Απρίλιος 2022

Προχωρείς ανάμεσα στο πλήθος νιώθοντας έντονα την ανάγκη να είσαι αρεστός; Επιθυμείς την έγκριση για το σύνολο της προσωπικότητάς σου εξωτερικά και εσωτερικά; Αυτές οι...

Δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ή δυο νομίσματα με την ίδια πλευρά; Ποιος ξέρει… Το μόνο σίγουρο ήταν πως κάποτε μοιράστηκαν τα πάντα τους και...

Όλα και όλοι έρχονται και φεύγουν. Το σημαντικότερο από όλα είναι να μην προδώσεις τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν πονάς αθόρυβα, να θυμάσαι πάντα...

Μια φράση κλισέ, που την επαναλαμβάνουμε συνεχώς, κάθε μέρα, λες και είναι ψωμοτύρι. Σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Που αν το...

Είναι φορές που, κακά τα ψέματα, η ζωή σε χτυπά ανελέητα. Είναι και άλλες που σου βάζει, τις πιο μεγάλες δοκιμασίες, που σου φαίνονται βουνό...

Όταν εξαφανιστεί και το τελευταίο ίχνος κακιάς από τις ψυχές  μας, τότε θα είμαστε σε θέση να καλωσορίσουμε την Ανάσταση. Όταν εξαλειφθεί και το έσχατο της...

Άνοιξα δυο μαύρες σακούλες και τα έριξα όλα μέσα. Τις κατέβασα κάτω και τώρα περιμένω το σκουπιδιάρικο να ‘ρθει να τις πάρει. Όχι, δεν τις...

Είναι δεδομένη η στιγμή εκείνη, που ενώ έχεις σηκώσει βουνά ολόκληρα στην πλάτη σου, σε ρίχνει κάτω ένα ελαφρύ φύσημα του αγέρα. Γι’ αυτό θα...

Έλα να σου πω ένα παραμύθι. Από εκείνα που τέτοιες μέρες ξεστομίζουν οι μεγάλοι. Καμιά φορά, τ’ ακούν με απορία και τα παιδιά, κοίτα γύρω...

Και απόψε μπλέχτηκαν και παίχτηκαν όλα τα παραμυθία μαζί. Κάτι το καμπανάκι μεσάνυχτα και Σταχτοπούτα σε πιο μοντέρνα βερσιόν, κάτι από τον κακό το λύκο...

Αλυσίδες προσμονών, αλυσοδέσμιοι ελπίδων, αντιασφυξιογόνες μάσκες ονείρων.   Προστατευτικές γυάλες που μέσα κλείστηκαν ζωές, ψυχές και σκέψεις.    Ανήλιαγα υπόγεια που μέσα τους κλαίει κουλουριασμένο...

Και ετοίμασα ένα στρατό για την ψυχή μου, μέσα από όλα  τα μισοτελειωμένα αποθέματα της. Μίλησα στο πεθαμένο θάρρος μου και το παρακάλεσα να ζωντανέψει και...

Την ερωτεύτηκα ακαριαία. Ναι ίσως αυτή να είναι η σωστή λέξη, ακαριαία.  Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο, κανένας δρόμος διαφυγής. Προσπάθησα πολλές φορές να τραβήξω το...

Θα προσπαθώ να εγκλιματιστώ στην αγκαλιά σου και θα κάνω ένα έγκλημα: δε θα μπορώ ποτέ να  από τα μεγάλα σφάλματά μου.   Ναι, είσαι...

Τακτοποίησε όμορφα τις ασπρόμαυρες λύπες σου, παρατεταγμένες, τη μία δίπλα στην άλλη.   Σαν στρατιωτάκια στη σειρά τοποθέτησε, με τάξη, τις θλίψεις σου.   Διάλεξε...

  Έγινες εμμονή, μάτια μου. Από εκείνες που ταλανίζουν το αίμα και το νου. Από εκείνες τις αξεπέραστες, τις άπειρες.  Υπάρχεις μόνιμα κι ολοκληρωτικά.  Σαν...

Χόρευαν σκιές πίσω απ’ το χρόνο κι ο χρόνος μπροστά απ’ τις λέξεις γέμιζε η πανσέληνος απ’ το βλέμμα σου σαν το ρούχο της φωτιάς...

Τη στερνή μου μέρα πάνω σε αυτό τον κόσμο θα πάρω το αμάξι μου και θα πάω την τελευταία επίγεια μου βόλτα, πριν περάσω τις...

Χρυσός, είναι ο χρόνος που με ταξιδεύει στα δικά του μονοπάτια. Πολύτιμος και ανεκτίμητος, γι’ αυτό δεν τον ξοδεύω και δεν τον χαρίζω σε χαμένες...

Σε θυμάμαι, μικρή μου μετανάστρια… Όσο και να σου μοιάζει περίεργο, ακόμη σε θυμάμαι, μετανάστρια της καρδιάς μου. Σε θυμάμαι εκεί στην άκρη, στην άκρη...

Στη μέση μιας διαδρομής για έναν καλύτερο κόσμο χάθηκε ο πραγματικός στόχος του ανθρώπου. Κάπου εκεί χάθηκε η αξία του ανθρώπου, για να μην πω...

Δεν έχω χώρο πια για χάρες, ούτε για να σκορπίζομαι. Δε θέλω να μου παραχωρεί κανένας τον αέρα του, θέλω τo δικό μου αέρα να...

Πάει καιρός τώρα που οι συνήθειες και τα θέλω μου άλλαξαν, διαφοροποιήθηκα εσωτερικά, σαν κάτι να κομματιάστηκε μέσα μου. Έβαλα ένα σακίδιο στην πλάτη με...

«Όταν τα πόδια λυγίζουν από το βάρος του ζυγού, πάψε με γαλήνια ενατένιση να καρτεράς φαντασιοκοπήματα»   Γράφει η Μαρία Γκολγάκη. Η ιστορία θέλει τον...

Με χρυσόσκονη απ’ τα χρόνια θα ντύσω τη νοσταλγία ψελλίζοντας ονόματα. Και σε δοχεία σκαλιστά θα ζωντανέψω τη μορφή σου ανασαίνοντας… Έτσι θα αναδύεται στο...