Ψυχογραφήματα

Μερικές στιγμές ήταν όλες κι όλες, στην εποχή του «δε σημαίνει τίποτα». Δεν ήταν δα και τίποτα σημαντικό! Σιγά το κόστος… μόνο μερικά ξοδεμένα αισθήματα...

Αγάπα τον εαυτό σου. Αποδέξου και αγκάλιασε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα και τη μοναδικότητά σου. Εξερεύνησε και εκτίμησε...

Το βλέμμα κενό και μια θολούρα ατελείωτη στο νου. Σκέψεις ανάκατες και συναισθήματα μπερδεμένα. Μια δόση χαράς με λίγες σταγόνες λύπης, δύο δόσεις θυμού, τρεις...

Έπιασε να σουρουπώνει. Άλλη μια μέρα ζυγώνει στο τέρμα της. Κοίταξα για λίγο έξω από το παράθυρο κι έπειτα τράβηξα την κουρτίνα. Δεν άναψα το...

Δώσαμε, πήραμε, κλάψαμε, γελάσαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, χτίσαμε, γκρεμίσαμε και η ζωή συνεχίζεται με τους ανθρώπους που παρέμειναν κοντά μας. Σημάδι μάλλον ότι άξιζαν. Άλλοι εξαφανίστηκαν...

Στο σήμερα πλέον, λατρεύω να παρατηρώ συμπεριφορές, να τις μελετάω και να τις αφουγκράζομαι. Γιατί; Επειδή στο κάποτε δεν το έπραξα και μου κόστισε, και...

Η ανάγκη!  Αυτή η παλιοανάγκη, που εξαπατά μυαλά, δελεάζει ψυχές, υποτάσσει και κυριεύει μυαλό και σώμα. Αυτή η πόρνη, που σε καθιστά δέσμιο του άλλου...

    Γεροχρόνε, τι μου κρύβεις; Τι όμορφες και άσχημες στιγμές μου φυλάς; Θα βαδίσω αυτόν το δρόμο μοναχός; Θα βρω τον ένα άνθρωπο που...

Είναι κάποιοι άνθρωποι πολύ πεινασμένοι. Λιμοκτονούν, τους θερίζει η πείνα, είναι ασυγκράτητοι! Μπροστά στη θέα της λείας τους γίνονται άγρια θηρία, αδίστακτα αγρίμια. Μα δεν...

Και όσο εμείς ξορκίζουμε το κακό, τόσο εκείνο βρίσκει τρόπο και τρυπώνει στην ψυχή μας. Τότε λοιπόν ή καθόμαστε και το κοιτάμε ή καταστρώνουμε νέα...

Και όσο εσύ αναλώνεσαι στη σχέση τύπου: ράβε – ξήλωνε, περνά ο καιρός και αναρωτιέσαι γιατί κάθε μέρα νιώθεις κουρασμένη και δε βλέπεις τίποτα καλό...

Ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί η ζωή μου, σαν να φλερτάρω κάθε μέρα με τον ψυχικό και συναισθηματικό θάνατο.   Μια χαμένη παράσταση το πέρασμά μας...

Ας μην ξημερώσει η μέρα που θα είσαι μακριά μου. Μη φωτίσει ο ήλιος το σκοτεινιασμένο μου ουρανό. Τα σύννεφα ας κρύψουν κάθε ίχνος ευτυχίας,...

  Και τώρα οι δυο μας. Και να θες, είναι αδύνατον να κρυφτείς.  Δεν μπορείς – πια- και να ξεφύγεις.  Οι δικαιολογίες, άχρηστες στέκουν –...

Με μια κούπα ζεστό καφέ και γύρω της τυλιγμένα τα δάχτυλά μου, έχω κουλουριαστεί στη μεγάλη μου πολυθρόνα. Την έχω τραβήξει κοντά στο μεγάλο παράθυρο...

  Ένα κι ένα κάνουν δύο. Αυτό δε μας έμαθαν στο σχολείο; Ε, ναι λοιπόν!  Κάτι θα ξέρανε παραπάνω.   Κι ας λένε ότι στην...

Χαίρετε. Την ώρα που γράφω αυτό το άρθρο, ρίχνω μια ματιά στο παράθυρο που το λούζει το φως του ζωοδότη ήλιου. Είναι ζεστό αυτό το...

Έρχεται η στιγμή που βρίσκεις τον απαραίτητο χρόνο, ανοίγεις τον υπολογιστή και αποφασίζεις να γράψεις. Στο μυαλό σου αναβοσβήνει μία ταμπέλα: «καραντίνα», ξανά και ξανά....

Δεν είμαι άγγελος, για την ακρίβεια δε θα γίνω ποτέ. Ίσως κάπου πίσω στην άκρη του μυαλού μου κάνω και σκέψεις διαβολικές. Ούτε και ήταν...

Και τι είναι ο άνθρωπος χωρίς την ελπίδα; Ένα άψυχο σώμα μέσα σε γυάλινο κλουβί. Κοιτάει από μέσα τις ομορφιές της φύσης και της ζωής, μα...

Δεν είναι εύκολο τελικά να βρεθούμε στη διαδρομή που εμείς λαχταρούμε. Άλλωστε, αν ήταν θα το είχαμε πράξει εδώ και καιρό. Άλλο το τι επιθυμεί...

Έρημοι άνθρωποι. Άνθρωποι μονάχοι! Ζουν ανάμεσα μας… πολλοί τους προσπερνάνε. Λίγοι τους αντικρίζουν κατάματα. Υπάρχουν παντού και ολοένα πληθαίνουν. Τους συναντάς συνήθως με σκυμμένο κεφάλι...

Εσωτερική πάλη με το σκοτάδι Κατάλαβα το σκοτάδι, όταν γέμισα μέσα μου μαυρίλα. Αντίκρισα εσωτερικές αλήθειες από αυτές που δε χρειάζονται κατανόηση, αλλά θάρρος για...

Κράταγα αγκαλιά όλα τα όμορφα λόγια σου, το βράδυ τα σκέπαζα και κοιμόμουν μαζί τους. Χρωμάτιζαν τα όνειρά μου με τα δικά σου χρώματα. Άλλαζαν,...

Νέο κλείσιμο των πάντων αλλά πώς ξεχνάς το προηγούμενο; Το μυαλό θυμάται λεπτό προς λεπτό κάθε ημέρα, συναίσθημα και αποτέλεσμα. Όμως αυτή τη φορά, τα...