Λογοτεχνία

6 Φεβρουαρίου 2021

«Κανένας δε θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες.» (Αλμπέρ Καμύ, Πανούκλα)

Καθώς διάβαζα την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ και χανόμουν στις επιβλητικές σελίδες με τις ολοζώντανες περιγραφές, ξαφνικά συνάντησα την εξής φράση: «Κανένας δε θα είναι...

10 Σεπτεμβρίου 2019

Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής: ο αντικειμενικός σκοπός ενός γραφιά

Σεπτέμβριος 2016 – Σεπτέμβριος 2019. Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής. Τρία χρόνια καθημερινής περιήγησης στο διαδίκτυο, περιπετειώδους διείσδυσης στα άδυτα αμέτρητων διαφορετικών ψυχών, αλλά και άγριας...

21 Μαΐου 2019

Φάρος πολιτισμού και επιστήμης ή χρεοκοπημένοι απόγονοι των αρχαίων; Η ατομική και συλλογική μοίρα είναι στα χέρια μας.

  Χαίρετε. Φτάνει η Άνοιξη στο τέλος της και πλησιάζει το καλοκαίρι, ή ας υποθέσουμε ότι θα γίνει καθώς ο καιρός τα τελευταία χρόνια βγάζει...

30 Μαρτίου 2019

Εκείνες οι εξωγήινες ψυχές, που λένε Σ’ αγαπώ και το εννοούν

Υπάρχουν κάποιες ψυχές που είναι εξωγήινες.  Που λένε Σ’ αγαπώ και το εννοούν. Που λένε θα είμαι εδώ και είναι. Που σε νιώθουν, σε μυρίζουν...

18 Μαρτίου 2019

Αγαπώ θα πει Υπάρχω

Να ‘μουνα, λέει,  εκείνο το παιχνιδιάρικο φύλλο  της κληματαριάς,  έξω απ’ το παραθύρι σου.. Εκείνο,  που θροΐζει παραπονιάρικα  σε κάθε μικρούλα ριπή του ανέμου.. Εκείνο, ...

16 Μαρτίου 2019

Όμως στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια..

Η αλήθεια πληγώνει. Όσο πληγώνει, τόσο λυτρώνει. Έτσι λειτουργούσε πάντοτε. Η ψυχή για να εξαγνιστεί περνά μέσα από μια πύρινη λαίλαπα που την κατακαίει, υπόκειται...

16 Μαρτίου 2019

Να είσαι με εκείνον, που θα πει συγγνώμη και ας μην φταίει, έτσι γιατί σε αγαπάει

  Να είσαι με όποιον κάνει το χαμόγελο σου πιο δυνατό. Όποιον σε κάνει να λάμπεις και ας μην είσαι καλά. Όποιον θα πει σε...

26 Ιανουαρίου 2019

Εκείνο το νησί που βούλιαξε απ’ την τρικυμία

Θυμάσαι εκείνο το νησί που δεν υπήρχαν πουθενά, πέτρινα σπίτια; Υπήρχαν, μονάχα, καλύβες. Καλύβες που ήταν, μόνιμα, ζεστές, γιατί ήτανε φτιαγμένες από ξύλο.   Σ’...

24 Ιανουαρίου 2019

Εγκατάλειψη

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη… Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα. Χρόνος παλιός, χωρίς υπόσταση. Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει εδώ μέσα. Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση....