίξεις τελευταία φορά.   Εκεί που υποτίθεται οτι πέθανες. Σαν να ήτανε η τελευταία...

Μπήκα τελευταία στην εκκλησία. Όταν άρχισαν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες. Ένιωθα ότι κάθε χτύπος τράνταζε όλο το σώμα μου. Είχαν περάσει σχεδόν τρία εικοσιτετράωρα...

Γυμνώνω την ψυχή μου μπροστά σου. Γυμνή από φόβους, ελπίδες, αναστολές, από  κάθε περιττό στολίδι. Ελεύθερη από φίμωτρα που της φόραγα για να μην την...

  Κανείς δεν είπε πως κάθε δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πληγωθήκαμε στο παρελθόν και πολύ πιθανόν να το πάθουμε και μελλοντικά. Είμαστε όμως δυνατοί...

Και τώρα που εξάλειψα και τα τελευταία σου υπολείμματα απ’ την ψυχή και το κορμί μου· τώρα που η άψυχη φιγούρα σου έπαψε να κυκλοφορεί...

-Μιλήσατε; -Φυσικά. Καθημερινή συνομιλία, πολλοί αυτοί που την επαναλαμβάνουν. Έλλογο ον ο άνθρωπος και αυτό που αποκλειστικά κατέχει τη δυνατότητα του λόγου. Έτσι του έχει...

Στοιβαγμένα, σκόρπια, κρεμασμένα, κάποια διπλωμένα κι άλλα ασιδέρωτα,   τα ρούχα σου γεμίζουν το γκρίζο δωμάτιο με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τους αδειανούς τοίχους.  ...

Έρχονται στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε ότι έχουμε πάρα πολύ ανάγκη να μας ακούσει κάποιος. Κάποιος σημαντικός για εμάς, από τον οποίο κατά βάθος...

Μια υπέροχη μέρα ανέτειλε, πίσω από αυτόν τον γλυκό ρυθμό της βροχής, που τόσο γαλήνια ταράζει την μονοτονία της πρωινής σιωπής, σαν ένα τρυφερό χάδι...

Με το πέρασμα του χρόνου και δοκιμάζοντας διάφορα στη ζωή και στο φαγητό έχω καταλήξει ότι οι ποσότητες, οι δοσολογίες και το γούστο σου καθορίζουν...

Το μυαλό σου είναι ο στόχος μου. Εκεί θέλω να μείνω! Γιατί από εκεί, δεν θα φύγω ποτέ. Αερικό με είπαν, Γιατί στοίχειωνα τους άνδρες...

Από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας υπάρχουν χαραγμένα ανεξίτηλα τα σημάδια “λόγιων” οι οποίοι μέσα από τα γραπτά τους επιδίωξαν την “αφύπνιση” αναφορικά με...

 Πηγή: http://enallaktikidrasi.com/2018/02/den-einai-pliges-anthropon-harakies-kadimata-einai/ Δεν είναι οι πληγές των ανθρώπων, χαρακιές. Κεντήματα είναι, που ‘χουν υφανθεί με περίσσιο κοκκινόχρωμα, κίτρινο των ηλιοτροπιών και μπόλικο πράσινο της προσμονής. Κι...