Μόνο μια λέξη, το όνομά σου!
Τι λόγια να σου γράψω; Απόψε, που σα ζύγωσε η νυχτιά και στα αχόρταγα σκοτάδια της με βούτηξε ξανά, τι τάχα άλλο να σου...
Τι λόγια να σου γράψω; Απόψε, που σα ζύγωσε η νυχτιά και στα αχόρταγα σκοτάδια της με βούτηξε ξανά, τι τάχα άλλο να σου...
Νιώθω πως θέλω να μιλήσω για σένα σήμερα. Να μπω στο μικρό μα τετραπέρατο μυαλουδάκι σου και να αφουγκραστώ την καρδιά σου. Και συγχώρεσέ με,...
Αυτή τη φορά θα φύγω! Δεν έχω χρόνο να σου μιλήσω, πρέπει να φύγω. Ναι σίγουρα πρέπει να φύγω, αυτό είχα πει. Πρέπει να φύγω....
Σήμερα τράβηξα το ξέφτι μιας πετσέτας. Έφυγε πέρα ως πέρα. Ξέφτισε κι αυτή όπως η ζωή μου, πάλιωσε σαν την ανάμνηση του τελευταίου φιλιού σου....
Σταματά κορίτσι μου. Μη πλησιάζεις άλλο. Άδικα προσπαθείς με δάκρυα να ποτίσεις την στείρα γη μου. Δεν είμαι αυτό που νομίζεις. Μάταια ψάχνεις για θησαυρούς...
“Σιωπή” Μια απλή λέξη ή ένα μεγάλο συναίσθημα; Ένα νόημα, σχεδόν ακαθόριστο, που πολλές φορές χάνεται μέσα σε κλειστά στόματα. Πόσα ανείπωτα κρύφτηκαν πίσω της;...
Και κάπως έτσι, άλλο ένα σούρουπο με βρήκε ξεχασμένο πάνω από τη φωτογραφία σου. Να την ψηλαφίζω, να της μιλώ και τελικά να ξημερώνομαι μαζί...
Πονάω όσο πονούσα και εχθές, όμως σήμερα άνοιξα τις γρίλιες για να μπει λίγο φως. Το ασπρόμαυρο δωμάτιο πήρε πάλι χρώμα, μου θύμισε στιγμές που...
Και τι να γράψω στο χαρτί τώρα που οι λέξεις έπαψαν να φορούν το άρωμά τους; Τώρα που τα χρώματα δεν έχουν γεύση ουρανού; Τώρα...
Τι συμβαίνει μ’ εκείνους τους ανθρώπους που πατούν με πυρωμένα πόδια πάνω σε παγωμένο δρόμο; Που όσο αγγίζουν την πληρότητα, το κενό τους μοιάζει απύθμενο;...
Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη συνήθεια και στο βόλεμα. Όσο πιο συχνά είναι «κοντά» δύο άνθρωποι, τόσο συνηθίζει ο ένας τον άλλο...
“Απομόνωση, συνήθειες και αισθήσεις πολεμάω. Νικάω χάνοντας σιγά, αργά, μα έμεινες εκεί, εχθρός και φίλος μου στερνός, αντίπαλος αγαπημένος.” Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί δεν...
Όλα τελούν υπό καθεστώς κατάλυσης… Για ποια δημοκρατία των αισθήσεων μιλάμε; Για ποιο πολίτευμα συναισθήματος να διαξιφιστούν οι καρδιές μας; Για ποια αισθηματική πεποίθηση να...
Τελικά είμαστε αχάριστοι, λίγοι είναι αυτοί που νιώθουν ευγνώμονες για ό,τι έχουν. Κοιτάω γύρω μου και τι να δω. Ανθρώπους, χαμένους μέσα στο χάος, όχι όμως...
Δεν θέλει τελικά πολύ, φτάνει μια μικρή λεπτομέρεια για να κάνει το μυαλό να ταξιδέψει χρόνια πίσω. Να λάβει ένα τόσο δα ερέθισμα που θα...
Αν… Αν εσύ που στέκεσαι απέναντί μου με δικάζεις, είναι που κάποτε στεκόσουν εδώ που είμαι εγώ τώρα. Και ενώ τότε και σένα σε δίκασαν,...
Ανάμεσα στις επιλογές εκείνες με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου, αναστρέψιμες και μη, είναι και οι επιλογές εκείνες που...
Προχώρα, τι περιμένεις; Ξέρω τι περιμένεις, άδικα όμως. Δεν θα στείλει. Αν δεν είναι δίπλα σου τώρα, πότε θα είναι; Αναμονή, πολύ δελεαστική και ύπουλη....
Λατρεύω να ξενυχτάω τα βράδια. Όχι σε μπαρ, σε συναθροίσεις και ανούσιες συναντήσεις. Μ’ αρέσει να μένω ξύπνια μέχρι αργά συντροφιά με το φεγγάρι. Εκείνη...
Δεν θυμόμουν καν που το είχα κρύψει… Εκείνο το μεταλλικό κουτί από μπισκότα , που σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι τους ατέλειωτους καυγάδες με...
Αδημονείς για τη στιγμή που θα κρατάς στα χέρια σου εκείνο που λαχταράς. Πέφτεις επάνω του με άκρατο πόθο, βουτάει μέσα σου με αλόγιστη...
Πριν λίγες ημέρες είχα την τύχη να σβήσω κεράκια που σχημάτισαν τον αριθμό 39 στην τούρτα των γενεθλίων μου. Την τύχη ναι. Γιατί μόνο ευγνωμοσύνη...
Φίλη μου καλή, μόνο εσύ ξέρεις τι βασανίζει την ψυχή μου. Όλα σου τα λέω και με ξέρεις καλά, η αδερφή που ποτέ δεν είχα....
Έχεις αφήσει τα αρχικά μας αποτυπωμένα ανεξίτηλα σε εκείνο το παλιό παγκάκι στα κάστρα να μαρτυρούν την ανωριμότητα και την ξεροκεφαλιά σου. Δύο λέξεις που...
Εσύ αγάπη μου, ψάχνεις για λιμάνι και εγώ, να ανοιχτώ στον ωκεανό. Δεν με κρατάνε οι αλυσίδες της στεριάς. Θέλω να ανακαλύψω καινούργια μέρη, να...