Ο άγγελος με το μαύρο μπλουζάκι. Ο ανεπιτήδευτος, ο αφτιασίδωτος, ο απροσποίητος, το παιδί που δεν του ανήκε τίποτα και όλος ο κόσμος ήταν δικός του. Δεν ήταν ίσως έτοιμος για αυτόν τον κόσμο. Απέραντα ταπεινός και ειλικρινής. Απίστευτα καλός και αγνός. Ίσως και ο κόσμος ετούτος δεν ήταν έτοιμος […]
Καλλιτέχνες
14 posts
Και τελικά, οι λέξεις ξεψύχησαν. Αφαιμάχθηκαν από τη λάμψη και την έντασή τους. Στερήθηκαν τη σπανιότητα και τη θεμελιώδη τους χρήση. Διατίθενται πια σε ανοιχτές αγορές γδυμένες από το ηχόχρωμα και το ειδικό τους βάρος, προσφέροντας απλόχερα την ημιμάθεια με αντίτιμο λίγη προσοχή. Οι λέξεις φτώχυναν. Σταμάτησαν να αποτυπώνουν ακριβές […]
Όταν η Σοφία με κάλεσε στην πρόβα για την καινούργια της παράσταση «Ανδρικά», ήταν σαν να βρισκόμουν -ήδη- εκεί. Εννοείται πως δέχτηκα με χαρά. Και η ίδια όμως δεν άφησε πολλά περιθώρια άρνησης. «Εύα, την Πέμπτη το απόγευμα στο Γυάλινο μουσικό θέατρο! Έχω πει και στον Λουκά!». Πέμπτη απόγευμα ήμασταν […]
Έκανες κάτι καλά λένε όταν ο κόσμος στην πλειοψηφία του σε θαυμάζει. Κάτι το οποίο θα επιβεβαιώνεται όταν φύγεις ξαφνικά για το μεγάλο ταξίδι και τα μάτια βουρκώνουν στην απρόσμενη είδηση του θανάτου σου. Τα λόγια περισσεύουν μπροστά στη ματαιότητα και το μούδιασμα έρχεται στο νου. Έτσι ήρθε δυστυχώς και […]
Η Φρίντα Κάλο, ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1907 και πέθανε, τον ίδιο μήνα, το 1954. Το 1913, αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα, το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο κι ημιπαράλυτο. Ένα από τα δύο γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της, ήταν […]
Εκείνο που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι η παροιμία που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα, οπουδήποτε αλλού παρά στη δική σου περίπτωση αναφέρεται. Η δικαιολογία δηλαδή με την οποία φιμώνεις εκείνη τη μικρή φωνούλα που σφαδάζει μέσα σου επίμονα έπειτα από κάθε σου “απάτη”, περισσότερα προβλήματα […]
Δύσκολη και αυτή η ημέρα στο ξεκίνημά της. Με ψυχή βαριά σαν άγκυρα καθηλωμένη στο βυθό μου. Η ίδια αίσθηση και σήμερα, κάθεται σαν πέτρα και με βουλιάζει κι άλλο στην κινούμενη άμμο μου. Οι εμβοές στ’ αυτιά μου να γίνονται ολοένα και πιο δυνατές. Κι εγώ να πασχίζω να […]
“Άκουσα τον εαυτό μου να ψιθυρίζει «Θεέ μου πόσο την αγαπώ» κι αμέσως έπειτα μια ιδέα θανάτου φανερώθηκε κοντά κοντά μ’ αυτή τη φράση. Δυό πράγματα θα μπορούσαν να με σώσουν όπως είμαι τώρα. Να σ’ έχω, είτε να κινδυνέψω τη ζωή μου. Δυστυχώς είμαι περιτριγυρισμένος από άπειρη ασφάλεια και […]
Και το όνομα αυτού; Παππούς. Όχι όμως ένας συνηθισμένος παππούς. Είναι Πλανητάρχης. Φιγούρα αινιγματική και πολλάκις παρεξηγημένη. Με αμερικανόελληνικό λεξιλόγιο έχει παραμείνει στα φώτα της δημοσιότητας χρόνια υπερβολικά πολλά. Θα μπορούσα να σας τον συστήσω μέσα από μια κοινότυπη συνέντευξη σαν αυτές που δίνει χρόνια τώρα και οι ερωτήσεις να […]
Τα γενέθλια του που προηγήθηκαν λίγες μέρες πριν ήταν το έναυσμα για να αποτυπώσω λέξεις για αυτόν. Τον Βασίλη της καρδιάς μας. Αυτόν τον αιώνιο έφηβο που είτε κάποιοι θα τον απεχθάνονται είτε άλλοι θα τον λατρεύουν. Γιατί για εκείνον δεν μπορούν να γεννηθούν μέτρια συναισθήματα. Έτσι προσωπικά εμένα βάλε […]
Ίσως υπήρχανε πιο όμορφες. Κατά έναν περίεργο λόγο όμως μόλις εμφανιζόταν δεν υπήρχε καμία άλλη γυναίκα να την επισκιάσει. Γιατί η Αλίκη δεν ήτανε μονάχα μια όμορφη γυναίκα. Ήτανε μια γυναίκα που λάτρευε να μαγεύει. Λάτρευε να είναι το απόλυτο σε όλα. Λάτρευε να είναι σταρ. Η μετριότητα θα την […]
Χαίρετε. Το 1865 ο αμερικάνος ποιητής Walt Whitman έγραψε ένα μεταφορικό ποίημα με τίτλο «O Captain! My Captain!»[1] προς τιμήν του προέδρου των ΗΠΑ και νικητή του αμερικάνικου εμφυλίου Λίνκολν. Είναι ένα εκπληκτικό ποίημα γεμάτο δύναμη, εναλλαγή συναισθημάτων και διέπεται ολόκληρο από την τραγική ειρωνεία της δόξας που όμως […]
Δύο φίλοι πήγαν στο σινεμά για να παρακολουθήσουν μία ταινία. Θα την έβλεπαν και μετά θα συζητούσαν τις απόψεις τους. Η ταινία διήρκεσε αρκετή ώρα, ώσπου έφτασε στο τέλος της. Φεύγοντας από το σινεμά, ξεκίνησαν να αναλύουν τις απόψεις τους. -Μα τι ωραία ταινία! είπε ο ένας από αυτούς. Τι […]
Είδα τον φόβο στα μάτια σου θάνατε. Ακόμα και εσύ με έτρεμες. Όλοι κάνουν πίσω στην αγάπη. Άλλωστε ένας δειλός θνητός ήσουν ώσπου ερωτεύτηκες. Και πέθανες. Τι να φοβηθεί κανείς από εσένα; Είδα το δάκρυ πίσω από τα μάτια σου θάνατε. Σε πρόδωσε. Γιατί όταν σου φώναζα ό,τι […]