Monthly Archives: Σεπτέμβριος 2020

Δε χωράς πουθενά, έ; Νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι τα ‘χεις χάσει τελείως και δεν αντέχεις; Η μία απόρριψη διαδέχεται την άλλη και οι απογοητεύσεις στήνουν χορό γύρω σου και ‘συ στη μέση, νιώθεις σαν τη μικρή Ελένη που δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σε κούρασαν οι σχέσεις με παρασκήνιο, […]

Ήθελα να φύγω.  Δε με ένοιαζε για πού.  Απλά μωρέ να φτιάξω μια βαλίτσα. Να ρίξω μέσα τα απαραίτητα.  Όχι πολλά, τα απαραίτητα.  Δύσκολο να σέρνεις βαριά αποσκευή.  Ειδικά όταν κουβαλάς μια ψυχή τίγκα στο παράπονο.  Ιωάννα Πιτσιλλή   *Από την ποιητική συλλογή «Ράβδοι πλαστελίνης» Ιωάννα ΠιτσιλλήΜικρή ήθελα να γίνω […]

Μη λυπάσαι γλυκιά μου. Μη μελαγχολείς. Ανάπνευσε βαθιά. Να είσαι εσύ. Σκέτη, εσύ. Υπέροχη, εσύ. Γυμνή και διάφανη. Επίστρεψε… Και τι πειράζει αν έπεσες; Η αίσθηση της γης είναι μοναδική. Σε ξαναγεννά… Και τι πειράζει αν έχασες το δρόμο; Δεν ήξερες ότι στα παράπλευρα μονοπάτια βρίσκεις την ουσία και την […]

Να τες οι μάσκες, πέφτουν και σπάνε, και οι Θεοί γελάνε.   Μια ελαφρότητα, που έχει η απλότητα, να είσαι άνθρωπος δίχως τους ρόλους.   Να προχωράς και να γελάς, δίχως αιτία κι αφορμή, να είσαι εκείνο το χαμένο σου παιδί.   Τα μάτια καθαρά, η καρδιά ανοιχτή, δεν είσαι […]

Μεγάλωσα και ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τους άλλους και όχι με τη δική τους ζωή. Εμένα οι είκοσι τέσσερις ώρες της ημέρας δε μου αρκούν για να τακτοποιήσω την καθημερινότητά μου και εκείνοι όχι μόνο προλαβαίνουν, άλλα έχουν και τη μισή ημέρα τους να […]

Όλα μεγαλώνουν κι εμείς μικραίνουμε. Οι τηλεοράσεις, τα κινητά, οι καναπέδες. Τεράστια κουτιά φωτός μας κλέβουν τον ύπνο και κάποια όνειρα. Μας απομυζούν τη θετική ενέργεια όπως οι μέλισσες τρυγούν τα άνθη. Τα κινητά δε χωρούν πια στις τσέπες μας, μα κλέβουν το χώρο από τις επαφές μας. Δεν υπάρχει […]

Η δυνατή βροχή σταμάτησε και απέμεινε μόνο ένα απαλό ψιλόβροχο να τη συνοδεύει δτο περπάτημα, έτσι για να νιώθει τις λεπτές σταγόνες στο πρόσωπο της. Λάτρευε τη μυρωδιά από τη βρεγμένη γη και αυτή την ελαφριά ψύχρα του φθινοπώρου. Είχε φτάσει η εποχή που χρειάζεσαι ένα μαλακό ρούχο, με μακριά […]

Πώς μπορώ; Ώρες-ώρες απορώ. Πώς μπορώ ν’ ακροβατώ; Μια στον ουρανό, μια στο βυθό. Τη μια να παλεύω με τα κύματα και να χαμογελάω στο Θεό με σιγουριά, πως όλα τα μπορώ και την άλλη να σκέφτομαι πως θ’ αφεθώ στο ρεύμα κι όπου με βγάλει. Ίσως δεν πρέπει ν’ […]

