Η Δάφνη
Δεν έχω νιώσει περισσότερο γυμνή στη ζωή μου. Εκτεθειμένη. Ντράπηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια το απρόσωπο τσιμέντο του πορτοκαλί κτιρίου...
Δεν έχω νιώσει περισσότερο γυμνή στη ζωή μου. Εκτεθειμένη. Ντράπηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια το απρόσωπο τσιμέντο του πορτοκαλί κτιρίου...
Δεν ήρθες τυχαία εσύ… Ήρθες για κάποιο μαγικό λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Ήρθες να μου ανατρέψεις όσα ήξερα μέχρι σήμερα για τον έρωτα....
Πώς μπορώ μαμά να γυρίσω τη ζωή μου πίσω; Γίνεται να με γεννήσεις πάλι, να με νανουρίσεις ελπίδες και να με θηλάσεις τύχη; Γίνεται να...
Ποτέ δε θα μάθεις πόσο πόνεσα για σένα. Πόσο άγγιξα την τρέλα. Έφτασα στο τέρμα με τη θλίψη να μου τρώει τα σωθικά. Εγώ φταίω...
Θυμάσαι μέχρι πριν λίγο καιρό να συμφωνείς. Το έκανες χρόνια. Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Το “όχι” θυμάμαι το είχες σαν βρισιά. Μην...
Ζητείται άνθρωπος τη σήμερον ήμερα που να εννοεί όσα λέει. Και όσα λέει σήμερα να τα εννοεί και την επόμενη μέρα. Έγκλημα όταν τα λόγια...
Βλέπω, διαβάζω, ακούω. Μέρες Άγιες που είναι, όλοι μας, λίγο έως πολύ ανταλλάσσουμε ευχές, βυθιζόμαστε στην κατάνυξη ή κάνουμε παραλληλισμούς. Μιλάμε για Ιούδες, για Χριστούς,...
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο ετούτο που να μην έχει πονέσει. Να μην έχει νιώσει μοναξιά και λαχτάρα για επικοινωνία. Λένε πως οι άνθρωποι που...
Σαν το σωστό κομμάτι παζλ κούμπωσε… Δηλαδή κι αν η μοίρα δεν είναι αυτό που νομίζουμε; Τόσα αναπάντητα ερωτήματα στη θάλασσα των σκέψεων μου κι...
Να ξέρεις να μετράς τις λέξεις και αριθμούς. Είναι θέμα μυαλού και πειθαρχίας σκληρής. Να μετράς τη δύναμη της θέσης και της εξουσίας. Είναι θέμα...
Ήταν Κυριακή πρωί. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Ότι πρέπει για βόλτα, συλλογίστηκα. Ετοιμάστηκα και βγήκα να περπατήσω στη θάλασσα, το μόνο μέρος που με ηρεμεί...
“Θα σε περιμένω”, ψιθύρισε κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά τη σκέψη πως αυτός και μόνο αυτός, ήταν ο άνθρωπός της....
Να είσαι ευγνώμων που στέκεσαι όρθιος στα πόδια σου και περπατάς. Να είσαι ευγνώμων που βλέπεις, ακούς, αναπνέεις. Να είσαι ευγνώμων που έχεις ένα πιάτο...
Υπεκφυγές, πάλι δε θες, πώς με καις στα ξενύχτια μου. Μόνος μου μπλέχτηκα, στα δίχτυα μου. Πόσο δε θες να βρεθούμε στην παραλία,...
Βλέπουμε το φως της ζωής με κλειστά τα μάτια, εισπνέοντας μια δυνατή ανάσα και βγάζοντας μεγάλες κοφτές κραυγές. Μεγαλώνοντας, αρχίζουμε σιγά σιγά να μαθαίνουμε να ζούμε...
Πότε θα σε δω; Οι μέρες περνούν κι ο χρόνος με προσπερνάει. Η ζωή έγινε ανάμνηση κι οι αναμνήσεις η μόνη επαφή με την πραγματικότητα....
Χάνεσαι όπως τότε που ήσουν παιδί, μέσα στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών. Εκεί μέσα στα πολύχρωμα σκηνικά συμβαίνει το απρόσμενο, οι αδικημένοι δικαιώνονται και οι...
Άνθρωπος λείπει. Όχι πράγματα, όχι χρήματα, όχι υλικά αγαθά, όχι έξοδοι, όχι καλοπέραση. Άνθρωπος. Χέρια να αγκαλιάσουν, να σκεπάσουν. Μάτια να κοιτάξουν με τρυφερότητα. Χείλη...
Σιωπώ αντί να ουρλιάξω τα θέλω μου. Σιωπώ αντί να εκφράσω τα «νιώθω» μου. Σιωπώ και όλα τα καίω, σε ένα λυσσαλέο αθόρυβο σπαραγμό. Λευκό...
Πάνω στα βράχια των θαλασσών ζούσε. Πλάσμα παράξενο, με μακριά μαύρα μαλλιά που έντυναν το σώμα της. Και ολημερίς κεντούσε παραμυθία με κοχύλια και φύκια...
Εσύ πρωταγωνιστής κι εμείς θεατές, σε μια ταινία γκανγκστερική που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το άγριο τέλος που θα είχε. Οι σφαίρες να πέφτουν βροχή...
Κάθε μέρα, ίδια μέρα. Πληκτική, άχρωμη, άγευστη και ιδιαιτέρως εκκωφαντική, σε εκείνο το κουρασμένο μυαλό. Στο πρόσωπο, ριγμένο πάνω ένα πέπλο αδιευκρίνιστων συναισθημάτων. Με μια...
Αυτούς που λέτε «ανυπότακτους» είναι αυτοί που κάποτε υποτάχθηκαν απόλυτα σε κάποιον εκλεκτό. Αυτούς που λέτε «απείθαρχους» είναι αυτοί που πειθαρχήθηκαν στο παρελθόν από...
Είναι συχνό το φαινόμενο κάτι που αρχίζει όμορφα και ωραία να τελειώνει επώδυνα. Αυτός είναι ο λόγος που αν ανατρέξουμε στην ιστορία της ζωής μας,...
Απαίσιες σκέψεις αυτές οι “Αν” Γιατί τι φταίει άραγε; Τι είναι αυτό που μας κάνει όλους μας φύλλα; Γιατί να λικνιζόμαστε στο χορό της μοίρας...