Monthly Archives: Μάρτιος 2021

Η Μαρία είναι μία γυναίκα στα 40 της. Πατημένα 40. Δεν είχε πάρα πολλές σχέσεις στη ζωή της. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού όλες όλες. Άλλους τους χώρισε η ίδια, άλλοι τη χώρισαν αυτοί. Αδιάφορες όλες οι σχέσεις του παρελθόντος της εκτός από μία. Η οποία έμελλε να είναι […]

Πρέπει να επικηρύσσετε τους προδότες που εισχώρησαν στη ζωή σας και την έκαναν μπουρδέλο (χωρίς μπιπ). Η τιμωρία τους, αποκλεισμός δια παντός και μέτρα δια βίου αποστάσεως από εσάς. Με μεγαλοψυχία πριν τον απαγχονισμό, χαρίστε τους τις στιγμές που διαθέσατε για εκείνους με πληρωμένο το επιτόκιο για τη γαλήνη της […]

Διαβάζοντας πολλά και διάφορα σχετικά με τα δικαιώματα της γυναίκας αλλά και τη βία που ασκείται γενικότερα στο οικογενειακό περιβάλλον ή μη, οι ειδικοί χωρίζουν τη μορφή άσκησης βίας, σε τέσσερις κατηγορίες: τη σωματική βία, τη σεξουαλική βία, την ψυχολογική βία και την οικονομική βία. Όμως, υπάρχει μια υποκατηγορία της […]

“Πώς μπορείς και ξυπνάς, Δημήτρη;” … Ανέκαθεν με στοίχειωνε το γεγονός ότι οι άνθρωποι φέρονται ηλίθια ή είναι ηλίθιοι. Δεν είμαι σίγουρος ποιο φαινόμενο υπερισχύει. Ακόμα περισσότερο το να φέρονται στα συναισθήματα και στους ανθρώπους τους έτσι. Κάθε φορά που προσπαθούσα να ερμηνεύσω τα κίνητρα πίσω από κάτι έπεφτα πρώτα […]

Ι: Η κυρία Αδαμαντίνη είναι η γιαγιά της διπλανής πόρτας. Λάθος. Είναι η σούπερ γιαγιά που θα ήθελες να μένει δίπλα από την πόρτα σου μόνο και μόνο για να σε εμπνέει. Εδώ και περίπου είκοσι χρόνια είναι χήρα και φοράει ακόμη τα μαύρα της. Τα χρώματα που απουσιάζουν από […]

Ίσως είναι αργά, γυρνάς σε άλλη αγκαλιά. Τραγουδώ με θλίψη, ο έρωτάς μας σε κανέναν δε θα λείψει.   Μείνε με το στανιό για ένα τελευταίο “Σ’αγαπώ”. Χορεύω και πονώ, με πίνεις με τα μάτια σου γουλιά- γουλιά.   Μη σταματάς να προχωράς, στα βήματά σου ένα βάρος με αφήνει. […]

Ήταν καθισμένη στο παγκάκι του πάρκου. Είχε τα μάτια της κλειστά, σκυφτό το κεφάλι. Σιγοτραγουδούσε τους στίχους της αγαπημένης της μελωδίας. Τα παιδιά έτρεχαν ανέμελα στη παιδική χαρά. Φώναζαν. Γελούσαν. Ένα έκλαιγε στις κούνιες γιατί φοβήθηκε όταν ανέβηκαν πολύ ψηλά στα σύννεφα. Η μητέρα του το πήρε αγκαλιά και με […]

Δικά σου βήματα που φέρνουν σκιρτήματα.   Δικές σου σκέψεις ζαλίζουν ως επισκέψεις.   Ήλιος που δύει προτού ν’ ανατείλει.   Όνειρο που εκεί φίλησα τα δύο σου χείλη.   Πισωπάτησα καθώς έκανα εμπρός το βήμα.   Παραπάτησα στης μέθης σου το οξύμωρο σχήμα.   Προσευχήθηκα καθώς αναθεμάτιζα την απουσία […]

