Μικρές ιστορίες

Τον συναντώ κάθε μέρα την ίδια πάντα ώρα, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Εγώ με το τσιγάρο στο στόμα και με το αριστερό χέρι βιδωμένο στο...

Τι θα ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό,  αν δεν είχε χαράξει η αυγή σε χειμωνιάτικες μέρες; Μια ηλιόλουστη μέρα,  αν δεν είχε περιπλανηθεί τη νύχτα; Πώς...

  Κάποτε έφτιαξα ένα ξύλινο καράβι. Να ταξιδεύει σε θάλασσες ανοιχτές. Εκεί που η ατέλειωτη θέα του ορίζοντα σου γεννά την περιέργεια να γνωρίσεις το...

Είχα τους ενδοιασμούς μου όταν το πήραμε στο σπίτι. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι εκτός από δυο σκυλιά και δυο παπαγάλους θα φιλοξενούσαμε και ένα...

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας καιρός.. Μια χρονική συγκυρία, μια συνάντηση τεσσάρων ανθρώπων. Ένας άνδρας, τρείς γυναίκες! Μα τι νοσηρή φαντασία θα σκεφτείς!...

Στο τέλος της μέρας ο διακόπτης γυρνάει. Οι φωνές ησυχάζουν. Τα φώτα σβήνουν. Τα νευρικά γέλια παύουν να ηχούν. Τα επιτηδευμένα χαμόγελα παγώνουν στα χείλη....

Ακουμπισμένη εκεί, στο κάγκελο του μπαλκονιού της, είχε κλείσει τα μάτια αφήνοντας το βραδινό αεράκι να της χαϊδεύει το πρόσωπο και ν’ ανακατεύει τα μακριά...

Άκουσα πως οι ομορφότερες νότες Γράφονται πάνω σε ξεθωριασμένες γραμμές πενταγράμμου, σελίδων χιλιοτσαλακωμένων.   Οι πιο όμορφες νότες βρίσκουνε πάντοτε τροπο να ξεπηδήσουν απ´ τις...

Ίσα – ίσα που άρχισαν οι ακτίνες του ήλιου να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση ζωγραφίζοντας ένα όμορφο και γαλήνιο χαμόγελο στο πρόσωπο της. Ένιωθε...

Γεννηθήκαμε κάποια χρονιά απ΄τις πολλές ο κάθε ένας από εμάς σε κάποιο μέρος. Μεγαλώναμε, μαθαίναμε, ζούσαμε στιγμές, γελούσαμε και όταν πέφταμε και χτυπούσαμε τα γόνατά...

Η Ματούλα μπήκε στην αίθουσα κρατώντας αγκαζέ το άσπρο αφράτο μπράτσο της Βερενίκης. Ένα αμυδρό χαμόγελο- αυτό της αμηχανίας- είχε καρφιτσωθεί με το έτσι θέλω...

Δυο άγνωστοι θεωρητικά συναντήθηκαν κάποια στιγμή πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν είχαν ανταμωθεί ποτέ εκ του σύνεγγυς, αν και κάποια πράγματα τους ένωναν βαθιά. Σε ένα...

Άκουγα πάντα πως μετράει η πρόθεση, έτσι πάντα καταλάβαινα τις προθέσεις των άλλων. Άργησα λίγο να τις διακρίνω. Δεν είχα μάθει βλέπεις να ξεχωρίζω πότε...

Το φως που περνούσε από τις γρίλιες του παράθυρου την ξύπνησε. Χτύπησε πάνω στα μάτια της που ανοιγόκλεισαν με κόπο. Πονούσαν. Ένιωθε τα βλέφαρά της...

  Επόμενη στάση Καλαβρέντζου. Μέσα στο αστικό λεωφορείο όπως το αποκαλούν στο νησί, άκουγες αυτή την αυτόματη ενημέρωση προς τους επιβάτες. Και ίσως αν την...

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι. Αυτό το κορίτσι ήταν συνεσταλμένο, ήρεμο. Της άρεσε η ησυχία, τα ταξίδια και οι όμορφες εικόνες....

  Και ξεκινάς ξανά, πεζός, ξυπόλυτος. Ακολουθώντας μονοπάτια βυθισμένα στο χώμα. Χωρίς να βλέπεις πόσο μουσκεμένα είναι από το δάκρυ. Ξέρω καλά Ποτέ δεν πρόσεξες...

Μονόδρομος, η μετωπική Ήταν πάντα ορμητική στα συναισθήματα της μα τα κρατούσε φυλακισμένα μέσα της. Στο παρελθόν έβγαζε τις αδυναμίες της προς τα έξω, αλλά...

«Μου είχες υποσχεθεί μια βόλτα με το ροζ αερόστατο μπαμπά. Δεν μπορείς να φύγεις τώρα!», είπε η μικρή Μανώλια και έτρεξε στο παράθυρο του μπεζ...

Σήμερα γράφω, για μια ανάμνηση που πέταξε, επιτέλους μακριά. Σαν ένα αποδημητικό πουλί που αποφάσισε μια μέρα πως κάποιος από τους προορισμούς του, δεν έχει...

Εκείνο το πρωί είχε ένα μουδιασμένο μυαλό, μα μέσα σε αυτήν την ζαλάδα της εμφάνισης του απρόσμενου επισκέπτη έφτιαξε ένα σχέδιο δράσης. Ήταν το προηγούμενο...

  Παιδί της επαρχίας και εγώ, μεγάλωσα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μαγεύονταν ακόμα από το μεγάλο πανί, τα χαμηλωμένα φώτα που σου επέτρεπαν...

Είναι κάποιες φορές που ένας τοίχος υψώνεται ανάμεσα σε μας και τις προσδοκίες μας! Κρύβοντας τα θέλω μας και σκοτώνοντας τα όνειρα μας! Αδιαπέραστος και...

«Μα καλά στο Κολωνό θα μείνεις», ρωτάει η Άννα. «Τόσα ωραία μέρη υπάρχουν και μακριά απ’ το κέντρο”, συνεχίζει. «Μα ρε Άννα που να μετακομίζεις...

  Σε είδα να στέκεσαι εκεί, ακίνητη ανάμεσα σε κόσμο. Και ήταν σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει. Στεκόσουν σε εκείνη την αποβάθρα του υπέργειου...