– Πού πήγαν τα φιλιά; – Απαγορεύονται λόγω μετάδοσης νοσήματος. – Και οι αγκαλιές; – Νικήθηκαν από τις απαραιτήτως τηρούμενες αποστάσεις. – Πού πήγε η ειλικρίνεια; – Χάθηκε, ως ισχυρό αλλεργιογόνο που πειράζει. – Και το συναίσθημα; – Θαμμένο, κάτω από το τσιμέντο των καιρών γλυκιά μου. – Δεν κάνει […]

Όταν κλείνει ένα αλισβερίσι, αρχίζεις να μετράς. Τι πήρες και τι έδωσες, αν κέρδισες ή αν έχασες. Το πιο πικρό σαν μετράς είναι που σκέφτεσαι πόσα ακόμα είχες να δώσεις και τώρα πια πρέπει να τα αποσύρεις σε κάποια σκοτεινή γωνιά της ψυχής σου, όπως ένα κατεστραμμένο προϊόν που το […]

Ξέρω όμως και κατάλαβα από τη φωνή του πως η ψυχή του λαχταρά εμένα. Τα λόγια του προδίδουν αυτό που πραγματικά θέλει. Δε θα γυρίσει όμως ποτέ. Δε θα ρίσκαρε ποτέ τίποτα. Δε θα το κάνει λοιπόν τώρα και ειδικά για μένα που τον παράτησα και δεν πίστεψα τα λόγια […]

Τι να σώσεις όταν όλα γύρω σου καίγονται; Με τι κουράγιο να αντιδράσεις όταν μαζί τους καίγεσαι κι εσύ; Δεν τρέφεσαι πλέον με τροφή. Αυτό που σε χορταίνει είναι οι θύμησες, ή μάλλον οι στάχτες που έμειναν από αυτές. Πυρωμένα σίδερα οι αναμνήσεις καθώς μπήγονται με μανία στο κορμί σου […]

Βρήκα και αγάπες με ωραίο περιτύλιγμα, μα μέσα σάπιες. Έζησα και έρωτες χλιαρούς, με όμορφή ψυχή όμως. Μα δε με κάλυψαν. Ήθελα όλο το πακέτο. Θα το έβρισκα με κάθε θυσία. Αυτό μου άξιζε, πίστευα. Και όλο έψαχνα, και όλο έπεφτα σε λάθος σχέσεις. Και οι μήνες περνούσαν. Τα χρόνια […]

Δώσε μου μια ανάσα για αναπνοή. Ένα γέλιο για ζωή. Ένα βλέμμα για στήριγμα. Δώσε μου αυτό που νομίζεις ότι μου λείπει και θα στο γυρίσω διπλό. Ποτέ δε θα θελήσω υλικά πράγματα από σένα, θέλω εκείνα τα διαφορετικά. Εκείνα, που κάποιοι ρεαλιστές, πέταξαν για μας τους ονειροπόλους. Μια στοργική […]

Έρωτες που γεννιούνται και χάνονται μέσα στο χρόνο. Αγάπες που αποδείχτηκαν αδύναμες και δεν άντεξαν το βοριά. Λόγια που πνίγηκαν στην καταιγίδα και τα πήρε μακριά η ένταση του νερού μαζί με αυτούς που τα ξεστόμιζαν. Μεγάλα στόματα που έταζαν και έτρεχαν πριν τη λογική. Ποτέ δε θα το πίστευα, […]

Έχω δει μανάδες με παιδιά να τις τρώει αργά το αγιάζι σε σταθμούς και δρόμους. Ορίστε λοιπόν πως γράφεται η τραγωδία. Έχω δει κουστουμαρισμένους σκύλους με τη γλώσσα να κρέμεται έξω για μια θεσούλα με μυρωδιά εξουσίας. Ορίστε λοιπόν πως γράφεται η κωμωδία. Έχω δει νέα παιδιά γεμάτα ζωή με […]

Αγάπη με ανταλλάγματα, ή απλά αγάπη σκέτη, χωρίς τίποτα άλλο δίπλα της; Να προτιμάς την αγάπη σκέτη πάντα. Η αγάπη, μάτια μου δεν έχει ανάγκη από στολίδια. Είναι μονάχη της στολίδι. Ένας κόσμος γεμάτος, που τους χωράει όλους αρκεί να ξέρουν να δίνουν χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα. Η αγάπη δεν […]