Με σημαδεύεις ενώ με κοιτάς κατάματα κι εγώ φοβάμαι. Με σημαδεύεις και σε κοιτώ κατάματα και ας φοβάμαι.   Τραβάς τη σκανδάλη και αντί για κρότο, αντί για σφαίρα, αντί για σκοτωμό από την κάνη σου φυτρώνουν λουλούδια.    Αντί για αίμα έτρεξε έρωτας…   Εύα Κοτσίκου Εύα ΚοτσίκουΕίμαι η Εύα […]

Και ποια είμαι εγώ που τολμώ και σου μιλώ; Ποια άραγε; Έλα μου ντε! Δίκιο έχεις. Δεν έχω δικαίωμα να σου δίνω συμβουλές. Μήτε καν να αναπνέω δίπλα σου. Έξαλλου, με τα λεγόμενά σου, δε μου έδωσες κανένα δικαίωμα για να νιώθω οικεία μαζί σου.   Γελάνε και οι πέτρες. Να το […]

Η αλήθεια είναι μια μάχη, μια προσπάθεια για την επιβολή της μέσα σε μια σχέση. Ποιος θα υπερισχύσει; Μα φυσικά εκείνος που θα έχει πιο δυνατή «πειθώ». Ποιος θα χάσει; Δυστυχώς εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη να πιστέψει. Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από στερεότυπα και «πρέπει», κάνοντάς μας […]

Έσπασα κάποτε, όπως σπάει ένας παλιός καθρέφτης.  Σε έναν κόσμο που ψάχνει τα πολλά, δίνοντας σημασία στη χλιδή, ο παλιός μου καθρέφτης, ράγισε, πάλιωσε. Κι εκεί, άσχημος και σκονισμένος, έμεινε για καιρό πολύ.   Κι ήρθε κάποτε η ώρα που μια αχτίδα ζεστού φωτός, χτύπησε πάνω του και μέσα στο […]

Πςςςςςςςςςςςςςςςςςς… Συμφιλιώνομαι με αυτό το άκουσμα. Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να μπορέσω να κρατήσω ισορροπία με τα ερπετά βλέποντας την προσπάθεια που καταβάλλουν να προλάβουν να με δαγκώσουν ρίχνοντας το δηλητήριό τους. Ας γελάσω. Η γλώσσα τους τσακίσει κόκαλα και η επιθετικότητά τους είναι τόσο γελοία […]

Θα γυρίζεις το βλέμμα σου απότομα, τη στιγμή που δεν θα περιμένουν να τους κοιτάξεις. Πρόσεξε τον τρόπο που σε κοιτάνε, τη ματιά τους, το ύφος τους, το βλέμμα τους και θα καταλάβεις. Δε χρειάζεσαι πολλά για να καταλάβεις την αγάπη, μονάχα μια ματιά. Και εκεί, ή μένεις ή φεύγεις. […]

Όταν είμαστε μικροί μας κρατούν από το χέρι βοηθώντας μας να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα. Μας κοιμίζουν στην αγκαλιά τους και εμείς τους κρατάμε το χέρι σφιχτά. Όταν περνάμε το δρόμο απέναντι μας σφίγγουν, μήπως και ξεγλιστρήσουμε στο δρόμο. Με τους πρώτους μας φίλους χέρι-χέρι κρατιόμαστε και κάνουμε βόλτες […]

Ένα σταυρό μου έβαλες στην πλάτη και περίμενες να βαστάξω χωρίς να βογγήξω, χωρίς να λυγίσω. Σου ζήτησα λίγο νερό να δροσίσω τα δύο μου χείλη που ξεράθηκαν φωνάζοντάς σου “σ’ αγαπώ”, μα ξύδι μου ‘δωσες να πιω. Και σαν ανέβηκα το Γολγοθά σου, εσύ ήσουν που πρώτος έτρεξες να […]

