Λέξεις

Κι όμως, πέρασαν πέντε Χρόνια! Κι όμως, είμαστε ακόμα εδώ, κόντρα σε προβλέψεις δυσοίωνες και δεδομένα που σε άλλη περίπτωση θα καθιστούσαν τέτοιου είδους εγχειρήματα σήμερα, ουτοπίες!   Πέντε ολόκληρα χρόνια από τη στιγμή που άνοιξε την πόρτα του ετούτο το Σπίτι, ετούτο το Στέκι, όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε. […]

Τέσσερα χρόνια «Μεταξύ μας» λοιπόν, οπότε σήμερα το συγγραφικό μας στέκι έχει γενέθλια!   Ιούνιος του 2018 και εγώ ψάχνω συγγραφικό σπίτι καθώς ήθελα να αποχωρήσω από το παλιό, όταν μπροστά από την οθόνη του κινητού μου πέρασε η σελίδα του «Μεταξύ μας», στου οποίου το εξώφυλλο αναζητούσαν συντάκτες. Στέλνω […]

Είχα καθίσει στο κρεβάτι μου. Το πιστό και ταλαιπωρημένο μου λάπτοπ, ακουμπούσε πάνω στα πόδια μου. Δούλευε σκληρά γιατί δεν ήθελε να με απογοητεύσει. Κάθε νέα ιδέα για βελτίωση του κώδικα αποτυπωνόταν σε εντολές. Μόλις ένιωθα έτοιμος, με το πάτημα ενός κουμπιού έδινα σήμα στον υπολογιστή μου ότι ήρθε η […]

Το πιο εύθραυστο πράγμα είναι η ηθική. Πολλοί είναι αυτοί που την παραβαίνουν. Μια μορφή παραβίασης είναι η ανούσια χρήση των λέξεων. Οι άνθρωποι εκφέρουν εύκολα «ωραία λόγια» αλλά με ταυτόχρονη έλλειψη συναισθηματικού υπόβαθρου. Λέξεις με τόσο σημαντικό φορτίο όπως “Φιλία”, “Εκτίμηση”, “Αγάπη”, “Ενδιαφέρον”, φαντάζουν φτωχές και ανίκανες να προσφέρουν […]

Αλίμονο σ’ αυτούς που σκότωσαν μέσα μας την αγάπη. Σ’ όλους αυτούς που αγαπούν μόνο με το μυαλό, την ψυχρή λογική και το χειρότερο, προσπαθούν να κάνουν και τους υπόλοιπους να τους μοιάσουν. Θεέ μου, πες μου, τι αξίζει σε όλους αυτούς τους φονιάδες που ρήμαξαν, ξεπούλησαν, σταύρωσαν, πρόδωσαν, σακάτεψαν, […]

Και τελικά, οι λέξεις ξεψύχησαν. Αφαιμάχθηκαν από τη λάμψη και την έντασή τους. Στερήθηκαν τη σπανιότητα και τη θεμελιώδη τους χρήση. Διατίθενται πια σε ανοιχτές αγορές γδυμένες από το ηχόχρωμα και το ειδικό τους βάρος, προσφέροντας απλόχερα την ημιμάθεια με αντίτιμο λίγη προσοχή. Οι λέξεις φτώχυναν. Σταμάτησαν να αποτυπώνουν ακριβές […]

Υπάρχουν τόσο μικρές, σύντομες και συνάμα σημαντικές λέξεις που μπορούμε να σκεφτούμε για να αλλάξουμε τη διάθεσή μας αμέσως. Υπάρχουν λέξεις που μας γεμίζουν την ψυχή εικόνες, όπως αγάπη, και αυτόματα το μυαλό μας τρέχει και οι σκέψεις μας σταματούν να είναι συγχυσμένες. Η λέξη ελπίδα που μας επαναφέρει από […]

Λέξεις. Κατακλύζομαι από λέξεις. Ταξιδεύω με λέξεις. Ονειρεύομαι μέσω των λέξεων, των δικών μου ή των άλλων. Φτιάχνω ιστορίες, γράφω ποιήματα, ψυχογραφήματα, ενίοτε παραμύθια. Καίω τα γράμματα, παίρνω μια τζούρα, γεννάω συγγράμματα, στο δευτερόλεπτο μέσα στο νου μου έρχονται ήρωες, ωραίοι τόποι και άλλοτε υπέροχοι και όμορφοι άνθρωποι. Περιπλανιέμαι σε […]

Εκείνος σε κάποιον Βορρά. Εκείνη σε κάποιο Νότο. Ανάμεσά τους χιλιομετρικές αποστάσεις, επιθυμίες και λέξεις. Χιλιάδες, εκατομμύρια λέξεις, λέξεις σαν πεφταστέρια τις νύχτες, σαν ήλιοι τις μέρες, λέξεις σαν μικροσωματίδια στον αέρα που αναπνέουν, μικρά Ευαγγέλια που τα προσκυνούν. Και όταν οι αποστάσεις εκμηδενίζονται ούτε μια λέξη. Ούτε γράμμα, ούτε […]

Σεπτέμβριος 2016 – Σεπτέμβριος 2019. Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής. Τρία χρόνια καθημερινής περιήγησης στο διαδίκτυο, περιπετειώδους διείσδυσης στα άδυτα αμέτρητων διαφορετικών ψυχών, αλλά και άγριας συναναστροφής με την αλλόκοτη φάρα των ηλεκτρονικών κειμενογράφων. Φέτος λοιπόν, στο τρίτο ετήσιο απολογιστικό κείμενό μου για τη γραφή, επέλεξα να μην αναλωθώ σε ευχαριστίες, […]

Μεγάλο θράσος απέκτησαν τα λόγια, σήμερα κι άρχισαν ν’ αραδιάζουν, ασυναίσθητα, γράμματα στη σειρά, σχηματίζοντας λέξεις με νοήματα ανύπαρκτης σημασίας.   Τα νοήματα, απλώνουν τα δίχτυα τους στα καμμένα απ’ την αλμύρα, νερά των θαλασσών, παλεύοντας, εγωιστικά, να ψαρέψουν τους κρυφούς θησαυρούς της. Θησαυρούς που μόνο τα δικά της νερά […]

  Κάποια μέρα θα γράψω για σένα, στο υπόσχομαι. Δεν θα φοβάμαι πια μην εκτεθώ, αλήθεια! Θα ανασύρω τις καλύτερες μου λέξεις μέσα από την καρδούλα μου. Θα τις αγγίξω ήρεμα, μην τις ταράξω. Βλέπεις συνήθισαν να κρύβονται εκεί μέσα για καιρό και τώρα φοβούνται. Τρέμουν μήπως τις βάλω στη […]

Ότι μου αρέσει έχω την τάση να το σημειώνω κάτω στο χαρτί. Να το γράφω με τα πιο όμορφα και στρογγυλά μου γράμματα. Να το φυλάω σαν πολύτιμο θησαυρό. Να το κοιτάω και να παίρνω από αυτό δύναμη κάθε που ξεθωριάζει ο ουρανός μου και χλομιάζουν επικίνδυνα τα αστέρια μου. […]

“Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει”. Παλιό λαϊκό ρητό που παρέμεινε αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και χρησιμοποιείται κάθε λίγο και λιγάκι σε συζητήσεις για να περιγράψει τη δύναμη αλλά και τις καταστροφικές ικανότητες του λόγου. Αυτός ήταν ανέκαθεν ο συνδετικός κρίκος των πολιτισμών, αλλά και η φλόγα […]