Λέξεις κενές
Το πιο εύθραυστο πράγμα είναι η ηθική. Πολλοί είναι αυτοί που την παραβαίνουν. Μια μορφή παραβίασης είναι η ανούσια χρήση των λέξεων. Οι άνθρωποι εκφέρουν...
Λογοτεχνία
«Κανένας δε θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες.» (Αλμπέρ Καμύ, Πανούκλα)
Καθώς διάβαζα την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ και χανόμουν στις επιβλητικές σελίδες με τις ολοζώντανες περιγραφές, ξαφνικά συνάντησα την εξής φράση: «Κανένας δε θα είναι...
Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής: ο αντικειμενικός σκοπός ενός γραφιά
Σεπτέμβριος 2016 – Σεπτέμβριος 2019. Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής. Τρία χρόνια καθημερινής περιήγησης στο διαδίκτυο, περιπετειώδους διείσδυσης στα άδυτα αμέτρητων διαφορετικών ψυχών, αλλά και άγριας...
Μία γυναίκα αγαπάει, όταν είναι δυνατή
Μια γυναίκα πρέπει να αγαπάει όταν είναι δυνατή . Όχι όταν είναι αδύναμη. Πρέπει να αγαπήσει έναν άντρα, όχι για να την βοηθήσει...
Με ξένα φτερά δεν πέταξε ποτέ κανένας
Εκείνο που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι η παροιμία που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα, οπουδήποτε αλλού παρά στη δική σου...
Φάρος πολιτισμού και επιστήμης ή χρεοκοπημένοι απόγονοι των αρχαίων; Η ατομική και συλλογική μοίρα είναι στα χέρια μας.
Χαίρετε. Φτάνει η Άνοιξη στο τέλος της και πλησιάζει το καλοκαίρι, ή ας υποθέσουμε ότι θα γίνει καθώς ο καιρός τα τελευταία χρόνια βγάζει...
- Εθνικό / Ελλάδα / Ιστορία / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Τέχνη
- 0
- Διαβάστε περισσότερα
Οι μανάδες που ντύθηκαν στα μαύρα
Ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος, στην εικόνα της μάνας που έχασε το παιδί της, ντρέπεται. Δεν είναι μια απώλεια που περιγράφεται. Χάνονται τα...
Γερνάω μαμά
Γερνάω μαμά. Μέσα στον καθρέφτη μου δεν βλέπω εμένα πιά. Εσένα βλέπω. Τις νύχτες συνήθως κρυώνω μαμά.. Δεν σκεπάζομαι μήπως έρθεις και με βρεις...
Εμένα θα με κοιτάς με τα μάτια κατεβασμένα
Εμένα θα με κοιτάς και τα μάτια σου θα τα κατεβάζεις. Θα τα έχεις εκεί ακριβώς που πρέπει. Πιο κάτω από της ψυχής σου το...
Εκείνες οι εξωγήινες ψυχές, που λένε Σ’ αγαπώ και το εννοούν
Υπάρχουν κάποιες ψυχές που είναι εξωγήινες. Που λένε Σ’ αγαπώ και το εννοούν. Που λένε θα είμαι εδώ και είναι. Που σε νιώθουν, σε μυρίζουν...
Εγώ ανήκω μονάχα στον εαυτό μου και με θέλω ολόκληρη
Εμένα δεν μπορείς να με φυλακίσεις μέσα στην μιζέρια της ψυχής σου και της βολής σου. Είμαι αέρας και χάνομαι και φεύγω. Ούτε με είχες,...
Αγαπώ θα πει Υπάρχω
Να ‘μουνα, λέει, εκείνο το παιχνιδιάρικο φύλλο της κληματαριάς, έξω απ’ το παραθύρι σου.. Εκείνο, που θροΐζει παραπονιάρικα σε κάθε μικρούλα ριπή του ανέμου.. Εκείνο, ...
Όμως στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια..
Η αλήθεια πληγώνει. Όσο πληγώνει, τόσο λυτρώνει. Έτσι λειτουργούσε πάντοτε. Η ψυχή για να εξαγνιστεί περνά μέσα από μια πύρινη λαίλαπα που την κατακαίει, υπόκειται...
Να είσαι με εκείνον, που θα πει συγγνώμη και ας μην φταίει, έτσι γιατί σε αγαπάει
Να είσαι με όποιον κάνει το χαμόγελο σου πιο δυνατό. Όποιον σε κάνει να λάμπεις και ας μην είσαι καλά. Όποιον θα πει σε...
Το βιογραφικό μιας γυναίκας δίχως όνομα
Υπήρξα επιλεκτικά αφελής. Όχι γιατί δεν ήθελα να ψάξω αλήθειες ή δεν ήξερα που να τις βρω. Απλά δεν σπαταλούσα τον χρόνο μου σε...
Πυρομπογές
Με πυρομπογές θα κατασκευάσω ένα ξύλινο ομοίωμα απ’ τα χρώματα της λήθης να σε νοσταλγώ κι εκεί να καίω τις πειραγμένες μου διαθέσεις. Θ’ ανάψω...
Σκουπίδια απο χρυσάφι
Θα εκλιπαρείς, για αυτά που εγώ κάθε ώρα σου έδινα όπως ανασαίνω. Θα ζητιανεύεις λίγη αγάπη, αντί για την λατρεία που έπαιρνες αβίαστα. Θα...
Μοναδικός εσύ…
Προσπαθώ μέσα στο μυαλό μου να βάλω μια τάξη, να τα φέρω όλα τόσο κοντά μου μη και μου ξεφύγει κάτι, να κρατήσω τα πάντα...
Έλα να πάμε στη Σελήνη
Έλα να σου μιλήσω για τ’ απωθημένα μου, πριν συνειδητοποιήσω πως έχεις γίνει ένα από αυτά. Έλα να χαθούμε στο σύμπαν πριν χαθώ στο ατέρμονο...
Τι άρωμα φοράει η ευτυχία;
Ο καθένας μες στα κουτάκια του . Στους πέντε τοίχους του. Στα σύνορα της αποσύνθεσης ή της επαναφοράς. Στις σελίδες της μοναξιάς του. Και μετά...
Εκείνο το νησί που βούλιαξε απ’ την τρικυμία
Θυμάσαι εκείνο το νησί που δεν υπήρχαν πουθενά, πέτρινα σπίτια; Υπήρχαν, μονάχα, καλύβες. Καλύβες που ήταν, μόνιμα, ζεστές, γιατί ήτανε φτιαγμένες από ξύλο. Σ’...
Εγκατάλειψη
Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη… Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα. Χρόνος παλιός, χωρίς υπόσταση. Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει εδώ μέσα. Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση....
Μόνο έτσι ξέρω ν’ αγαπάω εγώ
Δώσ’ μου λίγο χώρο.. και τη στιγμή σου εγώ θα στέψω αιωνιότητα.. Δώσ’ μου λίγο φως.. κι όλο τον γαλαξία θα βάλω φωτιά, ν’...
Έφυγες αφήνοντας πίσω σου αποκαϊδια
Έκαψες τα “φτερά” μου πριν καν αναπτυχθούν σωστά. Ήταν ακόμα μαζεμένα, τσαλακωμένα, δεν είχα προλάβει να τ’ανοίξω. Κι ήρθες εσύ, φως δυνατό και με τύφλωσες....
Θα μετράς την αγάπη μα πάντα θα σου βγαίνει λειψή
Κι όλα τελείωσαν πια.. Οι λέξεις σώπασαν και τα χείλη σφάλισαν.. Όσα κι αν θα ‘χα πλέον να σου πω, δεν πρέπει...