Μ’ αυτό το κείμενο θα ήθελα ν’ απευθυνθώ στα απανταχού κορίτσια, όλων των ηλικιών. Η κοινωνία μας έχει γίνει μία μεγάλη «τσόντα», ας μου επιτραπεί η έκφραση. Για χάρη της σεξουαλικής ηδονής γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται ασταμάτητα από προκλητικές γυναικείες φωτογραφίες, γεμάτες σεξουαλικά υπονοούμενα. Τα […]

Όλα τα δώσαμε.  Μόνο ένα πουλόβερ φθαρμένο. Αυτό το φυλάξαμε.  Κίτρινο πεσμένο.  Είχε με τον καιρό χάσει την ελαστικότητά του. Το πλύναμε, το σιδερώσαμε,  το διπλώσαμε με προσοχή.    Όλα τα δώσαμε.  Δωρεά για τους φτωχούς. Όλα εκτός από το πουλόβερ.  Το κίτρινο πεσμένο, το φθαρμένο.  Αυτό που με τον […]

Η αλήθεια είναι πως χάθηκα λίγο ψάχνοντας το συγκεκριμένο θέμα. Έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν μεμονωμένα με τον έρωτα ως κινητήριο δύναμη στη ζωή ενός ανθρώπου και με τα “είδη” του, αν μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε το μεγαλειώδες αυτό συναίσθημα. Το σίγουρο είναι πως όσο υπάρχουμε, έχουμε δικαίωμα σε αυτό που […]

Είναι κάποιες ερωτήσεις, που λίγο πολύ όλοι μας τις έχουμε ακούσει κατά καιρούς. “Πού θα πας;”, “Με ποιον θα βγεις;”, “Τι ώρα θα γυρίσεις;”, “Καλά θα βγεις έξω ντυμένη έτσι; Κι ο κόσμος τι θα πει;”. Πέρασε σχεδόν η μισή μου ζωή, για να καταλάβω πλέον καλά πως ό,τι κι […]

Πάτησες τις χορδές μου.  Τους ομόκεντρους κύκλους της ευαισθησίας μου.  Σιωπή. Η σκέψη τρέφεται με αγκάθια.  Η απουσία έγινε φυγή για να σε ψάχνω τις νύχτες στ’ αστέρια.  Βγήκα απ’ την τροχιά μου.  Δεν έχω να ακουμπήσω πουθενά το βλέμμα μου.  Σκόρπισα.  Σκόρπισαν κι οι λέξεις. Άδειασα. Άδειασαν και τα […]

Ήταν παντρεμένοι είκοσι χρόνια, το παιδί τους ο Μάρκος, είχε αυτή την ηλικία και ήταν αναμενόμενο πως εκτός των άλλων που είχαν ζήσει θα αντιμετώπιζαν και τη ρουτίνα. Η Αντιγόνη την ένιωθε περισσότερο, της έλειπε η ξεγνοιασιά γιατί εκτός από το ρόλο της συζύγου και της μάνας ήταν και σκληρά […]

Ημερομηνίες που μας σημαδεύουν. Μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή. Γίνονται σκιά μας. Και να θέλουμε να τις ξεχάσουμε, μας είναι αδύνατον. Ημερομηνίες από στιγμές που χαμογελάμε στη θύμησή τους. Ημερομηνίες από στιγμές που μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Γεγονότα ευχάριστα που κατακλύζουν τις σκέψεις μας.  Γεγονότα δυσάρεστα που […]

Η αυτοφροντίδα δεν είναι κάτι περιττό αλλά μια μέγιστη ανάγκη. Ο εαυτός μας είναι ένα πρόσωπο εκλεκτό, ακριβό και το μόνο που έχουμε στην πραγματικότητα από τη γέννηση μέχρι το θάνατό μας. Του αξίζει αγάπη και καλόπιασμα πού και πού. Του αξίζει σεβασμός και χρόνος. Χρόνος να αναθεωρεί, να σκέφτεται, […]