Μικρές ιστορίες

Γλώσσα δεν έβαζε στο στόμα της. Η χαρά λένε δεν κρύβεται.   Μια  μιλούσε για τις καινούργιες κουπ που άλλαζε κάθε τόσο στο μαλλί, μια για τα...

Σου έμαθαν να διαβάζεις καλά τα παραμύθια. Να τα ζεις δίπλα στους ήρωές τους. Να ταξιδεύεις μαζί τους, μες στο δικό τους χρόνο. Να αγκαλιάζεις,...

Κι όμως, έτσι κι έγινε. Γλυκοχάραζε βλέποντας ο Θεός τους ανθρώπους από ψηλά. Το βλέμμα του έγινε ξαφνικά σκυθρωπό. Ξυπνούσαν οι άνθρωποι και μαζί μ’...

Εγώ.. Ήθελα να δω τα μάτια του μουσικού για να καταλάβω τι ήθελε να πει με αυτήν την μελαγχολική μελωδία που με έκανε εδώ και...

Επέμενε να με κεράσει στο σπίτι της ελληνικό καφέ μερακλήδικο. Καλοψημένο και με πολλές αγάπες πάνω στο καϊμάκι του, είπε στην προσπάθεια της να αποδεχτώ...

Η Μάρα έχει περάσει τα σαράντα και  δεν έχει βάλει στεφάνι ποτέ. Ίσως να έβαλε κάποιες νύχτες στα όνειρα της, δεν μπορώ να ξέρω. Μπορεί εκεί...

Είμαι σίγουρη πως όλοι λίγο ή πολύ πιστεύουμε στα παραμύθια και στον πραγματικό ερώτα , ο οποίος θα ρίξει με τα βέλη του προς δυο...

Ο Στράτος κάθε Κυριακή φορούσε το γαλάζιο του πουκάμισο στραβοκουμπωμένο, το καλό του ψάθινο καπέλο, έβαζε και ένα κλεμμένο γαρύφαλλο στο αυτί από από τον...

Ενεργοποιώ τ’ ακροδάχτυλα της μνήμης πάνω στα τάστα μιας κιθάρας!! Κι’ αρχίζω να ψιθυρίζω ένα σκοπό! Τα χείλη, έχουν χάσει το σχήμα της έπνευσης και...

Την χρησιμοποίησαν και την χειραγώγησαν χωρίς κανείς να σκεφτεί πώς ένιωθε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της, ήταν ότι υπήρξε μια γυναίκα που προηγούνταν της εποχής της...

Ανάμεσα στον πόνο και το άδικο, κενό κι ανυπαρξία… Σκοτεινό κελί που φυλακίζει κάποιο παράπονο…. Το δάκρυ, άδειασμα που λυτρώνει της Ψυχής το βάρος. Κόκκινοι...

Οδηγώ αποσβολωμένη, χαμένη στις σκέψεις και τα προβλήματα μου.  Ξάφνου πετάγεσαι μπροστά μου από το πουθενά, κορδωτός να οδηγείς το ακριβό το  αμάξι σου. Είσαι ακριβώς...

Κάποτε φτάνει η στιγμή που οφείλεις στον εαυτό σου να αφήσεις πίσω όλα όσα σε  κρατούσαν στάσιμο κι εγκλωβισμένο. Φτάνει εκείνη η στιγμή που οφείλεις...

Γεύμα μοναχικό, σε νύχτα με πανσέληνο. Ένα μαχαίρι κείτεται πάνω στο τραπέζι αχρησιμοποίητο. Δεν έχω δύναμη να κόψω τις εμμονές, τις ενοχές μου, τις σκέψεις...

Αλλιώς το είχα φανταστεί,  κι αλλιώς το θέμα μου προκύπτει…! Ναι, το ξέρω,  καταντώ προβλέψιμη και γραφική με αυτούς τους στίχους τραγουδιών να τιτλοφορούν τα...

Κυριακή πρωί και η Μάρω είχε ανασκουμπωθεί από νωρίς για να προφτάσει να συμμαζέψει το σπίτι, να βάλει τις φακές να γίνονται και να πάει...

Κάθε Σεπτέμβρη μια άδεια βαλίτσα με κοιτά ξεθωριασμένη από το ανελέητο και αδίστακτο πέρασμα του χρόνου. Δεν ήταν πάντα τόσο άχρωμη στ αλήθεια. Είχε το...

Ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και μια κούπα καφέ. Έτσι ξεκινάει η μέρα. Κάθε μέρα. Για χρόνια. Πόσα; Σάμπως και θυμάται νομίζεις; Από τότε που κάποια...

Δυο σπίρτα, πεταμένα, σ’ ένα δάσος, που ξεχάσανε να σβήσουν. “Αύριο θα ‘ρθω”, μου είπες, σιωπηλά. Μπερδεύτηκαν οι νύχτες.   Δυο τρένα, χαλασμένα, αναμένουν επιβάτες...

Η μπόρα είχε μόλις κοπάσει. Το τοπίο θύμιζε έντονα ρημαδιό με τις  ταμπέλες των μικρών καφέ και τις  καρέκλες τους ξεσπιτωμένες. Δεν τα κατάφεραν  να αντισταθούν  στη δίνη του...

Σήμερα δεν ήθελε να πάρει το αυτοκίνητό της. Είχε διάθεση για περπάτημα. Έβαλε τα γυαλιά ηλίου και βγήκε από το σπίτι. Κατέβαινε τα σκαλοπάτια και...

Της το είχα υποσχεθεί. Της το είχα τάξει ότι θα κατέβαινα στην αποθήκη και θα έψαχνα για εκείνο το παραμύθι που είχα από παιδί, από...

  Πόσο μεγάλη φαντάζει από μακριά  εκείνη η μικρή πολιτεία,  χτισμένη από πέτρες, με τις μεγάλες ανηφόρες  που τις μετέτρεπαν σε κατηφόρες  τα αθώα παιδικά...