Μικρές ιστορίες

Ήταν Σάββατο βράδυ. Έξω ο αέρας λυσσομανούσε και η καταιγίδα θέριευε. Ο ήχος της βροχής που έπεφτε με μανία πάνω στην ξύλινη στέγη του παραδοσιακού...

Το σώμα είναι σαν την γη, χρειάζεται φροντίδα για να ανθίσει. Θέλει φως και νερό για να λάμψει, χωρίς να ξεχνάτε πως καθοριστικό είναι να...

Μόλις άνοιξε την πόρτα της, έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Ένας διάδρομος σχηματισμένος από τριαντάφυλλα, συνοδευόμενος από κεριά που σιγοέκαιγαν επάνω στα έπιπλα. Στο τέλος...

Η Κατερίνα είχε μάθει από μικρή πως τα μάτια της θα έπρεπε να τα είχε ανοιχτά μέχρι να παντρευτεί και μετά να τα κλείσει. Μια...

Πέρασαν χρόνια. Μιλάμε για πάρα πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια 17. Και… ακόμη θυμάμαι εκείνη τη σχέση. “Ε, πώς να την ξεχάσω, ντε;” λέω συχνά...

Ο ήλιος είχε δύσει από ώρα. Το φεγγάρι αχνοφαίνονταν και, όσο περνούσε η ώρα και το φως της μέρας λιγόστευε, διαγράφονταν όλο και περισσότερο. Ολοστρόγγυλο...

  Της έδειχνε το δρόμο του ονείρου και της εξόδου.   Ένας δυνατός αναστεναγμός βγήκε από το στήθος της, την ώρα που τα μάτια της...

Θυμάσαι εκείνο το νησί που δεν υπήρχαν πουθενά, πέτρινα σπίτια; Υπήρχαν, μονάχα, καλύβες. Καλύβες που ήταν, μόνιμα, ζεστές, γιατί ήτανε φτιαγμένες από ξύλο.   Σ’...

Εκεί θαμμένο ήταν, με ένα χοντρό λουκέτο για να μην το ανοίξει ποτέ κανείς. Ένα κουτί με απλές μεταλλικές άκρες, κοινό, συνηθισμένο, όμως με το...

Δεν ξέρω αν οι νεράιδες ήταν όντως ξεπεσμένες θεότητες. Ο διαχωρισμός τους επίσης σε καλές και κακές θα έλεγα πως με χαλάει. Για μένα ο...

Το όνομά μου είναι … καμία. Πετάχτηκα αλαφιασμένη. Κοίταξα τριγύρω να καταλάβω που βρίσκομαι. Ένιωθα λες και μου έριξαν στο σώμα κρύο νερό. Ο άντρας...

Εκεί, στην ομίχλη της θλίψης σε βρήκα να χάνεσαι στο χθες. Σ’ ένα σκοτάδι που σκότωνε το αύριο σου. Κομπάρσος σε μια παράσταση που σε...

Έχει παγωνιά. Όλα γύρω λευκά, σαν να είναι ουδέτερα.    Το κρύο στο κορμί όμως, παλεύεται.  Θα μπω πάλι βιαστικά στο καταφύγιό μου.  Σε εκείνο...

Σήμερα ο ουρανός από ώρα είχε γεμίσει μαύρα σύννεφα που όλο και πύκνωναν και ‘στριμώχνονταν’, προμηνύοντας το ξέσπασμα καταιγίδας. Ο ήλιος έριχνε τις τελευταίες του...

Α ρε Κοκκινοσκουφίτσα..   Ακόμα και μέσα στο παραμύθι, παραμύθι σου χρεώσανε κι άλλο!   Άκου να σου πω αθώο και μικρό μου κοριτσάκι..  ...

Άλλος ένας χρόνος πέρασε.  Πλησιάζουν Χριστούγεννα.  Όλοι νιώθουν διαφορετικά. Ζεστασιά, γαλήνη κι αγάπη διάχυτη παντού. Σαν να ανάβουν τα φώτα της ψυχής ξαφνικά.  Όλα τα...

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης, μου έρχεται στο μυαλό μια εμπειρία που ευτυχώς δεν στοίχειωσε την ζωή μου, αλλά’ έκανε πολύ σοφότερο....

Μια φορά και έναν καιρό, μήνα Δεκέμβρη, παραμονή Παραμονής θα ήτανε νομίζω, προσγειώθηκε στη γη ένα μικρό τοσοδούλη αστέρι. Η νύχτα εκείνη, μεταξύ μας, ήταν...