Πώς γίναμε δυο ξένοι; Ποιος πέταξε την πρώτη πέτρα στο γυαλί της ευτυχίας μας; Η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι πλέον, πέρασε καιρός. Έχω ξεχάσει πώς ήσουν όταν σε γνώρισα. Μα ακόμα χειρότερα, έχω ξεχάσει ποιος ήμουν πριν σε γνωρίσω. Δώσαμε υποσχέσεις, γελάσαμε και κάναμε όνειρα αγκαλιά. Όμως αφεθήκαμε. Η […]

Χαίρετε. Έχουμε κάμποσο καιρό να τα πούμε. Ήταν χειμώνας όταν τα είπαμε τελευταία φορά και πλησιάζει ο Μάρτης προς το τέλος του. Ημερολογιακά μπήκαμε στην Άνοιξη. Ψυχικά όμως δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμα. Δεν βοηθάει ο καιρός ούτε η τρέχουσα κατάσταση. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε αυτή […]

Μια χούφτα της αιωνιότητας η ζωή μας και εσύ μου λες πως θα μ’ αγαπάς για πάντα; Και είναι σύντομη η άτιμη η ζωή για να καθίσω να μετρώ τα λόγια σου. Αφού το ξέρω, μόλις φύγεις από εδώ, το πολύ πολύ να ξεχάσεις τι μου είπες. Αλλά αποκλείεται αυτό. […]

Έχεις τον τρόπο σου να λες τα ψέματα. Πια δε σε προλαβαίνω, το σ’αγαπώ σου δεν πιστεύω.   Με αχρηστεύω, ψύχη και σώμα δίπλα σε εσένα. Το τζάμι θολό, δεν σε βλέπω. Ψέματα λέω κι εγώ. Άλλοτε στο άκουσμα της φωνής σου θα λύγιζα, πήρα απόφαση στα καμένα χαρτιά να […]

Μικρές δόσεις από ‘σένα, ίσα να μη σε χορταίνω ποτέ. Καταδικασμένος και άβουλος, πάντα υπόδουλος της όρεξής μου. Υποχείριο των αδάμαστων σκέψεων. Έρμαιο της ηδονής και της λαγνείας. Υπηρέτης των αχόρταγων κορεσμών. Κακόμοιρος, να σέρνομαι ικετεύοντας για έλεος. Ω, φύση του αστείρευτου πάθους, ώ, δίνη μέσα στο κεφάλι μου που […]

Λογικά, το ευκολότερο πράγμα στη ζωή είναι η απελπισία αφού φαίνεται ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων νιώθουν απελπισμένοι. Είναι σίγουροι ότι μόνο εάν αποκτήσουν όλα όσα ονειρεύονται η ζωή τους θα γίνει όμορφη και ενδιαφέρουσα. Μέχρι να γίνουν δικά τους όλα αυτά που με σύνεση ταξινόμησαν στο βιβλίο των αναγκών […]

Εσύ που λες ότι αγαπάς και τρως κομματάκι – κομματάκι την ψυχή της γυναίκας σου κάθε μέρα με τη λεκτική σου βία.   Εσύ που έχεις τον άντρα σου κορώνα στο κεφάλι σου αλλά τον σκοτώνεις λίγο – λίγο με την τοξικότητά σου.   Εσύ που λες λατρεύεις το παιδί […]

Γελάς με υποχθόνια υπεροχή μπρος στην αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας σου σ’ εμένα. Σε κοιτάζω με βλέμμα σταθερό μέσα στη λύπη της ξεκάθαρης αυτογνωσίας μου. Καμία εξουσία πάνω μου δεν επέδειξες, με κανένα σου τέχνασμα. Γι’ αυτό, μη λες πως νίκησες. Εγώ αγάπησα εκείνη την υποτιθέμενη αλήθεια σου και όχι […]

Δεν είμαι άγγελος. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως είμαι. Έχω το σκοτάδι βαθιά φωλιασμένο στη ψυχή μου. Τόσο μπλέχτηκε με το είναι μου, που πια δεn το ξεχωρίζω από το δέρμα μου. Τόσο χαμένη στις σκέψεις μου, ξεχνώ να αναδυθώ από τα βάθη μου. Πνίγομαι στο ένα μέτρο κι απελπίζομαι στο […]