Κοινωνία

Εκείνη την ημέρα στο μετρό, εκείνος ο άντρας με τα ολόλευκα μακριά μαλλιά σαν μπαμπάκι και το ωχρό πρόσωπο είχε απλώσει το κοκαλιάρικο χέρι του...

Κάθισα στο ίδιο παγκάκι μαζί του. Το μοναδικό που είχε χώρο διαθέσιμο να σταθώ για λίγο, στην άλλη άκρη βέβαια, έτσι, για τις αποστάσεις, όπως...

Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι. Βραβεία, διακρίσεις, best seller και άγιος ο Θεός! Κι άλλα πολλά ονειρεύομαι! Πάρα πολλά! Ότι είμαι λέει ένας πανδιάσημος συγγραφέας (με σταματούν...

Θέλω να πιώ όλο το Βόσπορο… Αγαπημένο τραγούδι με τη μελωδική φωνή του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και ποιος δεν το έχει σιγοτραγουδήσει σε κάποια συναυλία του;...

28 Φεβρουαρίου 2023, ξημερώματα ενός πένθιμου Μάρτη. Η είδηση στο κινητό μου με ταράζει. “Σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη”. 57 νεκροί κ άλλοι τόσοι αγνοούμενοι,...

Ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Να γελάσουν. Με ποιον; Μ’ εμένα. Τον πιο εύθραυστο του σχολείου. Τον πιο ευαίσθητο. Τον πιο αδύναμο. Τόσο άντρες ήταν. Και...

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του μυαλού κοντοστάθηκα σε μια καλά κρυμμένη. Σε ποια; Στη λίστα των ηλιθίων. Ξέρετε, αυτοί οι κατά τ’ αλλά ξεχωριστοί και μοναδικοί...

Μεγαλώνω και εκεί έξω η κοινωνία «βρωμάει» επικίνδυνα. Μυρίζει βόλεψη, εκμετάλλευση, επικινδυνότητα, νταβατζιλίκι και εσωτερική πουστιά. Γουστάρει ο σημερινός άνθρωπος να αποποιείται των ευθυνών του,...

    Μαύρισε απόψε ο ουρανός μαύρισε ο κόσμος όλος   μάνες μαυροφορέθηκαν   βουβοί οι πατεράδες…   Πάγωσαν μάτια και ψυχές   κι άλλες...

“Πάρε με όταν φτάσεις”. Αυτή η φράση με έχει στιγματίσει. Θα μείνει μέσα μου χαραγμένη για πάντα. Θυμάμαι τον εαυτό μου φοιτήτρια χρόνια πριν στην...

Παιδιά που δεν προλαβαν να ονειρευτούν, να ζήσουν, να ερωτευτούν, ούτε καν να πουν ενα ύστατο αντίο τους αγαπημένους τους. Παιδιά που έλιωσαν μαζί με...

Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Ένα κενό απύθμενο που βυθίζει. Καταπίνει θύματα χωρίς έλεος. Πόλεμος εν καιρώ ειρήνης. Τα κάστρα πέφτουν εκ των...

Είμαι αναπαυμένος, μάνα. Μια αστραπή, βροντερή, τρομακτική, με φως εκτυφλωτικό από δίπλα μου… κι αυτό ήταν, μάνα μου. Δεν πονώ πια. Δε φοβάμαι πια. Δεν...

«Ναι, ρε μαμά, θα σου στείλω μόλις φτάσω. Τι αγχώνεσαι; με το τρένο θα είμαι, τι μπορεί να συμβεί;» Πολλοί το σκέφτηκαν. Κάποιοι το είπαν....

Καθημερινά η ενημέρωση των μέσων τράβα το διακριτό κάλλυμα της άγνοιας και αποκαλύπτει τη δύσοσμη όψη της ανηθικότητας. Μέρος της κοινωνίας μας φαίνεται να περιρρέει...

Ναι, είναι αλήθεια. Πολλές φορές, τα τέρατα φοράνε ανθρώπινη μάσκα. Κρύβονται από τον κόσμο και αποκρύπτουν επιτυχώς τις εμετικές πομπές τους που δεν χωράει και...

Μ’ αρέσουν αυτά τα ανεπαίσθητα χάδια στην ψυχή που μπορεί να μην έχουν καν πρόσωπο (μπορεί και να έχουν. Μπορεί σταδιακά συνειδητά, ή και υποσυνείδητα...

«Ποτέ μην είσαι υπερόπτης με τους ταπεινούς. Ποτέ μην είσαι ταπεινός με τους υπερόπτες. Μαρκ Τουαίην, Αμερικανός συγγραφέας» Η σημερινή εποχή της προβολής, μας αναγκάζει...

Άνοστο πλησίασμα. Άβολες θέσεις. Χέρια να κρέμονται δίχως σκοπό. Βλέμματα στο κενό. Εσωτερικά ταξίδια με ανώμαλες προσγειώσεις στην πορεία και βέβαιο τέλος. Λόγια ανείπωτα. Στραγγαλισμένα...

Όλοι μας έχουμε διαβάσει και συγκινηθεί αντίστοιχα από ιστορίες ανθρώπων που αγαπήθηκαν μα ο έρωτας τους αυτός δεν κατάφερε να επιζήσει παρά τη θέλησή τους....

Η εποχή των ηθελημένων παραισθήσεων. Η χρήση ουσιών δεν είναι απαραίτητη. Μπορείς μόνος σου πλέον να φτιάχνεις το δικό σου παραμύθι. Γέμισε ο κόσμος με...

Τι κοιτάζεις πέρα από τη ματιά σου; Απλώνεται το απέραντο και άγνωστο μέλλον σου. Σίγουρα θα έχει δύσκολα σημεία, ζόρικα μονοπάτια, θα σου φανούν όλα...

Φλέγεται η μήτρα, στη φωτιά άσβεστου μίσους, στο όνομα της αγάπης. Πνίγεται η γυναίκα, στη λίμνη κατακόκκινου αίματος, στο όνομα της αλήθειας. Δεν είναι αγάπη,...

Ακούστε το. Δείτε το. Αποστηθίστε το. Λέξη προς λέξη. Νιώστε το διαχρονικό παλμό του λόγου που ζει και πάλλεται για τα ιδανικά του Ανθρώπου. Πεθαίνει...

Έλα λοιπόν να σου πω και εγώ λίγα πράγματα και πες μου μετά πόσο “υποφέρεις”. Πόσο πολύ αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι που ούτε φέτος θα μπορέσεις...