Monthly Archives: Ιούλιος 2020

Το κείμενό μου μπορεί να είναι κάπως θλιμμένο, όπως τα μάτια μου, που παρ’ όλο που χαμογελάω συνέχεια, πάντα έβγαζαν μια λύπη μια μελαγχολία. Μια ανεξήγητη θλίψη που από παιδί δεν μπορώ να καταλάβω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα φεύγω. Φεύγω όσο πιο μακριά μπορώ από ανθρώπους, […]

Εμφάνιση τη λάθος στιγμή. Άνθρωποι που τοποθέτησαν τους εαυτούς τους τόσο ψηλά, που αυτόματα πήραν το δικαίωμα να μπαινοβγαίνουν σε ζωές ανθρώπων όπως και όταν θέλουν. Εντάξει, λίγο κούρασε αυτή η κατάσταση. Εκεί που δεν επιτρέπονται οι παρουσίες κάποιων, εμφανίζονται απρόσκλητοι και χωρίς κάποιο λόγο. Εκεί που έχεις την ησυχία […]

Της Ράνιας Σιαμορέλη   – Πού είσαι; – Έρχομαι. Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί. Σταμάτησα για καφέ. Θέλεις να σου πάρω κάτι; – Όχι, ευχαριστώ. Σε περιμένω, εδώ, μπροστά στα άλογα. – Έγινε.   Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Μασουλούσα λαίμαργα το κρύο σάντουιτς που αγόρασα από το μαγαζί στη γωνία […]

Είναι καιρός τώρα. Πολύς. Είναι μια καθημερινότητα που με βρίσκει να γκρινιάζω. Να σιχτιρίζω από το πρωί που θα ανοίξω τα μάτια μου. Είναι αλήθεια τελικά. Όσα έχεις δε σου φτάνουν και ζητάς παραπάνω. Αν είμαι χαρούμενη με την έκβαση αυτή; Όχι. Και νομίζω πως ήρθε ο καιρός να κάνω […]

Η ζωή δε σε ρωτάει όταν αρχίζει η κατηφόρα αν αντέχεις. Εσύ κατρακυλάς κι εκείνη σε κοιτάζει ανέκφραστη για να δει τη δύναμή σου. Παίζει μαζί σου, ενώ εσύ νομίζεις πως είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για σένα. Δεν τη συγκινούν τα δάκρυά σου και άμα της πας κόντρα […]

Κάθε γειτονιά έχει και από μία περίεργη γειτόνισσα, που γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι ώρα φεύγεις, τι ώρα γυρίζεις, ποιος μπαινοβγαίνει στο σπίτι σου και πότε πηγαίνεις στη λαϊκή. Εκεί πίσω από την κουρτίνα της, παραφυλάει μην της ξεφύγει τίποτα. Τρέφεται από αυτό. Ζει για να ταΐζει την περιέργειά της. […]

Σου στέλνω ευχές αγάπης.  Νοερά, ντύνω τα όνειρά σου με τρυφερότητα.  Υφαίνω πέπλα γαλήνης για να σε τυλίγουν. Ζεσταίνω τις ανάσες μου, για να τις στείλω επάνω στο κορμί σου απλώνοντας το χέρι, σε αναζήτηση του δικού σου. Κοιμίζω τις ανησυχίες σου, με ένα γλυκό φιλί. Σκέφτομαι το πρόσωπό σου […]

Χαίρετε. Τελειώνει και ο Ιούλης του πιο αμήχανου καλοκαιριού που έχω ζήσει στα σαράντα χρόνια που είμαι σε αυτή τη γη. Ας μην γελιόμαστε. Ύστερα από μια πρωτόγνωρη και επί της ουσίας ακυρωμένη Άνοιξη από την καραντίνα, θα ήταν παράλογο να αλλάξει με τη μια η διάθεση και ο διακόπτης […]

Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν στο σχολείο μας ήρθε η καλύτερη καθηγήτρια του κόσμου όλου. Από το πρώτο κιόλας λεπτό που την αντίκρισα, κατάλαβα πως αυτή η γυναίκα ήρθε για να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Έτσι ένιωθα και όντως έτσι έγινε. Μια γυναίκα δυναμική, γεμάτη πάθος για ζωή και πάντα […]

Σε ένα μικρό wine bar στην Μητροπόλεως, βρέθηκα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι και καθώς άκουγα μια γνώριμη κι αγαπημένη μελωδία, όλα άρχισαν να μοιάζουν τόσο ποιητικά, σαν μια νέα ενδιαφέρουσα γνωριμία που σε συνεπαίρνει κι ο χρόνος χορεύει γύρω της.   Το πρόσωπο πλησίασε το κρασί, το […]

Πήρα το κόκκινο σακ βουαγιαζ και με προσεκτικές και απαλές κινήσεις έχωσα μέσα τα όνειρά μου. Δεν ήθελα να τα διαπραγματευτώ. Ήμουν απόλυτη. Αυτά ήταν τα όνειρά μου. Θα έπαιρναν ζωή. Αν όχι εδώ, αν όχι τώρα, ίσως πιο μετά. Ίσως κάπου αλλού.   Το μόνο σίγουρο ήταν πως δε […]

Σε τι περίεργο κόσμο ζούμε. Ούτε και ξέρουμε πως είναι η εσωτερική του δομή. Ακόμα ψάχνουμε απαντήσεις σε πολλά. Κάπου, κάπως χαθήκαμε και το χάσαμε. Αναρωτιέμαι πώς ζούμε μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Κοίτα πόσα ερωτήματα προκύπτουν και πόσο επιπόλαια σπαταλάμε το χρόνο μας, χάνοντας την ουσία της ζωής και των […]

