Και έκλαψε άντρας μπροστά μου, σου λέω. Και ένιωσα πως δεν είχα τη δύναμη να διαχειριστώ μια τέτοια κατάθεση ψυχής. “Όλα πήγαν χαμένα”, έλεγε ξανά και ξανά. Για τη χαμένη του αγάπη μιλούσε. Για εκείνα που της χάρισε και εκείνη τα σκόρπισε με την πρώτη ευκαιρία. Για τις γερές βάσεις […]
Yearly Archives: 2023
107 posts
Δεν είναι εύκολη υπόθεση… Για τη ζωή λέω. Ούτε οι άνθρωποι είναι. Κάθε άνθρωπος κι ένας Σταυρός πάνωθέ του. Κάθε άνθρωπος και μια κρυφή πληγή στα σωθικά του, που δε σταματά να αιμορραγεί. Κάθε άνθρωπος κι ένας εφιάλτης στις νύχτες του, που κανείς δεν τον υποπτεύεται… Ευτυχώς, όμως, για κάθε […]
Τον προίκισε η ζωή με τις χάρες όλες! Και νέος ήταν, και ωραίος και γοητευτικός! Του κληροδότησε όμως ένα ελάττωμα, τον προίκισε με περισσότερο συναίσθημα, τον στιγμάτισε με το “αμάρτημα” της βαθύτερης σκέψης. Παραμονή ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ήταν! Έκανε όλα τα πρεπούμενα, όπως η καρδιά και η λογική του υπαγόρευαν. Πήρε και […]
Ατενίζω το μέλλον μόνο γιατί το παρελθόν έχει χαθεί. Τώρα πια. Μακάριος όποιος έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τη φυλακή του χθες. Αυτή που με υγρασία και καμιά προοπτική σε αλυσοδένει. Υπάρχει, λένε, μια πόρτα ανοιχτή, έτοιμη να σου χαρίσει τα μεγαλύτερα θαύματα. Δεν ξέρω αν είσαι άγνωστο παρελθόν, παρόν […]
Λείπεις… Γλυκά, ανθρώπινα και αληθινά, απλά μου λείπεις. Σε φαντάζομαι πολλές φορές στην άκρη του πελάγους να κάνεις τον απολογισμό σου και να αγναντεύεις το κενό. Πόσα σου μυστικά να πήρε μαζί του το αφρισμένο κύμα; Πόσες αλήθειες να έθαψες στη μουσκεμένη άμμο; Ποιους στεναγμούς να έπνιξες σε δάκρυα αλμυρά […]
Χριστούγεννα σε λίγο κι όλα είναι στολισμένα γιορτινά, εντυπωσιακά. Παιδάκια θα ψάλλουν τα κάλαντα, θα πλημμυρίσει το σπίτι μυρωδιές και νοστιμιές. Μα είναι και κάποια Χριστούγεννα που δε διαγράφονται ποτέ από τη μνήμη σου, όσα χρόνια και εάν περάσουν. Στο σπίτι στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά που […]
Αύριο ξημερώνει του Αγίου Διονυσίου. Μια εκκλησία με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της. Εκεί που έλεγα θα λυγίσω, δε θα τα καταφέρω, με τραβούσε κοντά της. Δε με ένοιαζε εάν τα δάκρυά μου ήταν σε δημόσια θέα, εάν μου έφευγαν μικρά αναφιλητά. Ήμουν εκεί, προστατευμένη, κάτω από τις φτερούγες του […]
Περπατώ για ώρες πάνω στα κύματα πέρα δώθε. Δε νοσταλγώ τίποτα, δεν περιμένω κανέναν να περπατήσει μαζί μου. Νιώθω ελεύθερη. Αποσύνδεση απ’ όλα σε τούτη την πληκτική ζωή… Ονείρεμα, πέταμα ψηλά, όχι όμως κοντά σου γιατί με καίει η φωτιά σου. Είμαστε σχεδόν απ’ την ίδια πύρινη φλόγα… Έρχομαι, σε […]
Για εκείνον τον κόμπο στο λαιμό… Για εκείνον θέλω να γράψω σήμερα. Εκείνον που σου σφίγγει την ανάσα. Που δεν μπορείς να κάνεις βήμα. Εκείνος ο τόσο δα μικρός κόμπος, που δε σ’ αφήνει να ηρεμήσεις. Μήπως είναι έρωτας; Μήπως ίσως άγχος; Ή είναι φοβίες; Ό,τι και να είναι αυτός […]
Αυτό που με πειράζει πιο πολύ δεν είναι ότι μεγαλώνω. Είναι που πάντα είχα να κάνω κάτι ή έπρεπε να κάνω κάτι. Είναι ότι δεν έχω πάει ποτέ μια άσκοπη βόλτα κάπου. Δε βγήκα από το σπίτι μου μόνο με τα κλειδιά, με πιασμένα πρόχειρα τα μαλλιά να περπατήσω χωρίς […]
Ξέρεις, είμαι από αυτούς τους δύσκολους ανθρώπους που όσο τους πλησιάζεις, τόσο απομακρύνονται. Αμυντική στάση του οργανισμού, για να με προστατέψει από την μετωπική σύγκρουση. Η δύναμη από το βέλος στην καρδιά είναι επικίνδυνη και εγώ με τα χρόνια έγινα υπερπροστατευτική. Δεν πιστεύω στις βαρύγδουπες δηλώσεις που γίνονται για τον […]
Όταν σε άκουσα για πρώτη φορά, ένιωσα να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα! Το ηχόχρωμα της φωνής σου ήρθε και αναστάτωσε τη ζωή μου. Εγώ που τα είχα όλα τακτοποιημένα στα κουτάκια μου τοποθετημένα, που τα είχα βρει με τη μοναξιά μου και ήμασταν οι καλύτερες κολλητές. Ήρθες και τάραξες τις […]
Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η μεγαλύτερη αρχή σου; Πόσα γραμμάρια ψυχής έχει η αντοχή και πόσα η τόλμη ώστε “οι πρώτοι να γίνουν τελευταίοι”; Πόσο γρήγορα μπορεί να κρυώσει ο […]
Βλέπεις οι άνθρωποι παρ’ ότι έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι εύκαιρου έρωτα…. διψάνε για αγάπη! Διψάνε, σου λέω, και ας μην το λένε. Το κορμί τους, η καρδιά τους, όλο τους το είναι ζητάει να αγαπηθεί απεγνωσμένα. Μα καλύπτουν τις ανάγκες τους πρόχειρα, κάτι περίπου σαν να περνάνε και σταματάνε […]
Να ξεσκαρτάρεις τη ζωή σου, λένε, να ξαλαφρώσεις, να κάνεις χώρο να χωρέσουν νέες συνθήκες, νιόφερτες καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που καθυστερημένα ήχησαν και πολιορκούν την ήδη χαρτογραφημένη σου πορεία! Ποιος τάχα δεν μπήκε σ’ αυτόν το πειρασμό με την πρώτη αγανάκτηση! Ποιος δεν αναζήτησε εκείνο το σφουγγάρι που απαλείφει […]
Αγαπώ τις μαυρόασπρες φωτογραφίες. Τις βραχνές φωνές. Τους ώμους. Τα θλιμμένα μάτια. Τη φθινοπωρινή βροχή. Τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθούν. Τους τολμηρούς. Αυτούς που δεν τους νοιάζουν οι συνέπειες των προσπαθειών τους να στήσουν έστω και μια πρόσκαιρη παράγκα ονείρων. Αγαπώ τη μυρωδιά των δαχτύλων μετα […]
Ολοένα ακούς δικαιολογίες πως ο φίλος ή συγγενής έχει δουλειά και γι’ αυτό ξέχασε τα γενέθλια, τη γιορτή, ή μια σημαντική ημέρα της ζωής σου. Και είναι βαρετό και κουραστικό να το ακούς αυτό να επαναλαμβάνεται συνεχώς. Σε μιαν εποχή σαν τη σημερινή που υπάρχουν τόσες εφαρμογές και ημερολόγια υπενθύμισης, […]
Κάπου εκεί λοιπόν, λίγο μετά τα σαράντα μου χρόνια, άρχισαν τα πράγματα μόνα τους να μου φανερώνονται χωρίς να κάνω καμία κίνηση. Το καθετί, έπαιρνε το δρόμο του μόνο του, χωρίς να κάνω τίποτα απολύτως. Ο καθένας που με πλησίαζε αργά η γρήγορα φανέρωνε τις δικές τους προθέσεις, που ομολογουμένως […]
Το ηλιοβασίλεμα ενέχει τη θλίψη του τέλους… Σβήνει το φως κι ανάβει το σκοτάδι. Πάντα. Είναι το τίμημα που πληρώνει για την απαράμιλλη ομορφιά του, για τη μαγεία με την οποία ντύνει την πλάση και κάνει τον άνθρωπο να σιωπά στη θέασή του και να χάνεται στο δέος που του […]
Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε, εγώ δεν ήμουν ούτε για εδώ. Βλέπεις, δεν είμαστε καμωμένοι όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε για τα ίδια πράγματα. Ξέρω, δεν μπορείς να με […]
Περίεργο και δυσεύρετο το ρήμα “αγαπάω” στις μέρες μας. Και κυρίως όταν είναι ασυναίρετο ακούγεται και είναι διαφορετικό, πιο ώριμο, πιο σίγουρο, πιο αληθινό. Συνθήκες πρωτόγνωρα αληθινές και στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε σπανίζουν δυστυχώς. Οι περισσότεροι έχουν χάσει την επιθυμία τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Για αυτό συχνά […]
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του μυαλού κοντοστάθηκα σε μια καλά κρυμμένη. Σε ποια; Στη λίστα των ηλιθίων. Ξέρετε, αυτοί οι κατά τ’ αλλά ξεχωριστοί και μοναδικοί τύποι που εισβάλλουν με έναν αέρα λίγο αλλιώς. Με την άνεση του πρωταγωνιστή. Έτοιμοι να σαρώσουν τα πάντα και υποσχόμενοι τον ουρανό με τα άστρα. […]
Μεγαλώνω και εκεί έξω η κοινωνία «βρωμάει» επικίνδυνα. Μυρίζει βόλεψη, εκμετάλλευση, επικινδυνότητα, νταβατζιλίκι και εσωτερική πουστιά. Γουστάρει ο σημερινός άνθρωπος να αποποιείται των ευθυνών του, να εξαπατά τον διπλανό του και το προμοτάρει κιόλας, λες και έκανε κάποιον άθλο. Η αγαπημένη ασχολία του ανθρώπου είναι το πώς θα βλάψει τον […]
Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά του. Πόσα τάματα να τους κάνω ακόμη; Κρέμασα κομμάτια απ’ τη σάρκα μου, άφησα τις επιθυμίες μου δίχως τροφή, σακάτεψα τα όνειρά μου, κουτσούρεψα τη […]
Εκείνος είχε αγγίξει πολλά σώματα γυμνά. Εκείνη τον προκάλεσε… Έλα όμως που εκείνος ήθελε να κάνει έρωτα μέσα στην ψυχή της. Εκείνη έμεινε να κοιτάει το γυμνό κορμί της στον καθρέφτη. Εκείνος έσβησε το τσιγάρο του. Δε μιλούσε. Την κοιτούσε. Δε θα μπορούσε να τον καταλάβει ποτέ, σκέφτηκε. Την είχε […]