Monthly Archives: Ιούνιος 2018

Σήμερα λοιπόν με μια αφορμή, εκείνου του λαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του 90’ «ο έρωτας με έρωτα περνάει» που έπαιξε στο ραδιόφωνο μετά από χρόνια, ήρθε μια ερώτηση στο μυαλό. Όντως έτσι περνάει; Είναι τόσο εύκολο ο έρωτας να ξεφουσκώσει απότομα με την εμφάνιση κάποιου νέου; Το χτυποκάρδι της καρδιάς, […]

  Ας μάθουμε να απόχωριζομαστε ότι δεν είναι πιά δικό μας. Κάθε τι που ζήσαμε, όταν το ζήσαμε ήταν όμορφο . Ας το αφήσουμε να πετάξει μακριά όταν έρθει η ώρα. Ας το αφήσουμε να φύγει, όταν δεν μας θέλει κοντά του πιά. Άλλωστε έτσι είναι η ζωή μας.   […]

Δύσκολη συνύπαρξη με άτομο ευρείας αναγνώρισης ψέμματα δεν θα σου πω. Ιδίως αν είσαι και χαμηλών τόνων εκεί να δεις το μπέρδεμα το ίδιο. Βλέπεις ο μαλάκας ο έρωτας έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις τελικά και με κάποιον που μέχρι πρότινος σε κάποια πίστα χόρευες τα τραγούδια του.Καταρρίπτονται μύθοι […]

Ξέρετε, μέσα μας συχνά φωλιάζουν συναισθήματα ακαθόριστα. Αυτά που δεν ξέρεις πώς να τα χαρακτηρίσεις, δεν ξέρεις πού να τα εντάξεις, δεν μπορείς να τους βάλεις ταμπέλες και ετικέτες. Ούτε να τα παρομοιάσεις. Ούτε να τα συγκρίνεις με άλλα. Γι’ αυτά δε βρίσκεις εύκολα την κατάλληλη λέξη για να αποδώσει […]

Μια κουραστική μέρα φτάνει στο τέλος της, ξαπλώνεις να χαλαρώσεις… Τότε φεύγει η ένταση… Ηρεμεί το μυαλό! Γυρίζει σε στιγμές που σε στιγμάτισαν… Οι σκέψεις σε κυριεύουν… Μαγικές εικόνες… Ωραίες στιγμές που είναι παρελθόν! Στιγμές που δεν θα τις ξαναζήσεις! Μελαγχολείς και τα δάκρυα κυλούν απαλά στο μάγουλο! Οι αναμνήσεις […]

Χαίρετε. Είναι καλοκαίρι και ας μην του φαίνεται. Μεταξύ άλλων πολλών που συμβαίνουν, ανεβαίνουν σε αρχαία και νέα θέατρα οι τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη καθώς και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη. Για να ξέρω ποιοι θα μείνουμε παρέα σε αυτό τον κύκλο των άρθρων, ευθαρσώς σας δηλώνω […]

Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το περιλαμβάνουν στις τρεις παραμυθένιες πόλεις, μαζί με την Πράγα και την Βουδαπέστη, μια πόλη ξεχωριστή! Μια πόλη αδικημένη… Στον ιταλικό βορρά δεσπόζει στις όχθες του Πάδου χτισμένη από τον Ιούλιο Καίσαρα το 29 μ.χ. Αουγούστα Τζούλια Ταουρινόρουμ, Όπως αρχικά είχε ονομαστεί! Μια πόλη με ενέργεια! Μια […]

  Αναγνωρίζονται εύκολα ανάμεσα στο πλήθος. Ξεχωρίζουν από τους κοινούς καθημερινούς ανθρώπους. Συχνά, έχουν την έλλειψη αποτυπωμένη στα μάτια τους. Η μιζέρια διαγράφεται στις ζάρες από το μέτωπό τους και την απαισιοδοξία τη διακρίνει κανείς ακόμα και στον τρόπο που περπατούν. Δεν πρόκειται για άλλους από τους περιβόητους τοξικούς ανθρώπους. […]

  Κι έπειτα το ξημέρωμα δεν έφερε τη μέρα. Πάλι η νύχτα σε ξυπνάει βαρβαρα και σε τρομάζει. Τραντάζει με τα δυο της χέρια το άψυχο κορμί σου να ξυπνήσει. Να την κοιτάξει στα μάτια Να της χαμογελάσει. Μα εσύ αρνείσαι. Αρνείσαι πια να την κοιτάξεις.  Κρατάς σφιχτά τα ματια […]

Όσο και να μας αγαπάνε, εμείς θα γυρνάμε πάντα εκεί που αγαπάμε. Αγάπη, τι όμορφη λέξη μόνο και να την ακούς. Κι αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά μέσα της πόση ομορφιά μπορείς να ανακαλύψεις. Συναισθήματα υπέροχα να πηγάζουν μέσα από μια τόσο σπουδαία έννοια. Μέσα από αυτήν βιώνοντας την προσφέρεις […]

Άκουγα πάντα πως μετράει η πρόθεση, έτσι πάντα καταλάβαινα τις προθέσεις των άλλων. Άργησα λίγο να τις διακρίνω. Δεν είχα μάθει βλέπεις να ξεχωρίζω πότε ήταν αγνές και πότε όχι. Εγώ άφηνα την τρέλα μου να με κυριεύει και έλεγα πως αυτοί που πληγώνουν από επιλογή, το βρίσκουν στον δρόμο […]

  Βόλτα στο κέντρο. Πάλι. Για πολλοστή φορά. Εκεί που αδειάζει το μυαλό μου. Εκεί που μπορώ να περιπλανιέμαι με τις ώρες με μοναδική παρέα αυτή του εαυτού μου. Παίρνω Μετρό. Κατεβαίνω Σύνταγμα. Είναι Πέμπτη μεσημεράκι και έχει κίνηση. Καλό αυτό. Η πόλη ζει ακόμα. Υπάρχει. Δεν είναι κρανίου τόπος. […]

