Ψυχογραφήματα

Τις τελευταίες δέκα περίπου ημέρες εξελίσσεται ευρύτατη συζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στις παρέες, που σιγά-σιγά έχουν αρχίσει και πάλι να συνέρχονται δια...

Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Το ποιοι πραγματικά είμαστε το γνωρίζουν ελάχιστοι άνθρωποι στον κύκλο συναναστροφών μας, ακόμη και στην ίδια μας την οικογένεια. Το κρύβουμε...

Γεννήθηκα, έκλαψα με λυγμούς. Ξεκίνησα το ταξίδι μου στη ζωή. Κάθε χρόνο έχω γενέθλια. Ημερομηνία που μου θυμίζει ότι δεν είμαι αθάνατη. Από τότε που...

Νόμιζα πως αν γνώριζα ποια κομμάτια λείπουν από τους ανθρώπους, η ζωή θα ήταν εύκολη. Θα ήξερα πώς να βοηθήσω. Θα βοηθούσα τους ανθρώπους να...

Έμαθες ποτέ να συνυπάρχεις με τον πόνο; Έμαθες ποτέ να τον αντέχεις και να τον υπομένεις; Ξέρω ότι είναι δύσκολο να αποδεχθείς ότι και ο...

Οι άνθρωποι πολλές φορές δε θέλουν να πληγώσουν μα πληγώνουν. Δεν το κάνουν επίτηδες, δε θέλουν να μας βλέπουν να πονάμε, μα, άθελά τους, μας...

Σώσ’ το όσο προλαβαίνεις! Σώσ’ το προτού να είναι αργά. Ξεφορτώσου αυτό τον αναθεματισμένο εγωισμό σου, τη γιαλαντζί περηφάνια σου και κάνε επιτέλους την κίνηση....

Τo είχα αυτό το κουσουράκι από μικρή, έγραφε η Αλκυόνη και δε θα μπορούσα να μη συμφωνήσω απόλυτα. Κουσούρι και άσχημο να παίρνεις επάνω σου...

Περίεργη μέρα σήμερα, μουντή και άχαρη, στα γκρίζα ντυμένη και σιωπηλή. Μια κούπα καφές, το ραδιόφωνο να γρατζουνάει τις μουσικές του και τα ταξίδια μυαλού...

Αφού δεν ζητάω αυτό από την μοίρα μου Ήρθε πάλι αυτή, της άνοιξα την πόρτα, μα υπήρχε ένα χαμόγελο φτιαχτό που έκρυβε την απογοήτευση μου....

Μέσα στα χαμόγελα του κόσμου, βρήκα μαχαίρια κοφτερά και ακονισμένα. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, αγάπη κουβαλώ πάνω μου και μέσα μου. Οι άνθρωποί μου...

Ακόμη ένα βράδυ, γεμάτο το τασάκι με αποτσίγαρα. Ακόμη μια νύχτα, η στάθμη του αλκοόλ μειώνεται επικίνδυνα στο μπουκάλι που σου κάνει συντροφιά και απόψε....

Γύρισα σπίτι, έκλεισα την πόρτα πίσω μου και πέταξα τα κλειδιά με το μπρελόκ μας στο τραπεζάκι του σαλονιού. Βράδυ Σαββάτου, κουρασμένη από τη δουλειά,...

Πρέπει…. Θέλω…. Μετά από αμφιταλαντεύσεις, τύψεις, καταπίεση, δάκρυα, θυσίες, προσβολές, παραχωρήσεις, υποχωρήσεις, απογοητεύσεις, δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, δεύτερες απογοητεύσεις και πάει λέγοντας. Έπειτα από μάχες...

Άνθρωποι τόσο ίδιοι όμως και τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Άνθρωποι όχι του δήθεν, μα αυθεντικοί, με την αλήθεια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και στο βλέμμα τους....

Να έχουμε ξανά κοινό κρεβάτι Ζόρικα και απόψε… σηκώθηκα και άνοιξα πάλι μια μπύρα, κλάιν, σκέφτηκα, το καλό είναι ότι δεν καπνίζω. Μα και έτσι...

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι επικίνδυνοι. Ακόμα και αυτοί που φαινομενικά έχουν τους χειρότερους και τους πιο θανατηφόρους συνδυασμούς. Ακόμα και εκείνοι κρατούν κάτι κάλο...

Ξέρεις γιατί τριγυρνάς πάντα έτσι, σαν να είσαι μισός; Γιατί ανέχεσαι την άσχημη μεριά της αγάπης και αντί να κοιμάσαι στα πούπουλα ξημερώνεσαι στα πατώματα;...

Τι νομίζεις ότι απέμεινε από τις μαχαιριές τους; Κάτι αχνές πληγές, ίσα ίσα να μου θυμίζουν την ύπαρξη εκείνων που με πείραξαν. Με πλήγωσαν, ναι,...

Έμαθα μέσα από αδιαφορίες, επιφανειακές αγάπες, αγάπες με ημερομηνία λήξεως και φιλίες που στα δύσκολα έφυγαν και χάθηκαν. Έγινα πιο δυνατή. Έμαθα να κρατώ απόσταση...

Οι άνθρωποι που σε άφησαν να φύγεις αμαχητί, είναι στείροι, σκοτεινοί και στεγνοί. Η καρδιά τους, χωρίς αίμα και παλμό, δε χωρά συναισθήματα, παρά μόνο...

«Υπομονή. Κάνε υπομονή». Όλη η ζωή σου τυλιγμένη γύρω από αυτή την προτροπή. Συνυφασμένη με αυτή τη συμβουλή.   «Υπομονή, κάνε υπομονή, θα έρθουν καλύτερες...

Και θα ‘ρχεται η Άνοιξη, δίχως την ευωδιά σου να δίνει υπόσταση στα αρώματα της φύσης…   Το Καλοκαίρι θα ζυγώνει θλιβερό,  αφού το γέλιο...

Βάλθηκα απόψε να τακτοποιήσω την ψυχή μου. Το βλέμμα μου όμως, προς στιγμήν πάγωσε και τα μάτια μου αντί για δάκρυα αίμα έσταζαν. Απόψε μάζεψα...

Αναρωτήθηκες ποτέ σου γιατί υπάρχουν καθρέφτες; Αναλογίστηκες ποια να είναι άραγε εκείνα τα κομμάτια άψυχου γυαλιού που αποκαλύπτουν την απέναντι δική μας εικόνα; Ένα είναι...