Λογοτεχνία

Ανθρώπος είσαι και εσύ..  Παλεύεις να σκεφτείς που έκανες λάθος. Σε ποιο σκοτεινό μέρος στεκόσουν και δεν σε έβλεπε ο ήλιος.    Στον ίδιο ουρανό...

Με νομίζεις σκληρή. Ότι στάθηκα απέναντι σου πιο δυνατή. Δεν είμαι όμως. Είμαι γυναίκα. Είμαι μια δυνατή αδύναμη.   Πίσω από την όψη του αγριμιού,...

Πάει καιρός που βρέθηκα αντιμέτωπη με την «δημόσια» έκθεση μου μέσα από τον γραπτό λόγο. Εκείνοι που μπορούν να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο, μπορούν...

Πονάει η ψυχή.                                                                          Πονάει η ψυχή τα βράδια που το σώμα πέφτει σαν βαρίδι σε κρεββάτι διπλό. Κρύα η μια πλευρά πάντα. Ποιος να γεμίσει...

  Ένα πρωί ξυπνάς και κοιτάς την ψυχή σου που κάποτε ήτανε ένας ναός και τώρα θυμίζει διεθνές αεροδρόμιο.   Ο καθένας μπήκε μέσα σου...

Χαίρετε.  «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,   σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι» Πήρε να σουρουπώνει. Έφτασε η ώρα που σκεφτόσουν...

Το δωμάτιο σου. Ένα κομμάτι από εσένα, ένα από εμένα, ένα κομμάτι από τότε που ήσουν μικρός, ένα από τώρα που νιώθεις οτι δεν σε...

Έβαλες τα καλά σου ζωή και περίμενες.. Όλο και κάποιος άνθρωπος θα περνούσε να δει τι κάνεις.  Να πιείτε έναν καφέ.  Να σε ευχαριστήσει.  Να...

Δυο είναι οι μεγάλες μάχες μας. Η πρώτη είναι της επιβίωσης. Η δεύτερη είναι η συνεχής προσπάθεια να απλοποιήσουμε τη ζωή μας και να πάρουμε...

Όλα όπως τα άφησες είναι. Περιμένουν εσένα. Ένα ανοιχτό  βιβλίο που το παράτησες σε μία  τσαλακωμένη σελίδα και δεν γύρισες να το κλείσεις. Μια τσακισμένη...

  Εκείνη δεν λογάριαζε τίποτα από το παρελθόν. Ότι είχε περάσει είχε πεθάνει, όπως ακριβώς είχε πεθάνει η ίδια τόσες φορές για να ζήσουν οι...

Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν κάνω, όποιο χώμα κι αν πατήσω, πάντα σε εσένα γυρίζω, σε εσένα επιστρέφω, αγαπημένη μου, γλυκιά πατρίδα. Έχεις...

Σκούριασαν και σήμερα οι λέξεις στο χαρτί μου . Μ’ένα μολύβι μαύρο σε μια άσπρη άψυχη κόλλα γράφω. Αφηρημένη γράφω σκέψεις. Σκέψεις που τρέχουν όπως...

“ Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι Θα...

Αδύνατο να κοιμηθώ κι απόψε. Τα λεπτά κυλούν, η ώρα περνάει και στα βλέφαρά μου δεν καταδέχεται ο ύπνος να σταθεί. Βαραίνουν μα δεν κλείνουν....

Κι έγραψε ο επικός μας ποιητής ο Όμηρος τόσες χιλιάδες χρόνια πριν, μετά την Ιλιάδα  και την Οδύσσεια. Και μέσα από τις ραψωδίες του μάθαμε...

  Γερνάω μαμά. Μέσα στον καθρέφτη μου δεν βλέπω εμένα πιά. Εσένα βλέπω.  Τις νύχτες συνήθως κρυώνω μαμά. Δεν σκεπάζομαι μήπως έρθεις και με βρεις,...

Αισθάνομαι όπως αυτό το δέντρο. Μεγαλώνω όπως και εκείνο. Πλουτίζω με τον καιρό από εμπειρίες και γνώση όπως και σε εκείνο μεγαλώνουν τα κλαδιά του....

Ξεκινώ να σου γράφω στη νυχτερινή σιγαλιά. Ποτέ δεν ήμουν πρωινός τύπος. Ούτε και εσύ. Ένα από τα πολλά που αγαπώ πάνω σου. Εξάλλου νύχτα...

Νόμιζα πως δε μου άρεσαν τα ταξίδια με αεροπλάνο. Τα θεωρούσα απλώς βολικά, γρήγορα, πρακτικά. Ο ήχος τους δεν έχει τίποτα από τον παφλασμό των...

Σκέφτομαι να βαφτίσω έναν θάνατο με το όνομα σου.   Να μην πεθαίνει ποτέ, να είναι καταδικασμένος να τρελαίνεται από τον πόνο και όμως να...

  Να με αγαπάς όπως μόνο εσύ ξέρεις.   Σαν ένα παιδί που κρατάς απο το χέρι, σαν ένα μωρό που σε κοιτάει στα μάτια,...

Όσες φορές κι αν διαβάσω το Μονόγραμμα σου, πάντα λίγες θα είναι και κάθε φορά την ίδια ανατριχίλα θα μου δημιουργεί. Πάντα θα με συνεπαίρνει...

Δεν νιώθω αδύναμη, επειδή έδειξα πως σ’ αγαπάω. Αδύναμο, θα πω εσένα που ζήτησες να το κρύψω! «…Σφράγισες την πόρτα μα αναζητάς την έξοδο κινδύνου,...