Τα τραγούδια της αγάπης να τα λες με ένα στόμφο που τον θάνατο θα διώχνουν.   Θα ορίζουν στο εξής, τους ανθρώπους που πονάνε. Την αγάπη λαχταράνε, και τον έρωτα αφήνουνε στην μπάντα.   Αν τους δεις να κλαίνε, μην τρομάξεις από τα κόκκινα τα μάτια. Είναι που ποτέ δεν […]

Ρωτάς πού είμαι; Μα εκεί που με άφησες! Και ας έχω χαθεί πια,  σε έναν άλλον κόσμο, πιο άγριο.  Πάντα όμως είμαι εδώ.    Θα με βλέπεις. Όπου και να βρίσκεσαι.  Θα είμαι συνέχεια μπροστά σου.  Δίπλα σου. Γύρω σου.  Θα σου χαμογελώ.    Τι και αν δε μιλάμε;  Σε […]

Απόψε το φεγγάρι είναι ολόγιομο, ασήμι παγωμένο και επιβλητικό, απλώνεται παντού και η Αλεξάνδρα νιώθει να φωτίζεται μέσα της ό,τι προσεκτικά κρύβει ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό της. Κλείνει ερμητικά τα μάτια, πιστεύοντας ότι δε θα μπορέσει να διεισδύσει στο είναι της και όμως ακόμα και με τα […]

Λατρεύω να σε κοιτάζω. Χρώματα της ίριδας δημιουργούν την οπτασία της μορφής σου. Αχόρταγα σε ορέγομαι. Πεινώ για το σάρκινο πόθο σου. Διψώ για τη δροσερή γοητεία σου. Γεύομαι το ανέφικτο της θωριάς σου. Γλυκιές εξάρσεις κυριεύουν τους γευστικούς κάλυκες του νου. Σκέψεις που βιαίως ελευθερώνονται σαν από κλουβιά εγκλεισμένες. […]

Όλοι ψάχνουν το άλλο τους μισό. Γίνεται σκοπός ζωής η αναζήτησή του και προετοιμάζουν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να βρουν επιτέλους το απόλυτα ιδανικό άτομο για να μοιραστούν τη ζωή που πάντα ονειρεύονταν. Για ελάτε όμως εδώ και πείτε μου… έχετε σκεφτεί ποτέ ότι το να βρεθεί […]

Ποτέ μου δεν κατάφερα να φτάσω στην κορυφή που ήθελα. Πάντα ένα εμπόδιο υπήρχε στην ανοδική πορεία μου. Για την ακρίβεια, αυτός ο ασήμαντος μικρόκοσμός μου, πάντα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής μου. Προσπαθούσα συχνά πυκνά να με πείσω ότι η ζωή μου είναι ενδιαφέρουσα και όχι πληκτική. […]

Δεν ήσουν ανίκανος να νιώσεις και τα συναισθήματα μέσα σου δεν ήταν νεκρά. Κάτι που φαινόταν στις ώρες που έπινες και ό,τι αισθανόσουν έβγαινε ακατάσχετο από μέσα σου, αφού το ποτό σε απελευθέρωνε. Ναι, γιατί χειρότερη βλακεία από το «είχα πιει και δεν ήξερα τι έλεγα» δεν υπάρχει, διότι όταν […]

Ακουμπισμένη εκεί, στο κάγκελο του μπαλκονιού της, είχε κλείσει τα μάτια αφήνοντας το βραδινό αεράκι να της χαϊδεύει το πρόσωπο και ν’ ανακατεύει τα μακριά της μαλλιά. Της άρεσε αυτή η ώρα. Ο ήλιος είχε ήδη βασιλέψει, τα φώτα στους δρόμους και τα σπίτια άναβαν. Τα δικά της τα είχε […]

Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης ονομάστηκαν από τους δημιουργούς τους, παρ’ όλο που θα έπρεπε να πάρουν τον τίτλο των μέσων απομόνωσης, κατάθλιψης και ψευδαίσθησης. Η παραπλάνηση που δημιουργεί ο τίτλος στους χρήστες τους αποτελεί μια μικρογραφία του περιεχομένου τους, που περισσότερο με συνέλευση σε ζούγκλα ανήμερων θηρίων μοιάζει παρά με οργανωμένη […]

Έχω φτάσει μέχρι τη Σαντορίνη, να δω το ηλιοβασίλεμα. Έχω σκαρφαλώσει και εγώ σε τοίχο, μιας και γινόταν συνωστισμός και δεν είχα ορατότητα. Ωραία μέχρι εκεί. Είδα τον ήλιο να χάνεται με το πορτοκαλί του χρώμα. Υπέροχο, δε λέω. Και μετά σβήνει, και ένα κλείσιμο σου σφίγγει την καρδούλα, μιας […]

Η μέρα περνάει σχετικά εύκολα και γρήγορα. Υπάρχει το φως, που ενίοτε, διακόπτει τη ροή των σκέψεών μου – το μισώ αυτό, κάθε φορά. Ύστερα, καθώς έρχεται το δείλι, αρχίζω να κοιτάω προς τα μέσα. Ανάβω τον εσωτερικό μου φακό και ψάχνω, ψάχνω… Η ώρα πέρασε. Άλλη μια μέρα κοιμήθηκε. […]

Ένα χτύπημα στο κινητό. Ένας συνηθισμένος ήχος, που τόσα χρόνια δε σου δημιουργούσε κανένα συναίσθημα, μπορεί να σου ανατρέψει όλα σου τα σχέδια, όλη σου την ζωή. Μπορεί με κάποιους ανθρώπους να έχεις να μιλήσεις μήνες, χρόνια. Μια καθημερινή μέρα ρουτίνας βλέπεις απανωτές κλήσεις στο κινητό σου και αναρωτιέσαι γιατί […]