Αθήνα

Κέντρο Αθήνας και φθινόπωρο και φύλλα πεσμένα και δέντρα σε χρώματα κόκκινα και ουρανός που μοιάζει με μάρμαρο και πρόσωπα απρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά, μόνο ένα πρόσωπο με ένα χαμόγελο μεγάλο και δυο μάτια που στάζουν αγάπη μελιστάλαχτη.   Κέντρο Αθήνας και αγκαλιά δυνατή και φιλί που δε δίνεται παρά φυλάσσεται, […]

Ανέκαθεν με εκνεύριζαν οι άνθρωποι που ανεξαρτήτως δημοσιογραφίας, γνώσεων, ή κάτι παρόμοιο και με κανέναν να ρωτάει για τη γνώμη τους, δημοσίευαν άρθρα σχετικά ή άσχετα με κάποιο γεγονός των ημερών. Και όμως, να’ μαι εδώ, όπως σε όλα στη ζωή μου, να καταλήγω να κάνω αυτά που “κοροϊδεύω”. Και […]

Κι ο πλανήτης από ζωοδότης, έγινε πια επαίτης ζωής… Κι εμείς θα γείρουμε με κροκοδείλια δάκρυα  για άλλη μια φορά, το “χρέος” μας να κάνουμε.   Θα απλώσουμε το χέρι βιαστικά  και με το βλέμμα χαμηλά, θα προσπεράσουμε.   Για να προλάβουμε την ντροπή τη δική μας και τις τύψεις,  […]

Χαίρετε. Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι το περπάτημα στους δρόμους της Αθήνας. Αφενός γεμίζω παραστάσεις και αφετέρου ξεσκουριάζω λιγάκι. Όταν ο καιρός μου το επιτρέπει περπατάω από τη δουλειά που είναι κοντά στον σταθμό του Αγίου Νικολάου ως τον σταθμό στο Μοναστηράκι.. Πάντα θα περάσω από την όμορφη […]

Βαδίζοντας στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία στο Μοναστηράκι, διασχίζοντας την Ερμού. Στα πλέον εμπορικά σημεία, φανταζί βιτρίνες, πολυτελή κτήρια, το ίδιο μοτίβο σε Σταδίου και Πανεπιστημίου. Μια πόλη που δείχνει όμορφη και ζωηρή, με άρτια φωτισμένους δρόμους και κόσμος να πηγαινοέρχεται στους δρόμους της ολόκληρο το εικοσιτετράωρο. Ωστόσο, όπου […]

Παρασκευή απόγευμα. Πίνω τον καφέ μου μπροστά από την Καπνικαρέα,  στο Μοναστηράκι, στο γνωστό εκείνο πεζούλι που με έχει φιλοξενήσει άπειρες φορές στα ζόρια μου και στις χαρές μου. Που έχει γίνει μάρτυρας των ενίοτε γέλιων και των ενίοτε δακρύων μου. Εκεί, στο Κέντρο. Στο αγαπημένο μου μέρος όλων. Εκεί […]

Τι όμορφη στιγμή αυτή! Όταν έχω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου  στην βεράντα μου, χαζεύοντας την πόλη από ψηλά. Μια πόλη που -όσο φασιαριόζικη και να είναι- την αγαπώ. Την αγαπώ για όλους αυτούς τους λόγους που την κάνουν γοητευτική. Για κάθε στενάκι ή πλατεία της που έχει να […]

Χαίρετε. Δηλαδή δεν χαίρεται κάποιος αλλά ας το γράψουμε. Μια εκατοστή συνάνθρωποι μας, μεταξύ αυτών και παιδιά, κάηκαν. Είναι τόσο εξωφρενικά παράλογο, σκληρό και άδικο αυτό που γράφω. Δεν το χωράει το μυαλό, δεν το βαστάει η καρδιά. Σταχτί το χρώμα της καθημερινότητας μας. Σήμερα που γράφω ακόμα ανασύρουμε νεκρούς, […]

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κοινωνίας μας, υπήρξε ανέκαθεν μια πολεμική διάθεση, η οποία μην έχοντας συγκεκριμένη αιτία και άμεσο τρόπο εκτόνωσης, ξέσπαγε συλλογικά και με την πρώτη ευκαιρία κάθε φορά που την εκδήλωνε κάποιος άλλος. Ερχόμενοι λοιπόν στο σήμερα, στον απόηχο μιας καταστροφής βιβλικών διαστάσεων άνευ προηγουμένου, μέρος του πόνου και […]

