Σεπτέμβριος 2020

Ένας μικρός λόφος ανταλλάσσει γλυκά στο στόμα φιλιά με μια λίμνη αλμυρή. Εκεί μου άρεσε μικρή να ψάχνω κόκκινες παπαρούνες. Δεν ξέρω τι με έκανε πάντοτε να...

Άλλο υπεύθυνος και άλλο ενοχικός τελικά! Θα μου πείτε, μα καλά, τώρα το κατάλαβες; Καιρό τώρα αναρωτιέμαι γιατί κάποιοι άνθρωποι αποκαλούνται ενοχικοί. Για την ακρίβεια,...

Οι χωρισμοί μοιράστηκαν στα δυο κι εγώ ζητώ ένα νέο άγγελο. Το πρόσωπό σου δε θα έχει δυστυχώς, ούτε το πάθος του φιλιού σου. Θα...

Όχι. Πες το δυνατά. Να το ακούσεις.  Μη φοβάσαι το “χ” που κρύβει μέσα του μια δισύλλαβη λέξη. Δεν τέμνει την ψυχή σου. Δεν τη χαρακώνει....

Είναι μέρες που ξυπνάω χαρούμενη. Με μια γλυκιά υποψία χαμόγελου και ένα ίχνος ηλιαχτίδας να μου ζεσταίνει το άδειο μου κορμί. Μέρες φωτεινές ακόμα κι...

Χρόνε αμείλικτε, αδυσώπητε, ανελέητε. Προσκυνούν με δέος γονυπετείς εμπρός σου, πειράγματα σαρκός εφήμερα, τρέμουν αναρίθμητα επιφανειακά φτιασιδώματα, λυγίζουν άπειρα ανασταλτικά παράγωγα ενός ιλιγγιωδώς τρέχοντος καιρού....

Επτά χρόνια παντρεμένος ο Γιωργής και το παιδί που τόσο περίμενε, δεν ερχόταν. Τι τάματα στον προστάτη του, τι διαβάσματα σε παπάδες, τι βότανα και...

Μου τελείωσαν οι ανάσες. Τις ξόδεψα για να κάνω υπομονή. Για να προσμένω νύχτες αμέτρητες ένα σου σημάδι. Για να δικαιολογώ την απουσία σου, να...

Δεν μπορούμε να δεχτούμε τη μοναξιά. Νομίζουμε πως είναι ένα κουρέλι, ένα αποφόρι, μία ντροπή. Μια κατάσταση που θα πρέπει να κρύβουμε και να αναγκαζόμαστε...

Τα ζώα, τα άλογα, τα όντα μέσα σε αυτή την πλάση λίγο ή πολύ μπορούν να ζουν μεταξύ τους εναρμονισμένα. Τα βλέπεις και δεν ενοχλούν...

Το καλοκαίρι πλέον είναι ανάμνηση. Μαζί και οι έρωτές του. Αυτοί που πλάστηκαν κάτω από τον καυτό ήλιο, δροσίστηκαν στην αλμύρα της θάλασσας, στέριωσαν κάτω...

Πάψε να μου λες για τα χαμένα σου όνειρα.  Αυτά που δεν άγγιξες. Αυτά που δε σε μέθυσαν ποτέ με τα πλάνα αρώματά τους. Αυτά...

Όσες φορές και να σπάσεις, κάτι καλό θα σου μείνει στο τέλος εκτός από πόνο. Οι απώλειες έτσι κι αλλιώς θα έρθουν χωρίς να τις...

Ναι, είναι και αυτοί. Οι άνθρωποι με τις – μόνιμα – ανοιγμένες αγκαλιές. Τους βρίσκεις συνήθως τυλιγμένους γύρω από ψυχές να τις κρατούν να μην...

Δε σε ξέρω πολύ. Είμαστε πλέον γείτονες, τώρα που ξαναγύρισα στα παλιά μου λημέρια. Σε ξέρω χρόνια εξ αποστάσεως χωρίς να σε ξέρω πραγματικά. Λέμε...

Τρέχει τελικά ο καιρός, τόσο που άλλες φορές δεν τον προλαβαίνω κι άλλες πάλι που με σκοτώνει με το βασανιστικό πέρασμά του. Αναρωτιέμαι πολλές φορές,...

Σκαρφάλωσα στην κορυφή του μεγαλύτερου βουνού. Πίστευα πως αν έφτανα λίγο πιο κοντά στον ουρανό, κάποιος, κάτι εκεί έξω ίσως να άκουγε την κραυγή μου....