Το φως που περνούσε από τις γρίλιες του παράθυρου την ξύπνησε. Χτύπησε πάνω στα μάτια της που ανοιγόκλεισαν με κόπο. Πονούσαν. Ένιωθε τα βλέφαρά της βαριά, πρησμένα. Δεν κινήθηκε. Έμεινε πεσμένη μπρούμυτα, έτσι όπως ρίχτηκε στο κρεβάτι της χθες βράδυ κι αναλύθηκε σε λυγμούς. Κάποια στιγμή την πήρε ο ύπνος […]

  Ψυχή είμαι εγώ Η ύπαρξη Αθάνατη Χρόνος απόμακρος Αυτή η στιγμή Αυτό που θα ‘ρθεί Ψυχή είμαι εγώ Η ενέργεια Πηγή ζωής άυλη Της ύλης η πνοή Και δύναμη του νου Ψυχή είμαι εγώ Η συνείδηση Γνώση αφανής Ατόφια Πυρήνας συναισθήσεων Και νόηση κοσμική Νίκος Βεσκούκης Guest Μεταξύ μας

Τα γενέθλια του που προηγήθηκαν λίγες μέρες πριν ήταν το έναυσμα για να αποτυπώσω λέξεις για αυτόν. Τον Βασίλη της καρδιάς μας. Αυτόν τον αιώνιο έφηβο που είτε κάποιοι θα τον απεχθάνονται είτε άλλοι θα τον λατρεύουν. Γιατί για εκείνον δεν μπορούν να γεννηθούν μέτρια συναισθήματα. Έτσι προσωπικά εμένα βάλε […]

Αφήνω το παράθυρο ανοιχτό να ακούω το αεράκι. Τσακίζω τη σελίδα στο βιβλίο μου και κοιτάζω έξω. Θα πρεπε να μαι ευτυχισμένη σκέφτομαι, είμαι υγιής και τα έχω όλα. Κοντράρεται ο εαυτός μου με αυτή τη θλίψη. Κάτι λείπει. Πάντα κάτι θα λείπει. Δεν είναι αχαριστία. Εκτιμώ οτιδήποτε έτυχε να […]

Θα διώξω μακριά το ψεύτικο φεγγάρι που ζωγράφισες, με χρώμα φωτεινό, για να φωτίζει τις ψευδαισθήσεις μου. Αποψε λεω να ανατρέψω τη βραδιά. Να σβήνω το φεγγάρι. Το δικό σου φεγγάρι. Οπως σβήνει το φως του στο δικό μου μονοπάτι. Και οι ψευδαισθήσεις; Δεν υπάρχουν πια ψευδαισθήσεις. Τις έσβησε κι […]

Χαίρετε. Ζεις με τον έρωτα και πεθαίνεις από έρωτα. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όταν είσαι ερωτευμένος ο χωροχρόνος συστέλλεται σε τέτοιο βαθμό ώσπου χάνεσαι στο βλέμμα και το χαμόγελο του ανθρώπου που ερωτεύεσαι. Όλα και όλοι εξαφανίζονται γύρω σου μέχρι που μένει το εδώ και το τώρα. Στην […]

Περνάνε οι ώρες… Περνάνε οι μέρες… Έχουν ήδη περάσει μήνες που δεν ανταλλάξαμε κουβέντα… Ήσουν ο πολυτιμότερος άνθρωπος στην ζωή μου… Ίσως δεν μπόρεσες να αντέξεις αυτήν την ευθύνη… Σε αγάπησα και σε αγαπάω ακόμα… Αλλά… αλλά ούτε αυτό μπόρεσες να καταλάβεις… Προσπάθησες να σκοτώσεις την αγάπη μέσα μου, σε […]

“Καληνύχτα…”: Δυο λέξεις που έγιναν μία ευχή. Όπως ένα, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε. Μια ευχή που κρύβει μέσα της όλα τα “σ’ αγαπώ”, όλα τα “να προσέχεις” κι όλα τα “μείνε εδώ” του κόσμου. Άκουσέ με λίγο… Ήθελα μόνο να σου πω πως είμαι καλά, πως αντέχω. Τι κι αν […]

Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ! Πάντα αυτό το συναίσθημα με τρομοκρατούσε από παιδί. Δεν το ήθελα και κάθε φορά που το ένιωθα μου δημιουργούσε φρίκη. Κάτι το οποίο με συνοδεύει ακόμα και τώρα όσο μεγαλώνω. Το χειρότερο όμως ξέρεις ποιο είναι; Ότι αυτό το συναίσθημα πάντα συνοδευόταν από την ανασφάλεια. Κι αυτό […]

  Ένα μαύρο κλαδί η ψυχή μου,  πάνω σε ένα καμμένο δέντρο, που φωλιάζουν κατεστραμένες ελπίδες. Γύρω της, αρπακτικά που πετάνε καρτερώντας να την γευτούν. Σιωπή παντού και μυρωδιά γεμάτη σάρκες και αίμα.  Εγώ στην μέση να χορεύω με ένα άσπρο φουστάνι και εσύ να ανάβεις γύρω μου φωτιά να […]

  Εάν δεν ήσουνα ο πατέρας μου, θα ήσουνα ένα ψηλό περήφανο βουνό.   Εάν δεν ήσουν ο πατέρας μου θα ήσουνα ένα βαθύ ποτάμι, που θα ξεδίψαγε την μαραμένη γη.  Που οι όχθες του θα ήτανε μακριές σαν τα χέρια σου και τα νερά του γυαλιστερά σαν το γέλιο […]