Ιούλιος 2020

Το κείμενό μου μπορεί να είναι κάπως θλιμμένο, όπως τα μάτια μου, που παρ’ όλο που χαμογελάω συνέχεια, πάντα έβγαζαν μια λύπη μια μελαγχολία. Μια...

Εμφάνιση τη λάθος στιγμή. Άνθρωποι που τοποθέτησαν τους εαυτούς τους τόσο ψηλά, που αυτόματα πήραν το δικαίωμα να μπαινοβγαίνουν σε ζωές ανθρώπων όπως και όταν...

Της Ράνιας Σιαμορέλη   – Πού είσαι; – Έρχομαι. Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί. Σταμάτησα για καφέ. Θέλεις να σου πάρω κάτι; – Όχι, ευχαριστώ....

Είναι καιρός τώρα. Πολύς. Είναι μια καθημερινότητα που με βρίσκει να γκρινιάζω. Να σιχτιρίζω από το πρωί που θα ανοίξω τα μάτια μου. Είναι αλήθεια...

Η ζωή δε σε ρωτάει όταν αρχίζει η κατηφόρα αν αντέχεις. Εσύ κατρακυλάς κι εκείνη σε κοιτάζει ανέκφραστη για να δει τη δύναμή σου. Παίζει...

Σου στέλνω ευχές αγάπης.  Νοερά, ντύνω τα όνειρά σου με τρυφερότητα.  Υφαίνω πέπλα γαλήνης για να σε τυλίγουν. Ζεσταίνω τις ανάσες μου, για να τις...

Χαίρετε. Τελειώνει και ο Ιούλης του πιο αμήχανου καλοκαιριού που έχω ζήσει στα σαράντα χρόνια που είμαι σε αυτή τη γη. Ας μην γελιόμαστε. Ύστερα...

Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν στο σχολείο μας ήρθε η καλύτερη καθηγήτρια του κόσμου όλου. Από το πρώτο κιόλας λεπτό που την αντίκρισα, κατάλαβα πως...

Σε ένα μικρό wine bar στην Μητροπόλεως, βρέθηκα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι και καθώς άκουγα μια γνώριμη κι αγαπημένη μελωδία, όλα άρχισαν...

Πήρα το κόκκινο σακ βουαγιαζ και με προσεκτικές και απαλές κινήσεις έχωσα μέσα τα όνειρά μου. Δεν ήθελα να τα διαπραγματευτώ. Ήμουν απόλυτη. Αυτά ήταν...

Σε τι περίεργο κόσμο ζούμε. Ούτε και ξέρουμε πως είναι η εσωτερική του δομή. Ακόμα ψάχνουμε απαντήσεις σε πολλά. Κάπου, κάπως χαθήκαμε και το χάσαμε....

Τα τραγούδια της αγάπης να τα λες με ένα στόμφο που τον θάνατο θα διώχνουν.   Θα ορίζουν στο εξής, τους ανθρώπους που πονάνε. Την...

Απόψε το φεγγάρι είναι ολόγιομο, ασήμι παγωμένο και επιβλητικό, απλώνεται παντού και η Αλεξάνδρα νιώθει να φωτίζεται μέσα της ό,τι προσεκτικά κρύβει ακόμα και από...

Λατρεύω να σε κοιτάζω. Χρώματα της ίριδας δημιουργούν την οπτασία της μορφής σου. Αχόρταγα σε ορέγομαι. Πεινώ για το σάρκινο πόθο σου. Διψώ για τη...

Όλοι ψάχνουν το άλλο τους μισό. Γίνεται σκοπός ζωής η αναζήτησή του και προετοιμάζουν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να βρουν επιτέλους το...

Ποτέ μου δεν κατάφερα να φτάσω στην κορυφή που ήθελα. Πάντα ένα εμπόδιο υπήρχε στην ανοδική πορεία μου. Για την ακρίβεια, αυτός ο ασήμαντος μικρόκοσμός...

Ακουμπισμένη εκεί, στο κάγκελο του μπαλκονιού της, είχε κλείσει τα μάτια αφήνοντας το βραδινό αεράκι να της χαϊδεύει το πρόσωπο και ν’ ανακατεύει τα μακριά...

Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης ονομάστηκαν από τους δημιουργούς τους, παρ’ όλο που θα έπρεπε να πάρουν τον τίτλο των μέσων απομόνωσης, κατάθλιψης και ψευδαίσθησης. Η παραπλάνηση...

Η μέρα περνάει σχετικά εύκολα και γρήγορα. Υπάρχει το φως, που ενίοτε, διακόπτει τη ροή των σκέψεών μου – το μισώ αυτό, κάθε φορά. Ύστερα,...

Ένα χτύπημα στο κινητό. Ένας συνηθισμένος ήχος, που τόσα χρόνια δε σου δημιουργούσε κανένα συναίσθημα, μπορεί να σου ανατρέψει όλα σου τα σχέδια, όλη σου...

Να ‘σαι βροχή θέλω.  Να βρεις ρωγμές και να περάσεις                 κι ως το μεδούλι του κορμιού, ως της...

Σε έναν κόσμο τόσο άδειο, που ακόμα και ο χρόνος τον έχει εγκαταλείψει. Κάθε σήμερα, κάθε αύριο, σκηνές σε επανάληψη, που σαν ψηφιακός τίτλος, παίζει...

Συναντάς και μερικούς ανθρώπους στη ζωή σου κεράκια αναμμένα. Που δε λένε μεγάλα λόγια, δε γελάνε πολύ, δε μιλάνε πολύ. Είναι μετρημένοι και σοβαροί. Ήσυχοι...

Έρχονται στιγμές που κάθεσαι μόνος, βουβός και ακίνητος μπροστά σε αυτή τη σχεδόν άδεια ντουλάπα,  με μερικά πουκάμισα στις βαριές ξύλινες κρεμάστρες. Κάθεσαι, κοιτάζεις και...