Συμφωνούμε όλοι πως η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι αδιαπραγμάτευτη και ανεκτίμητη, από την τελευταία πυρκαγιά που μάτωσε την χώρα με τον απροσδιόριστο ακόμα αριθμό των ανθρωπίνων ζωών που χάθηκαν σε δευτερόλεπτα. Αλλά τα θύματα είναι πολλά περισσότερα, θύματα για τα οποία δεν θα μιλήσει κανείς, γιατί έχουν τέσσερα πόδια, […]

Τώρα τι να γράψω εγώ; Για το πόσο φριχτές στιγμές ζούμε; Το πόσο κρίμα είναι που χάθηκαν τόσες ψυχές; Για την ανείπωτη φρίκη που ζει η χώρα μας τα δύο τελευταία 24άωρα; Για τις καμμένες εκτάσεις; Για τα απανθρακωμμένα ζώα; Για την πατρίδα μας που την τρώνε λίγο-λίγο σαν καρκίνος […]

Δεν μπορώ άλλες ειδήσεις, άλλα νέα, τέτοια νέα, «μαύρα», θλιβερά, αποτρόπαια. Δεν το αντέχω! Θέλω να φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ. Μα πώς να μιλήσω; Τα χείλη έχουν σφαλίσει. Οι λέξεις αναδεύονται με τους κόμπους των λυγμών, δεν εκφράζονται, δεν θέλουν να ακουστούν. Πώς να περιγράψουν έναν όλεθρο, σωστή κόλαση; Πύρινες γλώσσες, […]

Και ύστερα ήρθε η φωτιά και τα πήρε όλα. Γέμισε η ατμόσφαιρα μυρωδιά από καμένη σάρκα. Κάποιοι έτρεξαν να βοηθήσουν. Κάποιοι έβαλαν στολές και πήραν τη μάνικα. Κάποιοι πήραν να μαζεύουν φάρμακα και προμήθειες. Άλλοι έτρεξαν να δώσουν αίμα. Κάποιοι περιέθαλψαν τα άμοιρα τα ζωντανά. Κάποιοι έψαξαν να βρουν τους […]

Καλοκαίρι και σε αυτή τη στιγμή κάθε χρόνου ένα θεριό ζωντανεύει. Φωτιά, αυτή που δεν φουντώνει μόνη της αλλά δημιουργείται. Άνθρωποι την ανάβουν, αυτοί που ζουν μέσα σε μια κοινωνία μαζί με άλλους. Τα γιατί και τα πως λίγο πολύ γνωστά και ξανά ιδωμένα. Δεν σε ξαφνιάζουν οι λόγοι, σε […]

  Την επόμενη φορά που θα πεις οτι αυτός ο άνθρωπος, που παλεύει τώρα με το κόκκινο τέρας, κάθεται και δουλεύει δύο μήνες μόνο το καλοκαίρι, να το σκεφτείς πολύ καλά.   Την επόμενη φορά που θα τον πεις τεμπέλη και οτι παίζει τάβλι, σκέψου πόσες φορές εσύ έφυγες νωρίτερα […]

Θα’ θελα να γράψω κάτι όμορφο. Θα’ θελα να μιλήσω άλλη μια φορά για την αγάπη. 24 Ιουλίου, στην καρδιά του μήνα πορθητή και στο κατώφλι του Αυγούστου, του μήνα της Παναγιάς, θα’ θελα να σου μιλώ για χρώματα κι αρώματα, για θάλασσες, για φεγγάρια κι ακρογιαλιές, για έρωτες καλοκαιρινούς […]

  Βόλτα στο κέντρο. Πάλι. Για πολλοστή φορά. Εκεί που αδειάζει το μυαλό μου. Εκεί που μπορώ να περιπλανιέμαι με τις ώρες με μοναδική παρέα αυτή του εαυτού μου. Παίρνω Μετρό. Κατεβαίνω Σύνταγμα. Είναι Πέμπτη μεσημεράκι και έχει κίνηση. Καλό αυτό. Η πόλη ζει ακόμα. Υπάρχει. Δεν είναι κρανίου τόπος. […]

  Τα παλιά νεοκλασικά, προσδίδουν αρχοντιά! Η αίγλη τους επιβλητική! Καθώς τριγυρνάς στους δρόμους της ανακαλύπτεις τα μυστικά της! Μικρά πετρόχτιστα εκκλησάκια… Ταξιδεύεις στον χρόνο… Τότε που ανεξαρτητοποιήθηκε η Ελλάδα! Η ήσυχη Αθήνα του Όθωνα! Η μαγική Αθήνα! Σου έρχονται όλα αυτά στο μυαλό καθώς περπατάς στην Σταδίου! Τότε…. Τότε […]