Βιωματικό

Μια κουραστική μέρα φτάνει στο τέλος της, ξαπλώνεις να χαλαρώσεις… Τότε φεύγει η ένταση… Ηρεμεί το μυαλό! Γυρίζει σε στιγμές που σε στιγμάτισαν… Οι σκέψεις...

Βλέμμα θολό, χαμένο μέσα στον καπνό. Η απουσία σου σκαλισμένη στο πρόσωπό μου. Σκόρπιες ελπίδες, αμέτρητα γιατί κι ένα παράπονο ανείπωτο. Αλήτης τελικά ο χρόνος....

Και τώρα που άλλη μια σεζόν τελειώνει. Ώρες πριν να ξεχυθείτε σε ακρογιαλιές και σε μπαράκια κάνοντας το καλοκαίρι για άλλη μια φορά δικό σας,...

Και ενώ καλοκαιριάζει, σκεφτόμαστε όλοι μας τις διακοπές! Ξέγνοιαστες στιγμές χαλάρωσης και επαναφόρτισης δυνάμεων! Και το διαχρονικό ερώτημα “βουνό η θάλασσα” να δημιουργεί ονειρικά ταξίδια...

Η ζωή είναι σαν ένα βιβλίο και εσύ ο συγγραφέας της! Το παρελθόν είναι τα προηγούμενα κεφαλαία, γράφτηκε και δεν μπορεί να αλλάξει, γίνεται η...

Ξέρω ότι όλη μου η ζωή ήταν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, κανένας δεν μπόρεσε να κολυμπήσει μέσα σε αυτήν. Όποιος θέλησε να το κάνει το μόνο...

Χωρίσαμε . Και όχι , οι τόνοι παγωτών δεν βοηθάνε , καιρό τώρα … Ένα χρόνο και κάτι , δεν προσφέρουν τίποτα , παρά μόνο...

Να ‘ρθεις! Να ‘ρθεις να δώσεις τέλος σε αυτή τη μίζερη ρουτίνα. Έχω ανάγκη να σε δω, να φωτίσεις τα σκοτάδια μου. Υπάρχει, λένε, για...

Πάει καιρός που βρέθηκα αντιμέτωπη με την «δημόσια» έκθεση μου μέσα από τον γραπτό λόγο. Εκείνοι που μπορούν να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο, μπορούν...

Ναι, το παραδέχομαι: εθισμός είναι τα ταξίδια! Ίδίως με αεροπλάνα! Τουλάχιστον για μένα! Χούγια επαγγελματικά – και όχι μόνο – του όμορφου και υπέροχου παρελθόντος!...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Αθήνα, Πέμπτη 22η Σεπτεμβρίου 2016  Ο ήλιος σήμερα ανέτειλε στις 07:13΄. Νωρίς το πρωί, εν ώρα ψιλόβροχου, θαυμάσιο, πολύχρωμο, ουράνιο τόξο ξεπρόβαλε,...

Νόμιζα πως δε μου άρεσαν τα ταξίδια με αεροπλάνο. Τα θεωρούσα απλώς βολικά, γρήγορα, πρακτικά. Ο ήχος τους δεν έχει τίποτα από τον παφλασμό των...

Κέρκυρα μου γλυκεία και λατρεμένη! Νησάκι μου αγαπημένο που θα κρατάς πάντα, τα πιο όμορφα μου χρόνια, τα φοιτητικά. Είναι μια μαγεία που με το...

Μέτρημα το λένε… Ανάμεσα μας, υπάρχουν άνθρωποι που μετρούν καθημερινά. Τον χρόνο που δεν φτάνει, τα χρήματα που δεν έχουν, τις αγάπες που τους πρόδωσαν,...

Καλησπέρα. Εάν όλα έχουν πάει καλά, είναι Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 1998 απογευματάκι και ξαπλωμένος στο κρεβάτι της οδού Σκοπέλου 28 στην Κυψέλη με το τσιγάρο...

Είναι τα κρύα υπόγεια πόρτας μεγάλης που δυστυχώς οι περισσότεροι έχουμε διαβεί.. Οι πιο τυχεροί στην αίθουσα αναμονής, να δαγκώνουμε τα δάχτυλά μας από την...

Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ για εκείνη. Σου έχω πει για σκέψεις, όνειρα, απόψεις δικές της που ίσως αγγίζουν λίγο και την δική σου φιλοσοφία....

Ζηλεύω τους περαστικούς… Όχι εκείνους που περνούν το δρόμο,  αλλά όλους εκείνους που πέρασαν  από τη ζωή μου. Άλλος αποφασιστικά, άλλος διστακτικά, άλλος χωρίς εξήγηση...

Μπήκα τελευταία στην εκκλησία. Όταν άρχισαν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες. Ένιωθα ότι κάθε χτύπος τράνταζε όλο το σώμα μου. Είχαν περάσει σχεδόν τρία εικοσιτετράωρα...

  Κανείς δεν είπε πως κάθε δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πληγωθήκαμε στο παρελθόν και πολύ πιθανόν να το πάθουμε και μελλοντικά. Είμαστε όμως δυνατοί...

Ενός λεπτού σιγή για όσους έμειναν εδώ και ακόμη μάχονται. Για αυτούς που τα πτυχία τους έμειναν μια σκονισμένη – καδραρισμένη επιγραφή να τους θυμίζει...

Εμένα μη με φοβάσαι. Εγώ τον χρόνο, τον έχω σύμμαχο, ποτέ δε με τρόμαξε. Άκουγα πάντα τι ήθελε να μου πει. Οι πληγές του, όσα...